In Saint-Emilion is altijd wel wat te doen – net als in Almelo, om Herman Finkers aan te halen. Niet voor niets noemde iemand in Castillon tijdens mijn laatste bezoek daar Saint-Emilion ‘het Disneyland van Bordeaux’. Jarenlang worden we al beziggehouden door rechtszaken over de classicaties, die door gedegradeerde châteaux te vuur en te zwaard worden bestreden, voor elke mogelijke rechtbank. Onlangs werd de zaak tegen Hubert de Boüard de Laforest en Philippe Castéja, aangespannen in 2013 (!) door de rechtbank verdaagd tot het najaar. De beide heren werden door de eigenaren van de châteaux Croque Michotte, Corbin Michotte en La Tour du Pin Figeac beschuldigd van belangenverstrengeling. Ze waren lid van de commissie van de INAO (het Franse Institut des Appellations d’Origine), en tegelijk belanghebbende, als eigenaren van respectievelijk Château l’Angélus en Château Trottevieille, aldus de aanklacht. Tja. Een soort never ending story. Een nieuwe classificatie zal er niet snel komen…
De afgelopen maanden speelde zich in het pittoreske stadje een andere soap af, met in één van de hoofdrollen de dochter van Hubert de Boüard, Stéphanie de Boüard-Rivoal (39). Zij kreeg in 2012 al op jonge leeftijd de leiding, als achtste generatie, over het familiebedrijf, Château l’Angélus, sinds de nieuwe classificatie Premier Grand Cru Classé van Saint-Emilion. Ze is ook mede-eigenaar, omdat zij haar erfdeel direct van haar grootouders kreeg. Om redenen van successierechten sloegen deze een generatie over bij het toekennen van hun erfdeel.
Deze soap gaat over een van de pareltjes in Saint-Emilion, Château Beauséjour-Duffau-Lagarrosse. De erfgenamen van dit eigendom van 6,75 hectare besloten afgelopen jaar dat ze hun bezit wilden verkopen. De wijnen worden gemaakt door Nicolas Thienpont, die er een uitzonderlijk mooie wijn maakt, geholpen door het geweldige terroir. Elk jaar tijdens de primeurproeverijen is dit een van de mooiste wijnen van de streek. De familie besloot het domein te verkopen aan de eigenaren van Clos Fourtet, de familie Cuvelier. Nicolas Thienpont zou dat verantwoordelijk blijven voor het wijnmaken.
De koop werd eind vorig jaar afgesproken. Maar in Frankrijk is wettelijk voorgeschreven dat bij de verkoop van wijndomeinen ook jonge wijnboeren van minder dan veertig jaar de kans moeten krijgen om mee te dingen. Dat loopt via een speciale organisatie, de Safer (Société d’Aménagement Foncier et d’Établissement Rural). Deze publiceerde de voorgenomen verkoop officieel op 10 februari. Dat geeft formeel iedereen het recht een poging te doen het domein te verwerven. Zo is de Franse wet. Geïnteresseerde kandidaten hadden twee weken de tijd om een bod uit te brengen. Daarvoor dienen deze ‘jonge boeren’ wel goed in de slappe was te zitten – volgens ingewijden ligt de verkoopprijs rond de 70 miljoen euro (!). Maar tot verrassing van velen bleken er na afloop van de termijn drie enveloppen met biedingen op tafel te liggen, in plaats van één – dat van de familie Cuvelier. Zo lag er een bieding van de familie Courtin, eigenaar van cosmeticaconcern Clarins. Als ‘jonge wijnboer’ werd de jonge oenologe Joséphine Duffau-Lagarrosse naar voren geschoven, een lid van de familie van de huidige eigenaren. Het andere bod kwam van de eerdergenoemde Stéphanie de Boüard, zonder enige twijfel ook een ‘jonge wijnboer’. Het gerucht gaat dat de Safer heeft geadviseerd Stéphanie de Boüard dan ook de koop te gunnen. De beslissing zou op 25 maart, afgelopen donderdag, bekend worden gemaakt. Maar blijkbaar ligt het allemaal nogal gevoelig, want er is nog niets vernomen. Kennelijk moet dit alles op een hoog niveau worden besproken. Niet zo gek, gezien de geschiedenis van rechtszaken in deze streek. Er zou zomaar een volgende rechtszaak in de maak kunnen zijn in de slangenkuil die Saint-Emilion heet…
Deze overpeinzing is op zondagavond geschreven, mocht er in de loop van de maandag nieuws over zijn, houden we u op de hoogte.
Ronald de Groot
