De Provence heeft het goed voor elkaar. De rosé van het Franse zuiden is immens populair, vooral in de Verenigde Staten. Beroemdheden struikelen dan ook over elkaar om een optrekje in de streek te bemachtigen. Dat gaat echter niet zonder slag of stoot. Zo meldde de burgemeester van het stadje Brignoles begin mei vol trots dat het Domaine du Canadel in zijn gemeente in het bezit zou komen van acteur George Clooney. De Nespresso-miljoenen (en de Diageo-opbrengsten) moeten blijkbaar érgens in geïnvesteerd worden. Clooney trad in de voetsporen van andere beroemdheden, zoals Brad Pitt en Angela Jolie (Château Miraval) en filmregisseur George Lucas (Château Margui). Maar helaas, het bejaarde Australische koppel Richard en Diana Wiesener zouden het domein van 170 hectare – vraagprijs € 7 miljoen – al hebben verkocht aan een andere gegadigde, zo bleek op 10 mei, toen de aankoop door Clooney door een advocaat werd betwist bij het tribunaal van Draguignan. Naar het schijnt zal het nog lang kunnen duren voordat de rechtbank hierover gaat beslissen, volgens het Franse recht zeker een jaar tot mogelijk wel vier jaar. Op het domein vinden we een 18e eeuws herenhuis, een zwembad en een tennisbaan. Maar ook een aantal hectare wijngaarden, die wellicht ook de interesse van de acteur hebben. Maar Clooney zal dus nog even geduld moeten oefenen.
Het is wel een mooi voorbeeld van de populariteit van deze streek, en ook zijn rosé. Wij proefden de afgelopen tijd flink wat van deze rosé voor onze editie #5. Wat opvalt is dat de kleur jaar op jaar lichter en lichter wordt. Een gevolg van de mode, die vraagt om steeds lichtere kleuren – op dit moment althans. Bij de proeverij merkten we op dat je blind bovendien de wijnen soms niet van witte wijnen kunt onderscheiden. Dat komt omdat je in een deel van de wijnen ook een soort grassige aroma’s aantreft die we kennen van bepaalde Sauvignon Blanc, bijvoorbeeld uit Nieuw-Zeeland. Daar zijn we niet direct enthousiast over, om het eerlijk te zeggen.
Door zijn populariteit is de streek tegenwoordig bijna helemaal rosé gekleurd: meer 90% van de productie is rosé. Dat heeft voor- en nadelen. Voordeel is de focus. De kwaliteit is gestegen, en daarmee ook de prijzen. De streek maakt op het gebied van rosé dan ook echte topwijnen. En wijndrinkers, al is dat waarschijnlijk niet in ons land, zijn bereid de hoge prijzen te betalen. Nadeel is de afhankelijkheid van één type wijn. Als de markt verandert en dit type rosé raakt net zo snel uit de gratie als hij in de mode is gekomen, dan zijn de rapen gaar, want dan zijn er weinig alternatieven voorhanden. Dat is ook een angst in een land als Nieuw-Zeeland, met name in Marlborough. Het imago is zo verbonden met de lokale Sauvignon Blanc, dat producenten bijna niet anders kunnen dan dit maken en verkopen. Zo kunnen landen en streken slachtoffer worden van hun eigen succes. Maar zo lang het goed blijft gaan, hoor je niemand klagen. Ons ook niet. Het wordt nu écht zomer, dus we nemen nog maar een fijn glas rosé – uit de Provence. Proost.
