Wie op de tv kijkt naar de beelden die op dit moment uit Frankrijk komen, vraagt zich af wat voor land het nu eigenlijk is. Het romantische beeld van een land waar je kunt leven ‘als God in Frankrijk’ loopt weer eens een deuk op. Rode draad is dat Frankrijk een flink negatief zelfbeeld heeft. Dat hoor je ook vaak als je in Frankrijk bent. Nederlanders kunnen klagen, maar Fransen kunnen nóg beter klagen. En heel goed zwartkijken. Ik ken zelfs dienstverleners in Frankrijk die liever niet voor Franse klanten werken, en al helemaal niet voor Parijzenaars. Ze klagen te veel.
Dat geldt zeker ook voor de situatie in wijnland. Of is het in dat geval realisme? Op een congres in Corsica somt Gérard Bancillon, president van de confederatie van IGP-wijnen, de problemen op, zo kunnen we lezen op vitisphere.com. ‘De markt van China is ingestort. In Frankrijk liep de consumptie tijdens covid hard terug. De Verenigde Staten kenden tussen 2015 en 2017 een groei, maar de markt is sinds 2021 aan het dalen. Japan heeft sinds 2017 1,5 miljoen hectoliter aan volume verloren.’
Het congres krijgt te horen dat de wereldwijde consumptie is gedaald van 245 miljoen hectoliter in 2017 tot 220 vorig jaar. De consumptie van rode wijn daalde met 20%, die van witte met 6% en die van rosé met 3%. In Frankrijk is de consumptie van rode wijn in vijf jaar tijd met 38% gedaald. Schokkende cijfers, goed beschouwd.
Maar wie de exportberichten over Italiaanse wijn leest, ziet alleen maar plussen. Met als uitschieter Prosecco uit Conegliano-Valdobbiadene, met vorig jaar een plus van 25,3% in de export ten opzichte van 2021. Wat doen Italianen beter dan Fransen? Een interessante vraag.
Als we kijken naar Prosecco, dan zien we iets bijzonders. Ooit was prosecco de naam van de druif die als basis diende voor het maken van de bekende belletjeswijn. En een druivennaam mag door iedereen worden gebruikt, zoals ook sauvignon blanc of merlot. Maar de lokale producenten bedachten een slimmigheidje. Ze herdoopten de druif tot ‘glera’ en zeiden glashard dat Prosecco niet meer de naam van een druif was, maar van een streek, met een beschermde herkomstbenaming. Dus hij mag niet meer door anderen worden gebruikt.
Hetzelfde, maar nét weer even anders, is nu gebeurd met een andere druif, de vermentino. Met een beroep op de regels voor herkomstbenamingen, in dit geval Vermentino di Sardegna en Vermentino di Gallura. De Zwitserse druiven-geneticus Dr José Vouillamoz schreef hier een interessant artikel over.
Hij stelt dat het in feite gelegaliseerde diefstal is van een gangbare druivennaam, van een druif die al eeuwen langs de Middellandse Zee staat aangeplant. Ik was onlangs in de Languedoc, en daar zijn de wijnboeren not amused, om het mild uit te drukken. Ze zijn daar de laatste tijd succesvol met hun Vermentino’s, en moeten deze straks Rolle gaan noemen, de Franse naam voor deze druif. Vouillamoz stelt dat de Europese regels ter bescherming van officiële herkomstbenamingen op dit vlak te ver zijn doorgeschoten. Hij heeft een punt, dat is duidelijk. Hij heeft ook een origineel advies voor de Fransen. Noem je appellations naar de druif, en claim dan het alleenrecht. Merlot de Pomerol, of Cabernet sauvignon de Bordeaux. Dan vraag je de EU om de naam te beschermen en dan mogen de Italianen geen ‘Merlot’ of ‘Cabernet sauvignon’ meer maken. Het zal nooit gebeuren, maar hiermee toont hij de absurditeit van dit soort regelgeving afdoende aan, lijkt mij. Reden om dit een halt toe te roepen.
Ronald de Groot
Leuk artikel, de kwestie is mij volledig ontgaan. Het toont weer eens aan hoe groot de rol is die marketing ed speelt en het daardoor erg zinvol en belangrijk is stil te staan bij de prijzen die gevraagd worden voor wijn, een kwestie van kwaliteit en/of marketing.