In een van zijn laatste uitzendingen van het seizoen ging Arjen Lubach op de van hem bekende wijze eens lekker los op het ‘beleggen’ in crypovaluta. Ik kon zijn redenering over een piramidespel wel volgen, eerlijk gezegd. Maar uiteraard moet iedereen lekker zelf weten waar hij of zij geld in steekt. En gelukkig ben ik geen specialist op dit terrein. Nou ja, gelukkig… het schijnt dat je als crypto-‘influencer’ wel heel gemakkelijk kunt binnenlopen.
Hoe dan ook, de techniek achter cryptovaluta heeft ook de interesse van wijnbedrijven, zo konden we lezen in een nieuwsbericht van Meininger, afgelopen week. Om meerdere redenen is deze techniek, die van de blockchain, interessant voor de wijnindustrie. Wijnbedrijven worstelen al jaren met fraude en bedrog. Zo is bekend dat lege flessen van Lafite-Rothschild met name in China een leuk bedrag kunnen opbrengen. En niet alleen maar om ze als pronkstuk op de schoorsteenmantel neer te zetten, laten we maar zeggen. DRC, producent van extreem dure Bourgognes, probeert door het nummeren van flessen en het traceren van alle verkoopkanalen er voor te zorgen dat geen fles in verkeerde handen komt. Op Château Le Pin vernam ik ooit dat de etiketten werden gedrukt bij hetzelfde bedrijf als de eurobiljetten. Op die manier kregen ze een soort ‘watermerk’, waardoor vervalsing feitelijk onmogelijk moest worden. En toch weten oplichters met grote regelmaat liefhebbers te foppen met vervalste flessen.
De introductie van NFT’s, non-fungible-tokens, zou een oplossing kunnen zijn voor dit probleem. Eerlijk gezegd associeerde ik NFT’s in eerste instantie met de nieuwe trend om te investeren in digitale kunstwerken met een unieke code, waarmee je kunt bewijzen dat het kunstwerk van jou is. Maar aan de muur hangen, ho maar. Het blijft een digitaal kunstwerk. Voer voor speculanten, lijkt me, en niet voor kunstliefhebbers. Ze worden ook gebruikt voor het kopen van virtuele stukken land of virtuele verzamelingen van van alles en nog wat, zoals bijvoorbeeld digitale katten. Zoiets als Pokémon kaarten verzamelen, maar dan volledig digitaal. Voor deze unieke digitale katten schijnen overigens forse bedragen te worden neergeteld – uiteraard in crypovaluta. Het kopen van virtuele flessen wijn is misschien ook mogelijk, maar dat is dan echt alleen maar om mee te speculeren, zou ik denken.
Maar als je een stap verder denkt, dan kun je een NFT ook koppelen aan een unieke fles wijn. Zoals flessen van DRC allemaal genummerd zijn, zo kun je aan elke genummerde fles een uniek NFT koppelen. Met dit token kun je zien waar de fles vandaan komt en wie de eigenaar is. Als hij van eigenaar wisselt, wordt dat ook geregistreerd in het NFT. Bij elke verkoop kan de nieuwe eigenaar worden geregistreerd. Inmiddels zijn er bedrijven actief die deze transacties in NFT kunnen registreren. Op die manier kun je van een fles die je koopt, of het nu van een particulier, een handelaar of op de veiling is, exact de weg volgen die de fles heeft afgelegd. Natuurlijk is dat vooral belangrijk voor bijzondere flessen, maar het lijkt me een stap vooruit. Niet elke nieuwe technologie of trend is verkeerd. Dit is een mooi voorbeeld.
Ronald de Groot
dat is nou een een prachtig idee!