Afgelopen week mocht ik even naar Bordeaux voor een proeverij op Château Beychevelle. Ik durfde het bijna niemand te vertellen, want voor een proeverij heen en weer vliegen naar Bordeaux is in deze tijd natuurlijk lastig te verdedigen. Maar op zo’n moment is het mijn nieuwsgierigheid die het wint van mijn geweten, helaas. En het was de moeite waard, voor een liefhebber als ik. Wijnen proeven terug tot 1905, 1915 en 1921, dat kan niet elke dag. Dus ik had er eerlijk gezegd ook geen spijt van.
Wat me bovendien trok, was dat ik even een idee kon krijgen van de oogst ter plekke. Bordeaux is op de een of andere manier toch ook een soort thuiskomen voor me. Maar ja, dat heb ik geweten. De planning was om de ochtend na de proeverij wat te oogsten. Maar dat idee viel letterlijk in het water. Geen oogst sous la flotte, vrij vertaald ‘in de stromende regen’. Bordeaux werd, zoals eigenlijk het hele jaar al, geteisterd door een voortdurende regenval. Net als hier is er het afgelopen jaar in Bordeaux meer regen gevallen dan ooit. Geen fijne situatie voor een wijngebied. Afgelopen week kwam er al een persbericht dat er in de streek tot 1,5% mag worden gechaptaliseerd. Dat zegt al heel veel over de situatie.
Ik vond het knap dat de verantwoordelijke equipe, onder leiding van Philippe Blanc -die zijn dertigste oogst liet optekenen- en wijnmaker Romain Ducolomp nog een lach op het gezicht kon toveren.
Zoals ik vorige week al schreef, is het voor een oordeel over de oogst nog te vroeg. Toch dringt een vergelijking met het nogal rampzalige jaar 2013 zich op. Ook een oogst met regen. Maar Philippe Blanc wijst op de verschillen. Destijds was het tropisch warm. Nu is het ronduit koel. Dat zorgt ervoor dat de druiven nog vrij gezond blijven, anders dan in 2013, toen rot snel om zich heen greep. Wel zuigen ze water op door de regen, wat ten koste gaat van de concentratie.
Hoe dan ook, voor veel wijnliefhebbers zal de vele regen van 2024 al snel een reden zijn om het jaar als minder van kwaliteit te zien. In dat opzicht is er wel een parallel met 2013, zelfs al zouden de wijnen beter zijn. Je kunt het zien aan de verkoop van Sauternes in 2013. Ondanks een goede kwaliteit, met veel edele rotting, waren de zoete wijnen heel lastig te verkopen. Domweg vanwege het slechte imago van het jaar.
Dus het is wél gemakkelijk te voorspellen dat 2024 een moeilijke toekomst tegemoet gaat. Want Bordeaux verkoopt zijn wijnen ook nog eens graag ‘en primeur’, dus in het jaar na de oogst, als de wijnen nog op vat liggen. Dat zorgt voor snelle liquiditeit. De jaargang 2024 zal dit systeem verder onder druk zetten. Daar is ook Philippe Blanc van overtuigd. ‘De jaargang 2023 kende een moeilijke primeurcampagne. Ondanks een goede kwaliteit. Ik denk dat niet meer dan 15% van de châteaux de hoeveelheid wijn hebben kunnen verkopen die ze van plan waren in de markt te zetten. Onze strategie is altijd geweest de prijs niet te veel te verhogen. Bij de voorverkoop van 2023 zag je dat degenen die hun prijs in de jaren daarvoor te veel naar boven hadden opgerekt, flink in prijs terug moesten. Dat had twee nadelen. De klanten zagen dat de wijnen na aankoop, eerdere jaren al, in prijs daalden. Dan voel je je bekocht, en dan denk je bij een latere voorverkoop nog wel een keer na voor je weer wat koopt. Dat ondergraaft het systeem. Bij voorverkoop moet iedereen profiteren. Het château, de handel in Bordeaux en de consument. Anders gaat het fout.’
‘Bij 2024 zal er weer druk zijn op de châteaux om hun prijzen nog verder te verlagen. Daar is na de campagne van 2023 echter nog maar weinig ruimte voor. Bovendien zit de handel in Bordeaux door de slechte voorverkoop ook nog op grote voorraden.’
Ronald de Groot
