Ferry de Bakker (oogstjaar 1948) proeft, drinkt en verzamelt al bijna 45 jaar vol passie wijnen. Nu woont hij in het Zuid-Franse Cannes en schrijft hij regelmatig over wijn en gedistilleerd. Zijn eerste artikel voor Perswijn gaat over Château Simone, waar Ferry de voetstappen van Mitterand en Churchill volgt.
Het minste wat je van Château Simone kunt zeggen is dat het door de jaren heen tal van beroemde gasten op bezoek heeft gehad. Winston Churchill kwam er graag om de wijnen te proeven en in de 16e eeuwse kelders oudere jaargangen te ontdekken. De toenmalige president Mitterand stond erop om er een diner te nuttigen. Een andere Franse president, de inmiddels al lang vergeten Vincent Auriol, bezocht Château Simone om er tijdens een ontvangst van de wijnen te genieten. Het gastenboek doorbladerend krijg je het gevoel dat grootheden uit de muziekwereld zo mogelijk nog belangrijker gasten zijn voor de familie Rougier, eigenaars van Château Simone. Herbert von Karajan, Karl Münchinger en de Amerikaanse sopraan Teresa Stich-Randall, het zijn slechts enkele illustere namen die je daar vindt. De reden is wellicht dat zowel vader René als zoon Jean-François zelf gepassioneerde amateurmusici zijn.
Demoiselle de Simon
Het waren karmelieten, les moines Grands Carmes d’Aix, die in loop van de 16e eeuw een aantal wijngaarden aanlegden. Daarnaast begonnen zij met de bouw van een Provençaalse bastide en met het uithakken van de rotsen om kelders aan te leggen. Twee eeuwen later wonen de karmelieten er plotseling samen met een familie genaamd De Pascalis. Een deel van de wijngaarden draagt tegenwoordig nog die naam. En dan komen we opeens een zekere Demoiselle de Simon in de geschiedenisboeken tegen. Naar het zich laat raden hebben we aan haar de naam van dit wijndomein te danken.
Uithuilen en opnieuw beginnen
In de 19e eeuw verschijnt de familie Rougier op het toneel en wordt eigenaar van Château Simone. In 1860 worden de wijngaarden helaas getroffen door de gevreesde phylloxera, die de wijnranken van Château Simone totaal verwoestte. Deze druifluis, door toeval naar Europa gebracht via Amerikaanse wijnranken, vernietigde in de tweede helft van de 19e eeuw vrijwel alle wijngaarden in de oude wereld. De Rougiers konden weer opnieuw beginnen en plantten wijnranken die beter bestand bleken tegen de phylloxera. Zij renoveerden het kasteel met hulp van de architect Cantini en bouwden in 1880 ook nog een prachtige kleine kapel. Het kasteel met de bijhorende gebouwen zijn altijd uitmuntend onderhouden en omgeven door een fraaie tuin. In 1918 moderniseerde de grootvader van René Rougier het domein en kocht verticale, hydraulische persen. Ze worden nog steeds gebruikt.
Appellation Palette Contrôlée
Château Simone ligt vlak bij de dorpjes Palette en Meyreuil, zo’n 9 kilometer van Aix-en-Provence verwijderd. Simone is niet het enige wijndomein aldaar, maar wel verreweg het grootste. De productie omvat het leeuwendeel van wat er in de kleinste appellation contrôlée van Zuid-Frankrijk geproduceerd wordt. Het was, zoals voorspelbaar, de familie Rougier, die zich sterk maakte voor de officiële status van een appellation contrôlée. Naar typisch Frans gebruik vroegen ze die in 1947 voor Château Simone zelf aan. Dat feest ging voor hen helaas niet door, maar het Franse Institut National des Appellations d’Origine (IANO) kende op 28 april 1948 wel de appellation toe aan het kleine wijngebied Palette.
