Als je door een Franse supermarkt loopt, valt je gauw op hoe Fransen hechten aan de herkomst van hun producten. Een tikje chauvinistisch zijn ze daarbij wel. Vooral het feit dat de etenswaren uit Frankrijk zélf komen wordt meestal breed uitgemeten. Vooral bij producten als vlees. Maar ook als iets uit het buitenland komt, wordt dat keurig vermeld. Eerlijk gezegd was ik zelfs een beetje verbaasd dat er Nederlandse kaas in het schap lag met de vermelding ‘Gouda IGP’. Het heeft lang geduurd voor de Fransman zijn in eigen land geproduceerde ‘Goeda’ opgaf, maar dat hebben die Hollandse kaasboeren toch maar mooi voor elkaar! Kaas met een beschermde herkomstbenaming uit Nederland. Voor ons bijzonder, voor Fransen heel gewoon.
De IGP, of wel de ‘Indication Géographique Protégée’, is in de Languedoc, waar ik op dit moment verblijf, een belangrijke herkomstbenaming voor de lokale wijnen. Ooit was het ‘Vin de Pays’, maar de afkorting ‘IGP’ is daar een slimme vervanging van. Het oogt wat neutraler dan ‘landwijn’. Vermoedelijk zijn er veel consumenten die het onderscheid zelfs niet kennen tussen IGP en AOP (Appellation d’Origine Protégée). De regels voor AOP zijn strenger, dus heeft die een hogere status. Maar de IGP’s van de Languedoc hebben hun IGP slim gebruikt voor het maken van goede en betaalbare wijnen. En zelfs wijnen met prestige.
Ik spreek hierover met François Teisserenc als we door de wijngaarden lopen van het Domaine de l’Arjolle, het wijngoed van zijn familie in de Côtes de Thongue, tussen Montpellier en Beziers. Wat een opluchting, het kan weer! Op mijn vraag of de Côtes de Thongue zou moeten promoveren van IGP naar AOP, is zijn antwoord stellig: ‘voor geen goud. We zouden de vrijheid missen.’ Zijn vader plantte al zinfandel in de jaren negentig, toen dat nog helemaal niet mocht. Op dit moment zijn er zelfs plannen om pinotage neer te zetten. De wijngaard met carmenère staat er perfect bij. Deze werd neergezet nadat zijn oom de druif in Argentinië had ontdekt. Blends tussen sauvignon en viognier of van cabernet met syrah zijn in de appellationwijnen van de streek streng verboden. Niet in de IGP. Zo kun je eigentijdse wijnen maken zonder de klassiek-Franse belemmeringen. Dat is de kracht van de IGP. Een groot succes. De Franse regelneven zouden er misschien iets van kunnen leren.
Ronald de Groot
