“Maandag 6 november 2006 vindt de eerste presentatie plaats van de compleet gerestylde [sic!] GaultMillau Proefschrift Restaurant & Hotel Jaargids onder verantwoordelijkheid van The Wine & Food Association. Deze avond komt in Breukelen de Nederlandse top van chefs, restaurateurs, sommeliers, gastheren en hoteliers bijeen tijdens de Nacht van GaultMillau.” Aldus een fijn en opwekkend bedoeld persbericht van de organiserende club. Weten we ook weer meteen waarom je tegenwoordig op maandagavond zo moeilijk aan een tafeltje komt.
“Maandag 6 november 2006 vindt de eerste presentatie plaats van de compleet gerestylde [sic!] GaultMillau Proefschrift Restaurant & Hotel Jaargids onder verantwoordelijkheid van The Wine & Food Association. Deze avond komt in Breukelen de Nederlandse top van chefs, restaurateurs, sommeliers, gastheren en hoteliers bijeen tijdens de Nacht van GaultMillau.” Aldus een fijn en opwekkend bedoeld persbericht van de organiserende club. Weten we ook weer meteen waarom je tegenwoordig op maandagavond zo moeilijk aan een tafeltje komt.
Maar laten we vooral blijven doorlezen, want een heuse BN’er mag de support act verzorgen. Paul de Leeuw zal met goedvinden van de voorzitter der onvolprezen Wine & Food Association.de ‘Awards’ uitdelen. We vernemen waarom: “Hij heeft oog voor kwaliteit en draagt de restaurantsector een warm hart toe. De inspecteurs van GaultMillau troffen Paul in zowel het topsegment, middensegment als de trendy etablissementen aan en zien Paul als de aangewezen persoon om het officiële gedeelte te verzorgen.” Ja, ja, net even te mooi om helemaal waar te zijn. Ze zouden hem volgend jaar dan maar meteen tot hoofdinspecteur moeten benoemen. Immers, geen enkel restaurant vermoedt een inspecteur in de gedaante van een BN’er. Een betere undercover is niet denkbaar. Dit echter geheel en al terzijde. We blijven geboeid verder lezen: “De Nacht van GaultMillau staat in het teken van maar liefst dertien prestigieuze Awards.” Dat is nogal wat, maar bij de Wine and Food Association hebben ze structureel wat met prijzen. Slim wel, want zo maak je makkelijk vriendjes. Zeker in milieus waarin kinderhanden snel gevuld zijn. Toegegeven, het zijn er niet zo veel als tijdens het afgelopen Proefschrift Wijnfestival, waar niet minder dan 25 wijnen en vooral importeurs met een prijs bedacht werden. Zonder dat Rita Verdonk zich daar zo nodig mee moest bemoeien. Dat malle gedoe met rosé was kennelijk – en daarmee gelukkig – slechts een eenmalige foute oprisping. Ook dit echter terzijde. Die ‘Awards’ dus. Hier komt het rijtje: “Chef van het Jaar, Belofte van het Jaar, Wijnkaart van het Jaar, GaultMillau Oeuvreprijs 2007, Wijn/Spijsspecialist van het Jaar, Sommelier van het Jaar, Talentvol Sommelier van het Jaar, Gastheer/Gastvrouw van het Jaar, Talentvolle Gastheer/Gastvrouw van het Jaar, Restaurant van het Jaar, Beste Chef 2007, Terras van het Jaar en Hotel van het Jaar.” Prachtig allemaal, zij het dat daar bij nuchtere beschouwing eerlijk gezegd nogal wat overlapping in lijkt te zitten. Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen de Chef van het Jaar en de Beste Chef 2007? En wat moeten we met het Terras van het Jaar? Dat is nu echt een fijne titel om in november uit te delen! Moraal: minder is beter. Heel veel beter. Geloofwaardiger vooral.
René van Heusden
