We zullen het niet zo graag toegeven, als echte liefhebbers, maar ook de wijn kent zijn modes. Of zelfs modegrillen. Wat de ene dag populair is, kan de volgende dag ‘uit’ zijn. Hier moest ik aan denken naar aanleiding van de panelproeverijen van de afgelopen tijd met rode wijnen uit Australië. En ook naar aanleiding van mijn reis naar Down Under, afgelopen november. Australië maakte in de jaren negentig furore met ‘Parker’-wijnen. Machtige wijnen, dik, zoetig, met confiture en veel hout. Dat was toen de mode. Mede onder het motto dat wat Parker zei, ook goed was.
Maar Parker is ‘uit’, en daarmee ook zijn ideeën over hoe een wijn moet smaken. Misschien hebben Europeanen zelfs wel in de gaten gekregen dat de ultieme Parker-wijnen eigenlijk helemaal niet zo interessant zijn, omdat het zware blockbusters zijn. Behalve dan importeurs die nog altijd graag schermen met ‘Parker-punten’, ook al zijn ze afkomstig van de website en/of een van zijn vele discipelen.
Maar ik dwaal af. Met de teloorgang van de klassieke Parker-wijnen kregen de Australische wijnen het moeilijk. Daar kwam de crisis van 2008 nog overheen. De export naar de V.S. kelderde van 960 miljoen dollar in 2007 naar nog maar 360 miljoen dollar in 2013. Australië moest zichzelf opnieuw uitvinden, met wijnen die minder zwaar waren en minder aangezet met veel hout. Dat gebeurde ook, met de trek naar koelere wijngebieden aan de kust of op grotere hoogte.
Toch vond het panel veel wijnen nog erg zwoel en intens, aromatisch en erg rijp. Het komt er op neer dat producenten in streken als Barossa Valley en McLaren Vale hebben ingezien dat je wel kunt streven naar meer elegantie, maar dat het ook geen zin heeft om tot in het uiterste Rhône-wijnen te imiteren. Australië is de zuidelijke Rhône niet. De druiven worden pas fysiologisch rijp bij hogere suikergehaltes. So be it. Juist het imiteren van anderen leidt weer tot het volgen van de nieuwste modegril, en de volgende crisis. Gewoon doen waar je goed in bent, dat is nu het parool. En dat is Australische wijnen maken. Ze hebben gelijk. En de producenten hebben ook ontdekt dat daar een markt voor is. Of wij ze nu lekker vinden of niet.
Ronald de Groot
