Het was nogal wat – na publicatie van ons artikel voor roséwijnen uit de Provence in Perswijn #8-2022 stond er vrijwel direct een gepikeerde reactie van de CIVP (het wijnbureau van de Provence) in onze mailbox.
Wij bezochten de regio op uitnodiging van dit bureau als onderdeel van een Europese promotiecampagne van PDO-roséwijnen. Dit is niet ongewoon in de wijnjournalistiek en wij benadrukken altijd onze redactionele vrijheid bij de organiserende partij. Kort gezegd: we komen graag langs maar garanderen geen positief artikel. Zo kon het gebeuren dat er sommige zaken in het artikel benoemd werden (waaronder het gebruik van koolstoffilters) die niet in de smaak vielen.
Het CIVP wilde graag haar kant van het verhaal belichten, daarom heb ik (per e-mail) een aantal vragen gestuurd aan Caroline Benetti van het CIVP. De antwoorden staan (verkort) hieronder, samen met fragmenten uit het artikel om een compleet beeld te krijgen.
U was niet erg blij met het artikel over rosé in de laatste Perswijn. Wat waren uw bezwaren?
“Het artikel belichtte feiten die niet representatief zijn voor de productie van PDO-roséwijn, vooral in de Provence. Het artikel noemt bijvoorbeeld koolstoffilters en saignée, allebei niet representatief voor onze wereldwijde en premium wijnproductie. De productiestandaarden in de Provence zijn hoog met directe persing of korte schilweking, gecontroleerde temperaturen en blending, allemaal vastgelegd in de regelgeving van de regio.”
In het artikel stond het als volgt beschreven:
Rosé is bij uitstek een technische wijn. Kleurextractie, behoud van subtiele aroma’s en het voorkomen van oxidatie, het komt allemaal uiterst nauw. Ook het gebruik van enzymen, geselecteerde gisten en koolstoffilters is gemeengoed. Kees van Leeuwen heeft er onlangs in dit blad al uitgebreid over geschreven.
Tegelijkertijd is er producenten veel aan gelegen duidelijk te maken dat herkomst wel degelijk een rol speelt. Tijdens mijn bezoek onlangs aan de Provence heb ik een goed overzicht gekregen van de verschillen binnen de regio. Dichtbij zee of meer het binnenland in, verschillen in hoogte en in bodemsoorten, het heeft allemaal effect op de stijl van de wijn. Subtiele effecten weliswaar, want verschillen in kwaliteit en stijl hebben net zo vaak te maken met keuzes in wijnmaken: de assemblage, vergisting in roestvrij staal of cement, de lengte op de lie of de keuze voor malolactische vergisting, het heeft minstens zo veel impact als het terroir.
Daarnaast benoemde ik de rol van grote investeerders in de regio. Hierover schreef ik het volgende:
Hoewel wijnbouw in de regio al eeuwenoud is, zijn de meeste bekende namen relatief recent. In de laatste paar decennia is er enorm veel geïnvesteerd, vaak door vermogende partijen die er veel voor over hebben een prestigieus beeld te creëren voor de streek.
Caroline Benetti: “Provence is meer dan alleen investeerders en het grote geld. Familiebedrijven en kleine producenten vormen het hart van de regio en bestaan samen met de grotere producenten, eigendom van internationale bedrijven en filmsterren. Ze wonen en werken allemaal samen, met een gemeenschappelijk doel: de beste roséwijnen maken.”
Wat zijn volgens u de belangrijkste factoren die de stijl en kwaliteit van de roséwijnen uit de Provence bepalen?
“De stijl van de PDO Provence roséwijnen is het resultaat van historische kennis van wijnmaken. Terroir, bodems, klimaat en wijnmaken kunnen niet los van elkaar worden gezien. De combinatie van al deze factoren geven de wijnen hun kwaliteit en typiciteit.”
Hoe vertalen terroirverschillen zich in verschillende stijlen voor de drie AOP-regio’s in Provence?
“Côtes de Provence is de grootste regio. De wijnen zijn licht, elegant en aromatisch, een stijl die kenmerkend is geworden voor de hele regio. Côteaux d’Aix-en-Provence is de tweede AOP, heeft een uniek karakter. De roséwijnen zijn aristocratisch en combineren stijl met elegantie. De wijnen van Côteaux Varois en Provence, tenslotte, hebben frisheid, rondeur en balans als gevolg van de kalkstenen bodem, het continentale klimaat en de hoge ligging.”
Mij viel vooral het verschil in stijl in Varois op (dankzij de hoogte hebben de wijnen veel frisheid schreef ik in het artikel), maar met het benoemen van verschillen tussen de twee grotere regio’s had ik meer moeite:
De verschillen tussen Coteaux d’Aix-en-Provence (ruim 4.000 hectare) en Côtes de Provence (20.000 hectare) zijn minder makkelijk te duiden. Beiden hebben wijngaarden aan zee (warmer en lager, maar met iets verkoeling van een zeebries) en meer in het binnenland (meer continentaal, met verkoeling op hoogte). Tegelijkertijd worden beiden ook gedomineerd door grote handelshuizen (zoals bijvoorbeeld Aix) die wijnen uit de hele streek gebruiken voor hun blends. Onderscheid in stijl is vaak lastig te maken.
Hoe verschillen de vijf sub-regio’s van Côtes de Provence in stijl?
“De vijf verschillende terroirs zorgen voor duidelijk verschillende wijnen. Dit is fantastisch omdat consumenten hun eigen voorkeur kunnen volgen en dat kan soms per seizoen verschillend zijn. Zo is het mogelijk om het hele jaar te genieten van roséwijnen.”
Foto: Ronald Wortel
Provence rosé heeft in de Nederlandse markt een sterk en positief imago, sterk gelinkt aan zomer en gezelligheid. Waarom is het belangrijk dit beeld te verbreden? Waarom iets repareren dat niet kapot is?
“Zomer en gezelligheid staan in het middelpunt van onze strategie, maar dat betekent niet dat we alleen daar moeten blijven. We willen graag aan Nederlandse consumenten laten zien dat ze ook van rosé kunnen genieten buiten de zomer, het strand en terrassen. PDO-roséwijnen uit Europa, zoals die uit Provence of Valtènesi zijn geweldig met eten, wat de kern is van verschillende consumptiegelegenheden, van casual na het werk tot een romantische avond of meer formele evenementen.”
Mijn conclusie in het artikel was dat een zonnig terras de ideale plek blijft voor een frisse rosé. Dat is volgens Benetti duidelijk aan verbreding toe. Ik laat me graag verrassen.
Ronald Wortel
Foto uitgelichte afbeelding: Tucker Images CIVP formation Orrery Nuancier Verres