Traditionele methoden
René Rougier, die in 1952 oud genoeg was om in de wijngaarden van zijn Château Simone te gaan werken, heeft in al die jaren nimmer een wijnrank uit de grond getrokken. Hij kent de waarde van vieilles vignes en is er in die jaren in geslaagd de gemiddelde leeftijd ervan op zo’n 50 jaar te houden. Een aantal ervan is zelfs meer dan 100 jaar oud. Zijn zoon Jean-François heeft inmiddels de leiding van het wijndomein overgenomen en is daarmee de achtste generatie Rougier geworden die dat doet.
De Rougiers hechten zeer aan de traditionele wijze van het wijnmaken, inclusief een lange fermentatie in cementen en roestvrijstalen vaten. Daarna rijpen de rode en ook de witte wijnen eerst een jaar in foudres, grote houten fusten die ook in Bandol worden gebruikt. Tot slot ligt de wijn nog ruim een jaar in gebruikte barriques, vaten van 225 liter, die Rougier bij de topchâteaux in de Médoc op de kop tikt. Op deze wijze krijgen de wijnen ‘les qualités de leur noble origine‘, zoals René Rougier uitlegt.
Wijngaarden op noordelijke hellingen
De appellation Palette beslaat slechts 23 hectare, waarvan er 17 toebehoren toe aan Château Simone. De wijngaarden liggen in een gebied met pijnboomwouden en, zeer ongebruikelijk, op noordelijke hellingen. Zon is er hier al genoeg. Vanuit de tuin van het kasteel zie je zo’n 15 hectare liggen. Verderop zijn er nog 2 hectare grond die in 1982 zijn beplant. De kans dat men in Palette bossen zal kappen om meer wijngaarden te creëren is gelukkig zeer gering, zodat de schoonheid van de streek voorlopig verzekerd zal blijven. In de wijngaarden kom je vooral grenache en mourvèdre tegen, die de basis voor de rode en de rosé wijn zijn. Verder zijn er de usual suspects zoals syrah, cinsault en carignan, maar ook onbekende variëteiten als castet en manosquin. De druiven voor de witte wijn zijn vooral clairette en, in mindere mate, grenache blanc.
Zeldzaam
Vrijwel alle kenners enthousiast zijn over de wijnen van de familie Rougier. Handelsmerk is hun ongewoon lange levensduur. De rode kenmerkt zich door zijn complexiteit, terwijl de onalledaagse witte werkelijk fabuleus is en wel 30 jaar oud kan worden! Zelfs de kruidige en stevige rosé kan best een jaar of 10 mee.
Het prachtig ouderwetse etiket is ontworpen door twee ooms van de familie. Zij hebben de voor het domein zo belangrijke Mont Sainte-Victoire erop getekend, hoewel de werkelijke ligging anders is. Maar ach, dat moet kunnen. Op een collerette, een traditioneel bandje dat de hals van de fles siert staan het jaartal en de woorden Grand Cru de Provence. Aan deze zeldzame wijnen hangt natuurlijk een behoorlijk, zij het niet overdreven, prijskaartje. Ze zijn in Nederland verkrijgbaar bij de winkels van De Gouden Ton voor € 34,50.
Het kasteel, de kelders, de tuinen, de wijnen en vooral ook de bijzondere sfeer maken een bezoek aan het wijngoed zelf ook zeer de moeite waard.
www.degoudenton.nl
Ferry de Bakker (oogstjaar 1948) proeft, drinkt en verzamelt al bijna 45 jaar vol passie wijnen. Hij werkte en woonde in verschillende landen in Europa, Azië en het Midden-Oosten en besloot zich in 1999 in het zuiden van Frankrijk te vestigen. Hij schrijft, als hobby, zowel in het Nederlands als Engels over wijn en gedistilleerd. Verder is hij mede-eigenaar en directielid van het kleine cognachuis La Gabare, dat voornamelijk zeldzame jaartalcognacs op de markt brengt.
