Afgelopen week zat ik even aan tafel met een Spaanse wijnproducent. Hij moest even kwijt dat hij een zeer roerige tijd achter de rug had. Natuurlijk wist ik wel dat de vergeldingstaks van de V.S. voor de steun aan Airbus in Europa hard was aangekomen. Maar als je het verhaal nog eens hoort, dan snap je wel dat dit soort gebeurtenissen voor wijnproducenten een soort doemscenario is. Op 4 oktober werd de accijns aangekondigd, en op 18 oktober ingevoerd. Dat betekende dat er tientallen containers op schepen stonden, die pas na 18 oktober zouden aankomen en dus belast zouden worden, terwijl de prijs al was overeengekomen. De importeur zou voor zijn Europese importen in totaal in een klap 140.000 dollar extra moeten neertellen. Zomaar, hop. ‘We moesten onmiddellijk iets verzinnen. We hebben de pijn moeten verdelen, om dit op te vangen. Het alleen maar bij de importeur neerleggen, zou zelfmoord zijn. Je raakt de klanten kwijt. En klanten die je kwijt bent, die krijg je niet meer terug. Landen als Chili springen er zo in. Die hebben uiteraard totaal geen last van dit soort maatregelen.’ De een zijn dood is de ander zijn brood.
‘Zo’n maatregel is ook heel willekeurig. Cava viel er buiten. Niemand weet waarom. En hij geldt voor wijnen onder de 14%. Bovendien hangt er nog een mogelijke verhoging naar 100% in de lucht. Een catastrofe. En de Europese Unie doet er niets aan, terwijl wij als wijnproducenten niets met Airbus te maken hebben.’ In Frankrijk heerst onder wijnboeren ook grote verontwaardiging dat hun regering niets wil doen. Terwijl zij in feite part noch deel hebben aan dit handelsconflict.
‘Omdat de Amerikaanse ambtenaren ook niet heel scherp zijn, konden we ook nog wat zaken aanpassen. Normaal gesproken ronden we het alcoholgehalte naar beneden af, dat gingen we nu op papier naar boven doen, om nét boven de 14% te komen. Moet je je voorstellen. Het is de omgekeerde wereld. Iedereen wil minder alcohol, en dan moet je zoiets verzinnen.Dat ophogen werkt voor Rioja, maar bij Rueda is dat kansloos. Je kunt ook geen blend maken met meer alcohol. Dat zou ondrinkbaar worden. Een land als Duitsland is zwaar getroffen. Daar zijn alle wijnen onder de 14% en zijn de V.S. de grootste exportmarkt. Een sombere situatie.’
‘Als er op korte termijn niets gebeurd, gaat dat grote problemen opleveren. De voorraden lopen op, en de producenten zijn gedwongen te verkopen. Ik zie de aasgieren al boven ons hoofd cirkelen. Je zou kunnen zeggen dat het goed is voor de consument, maar dat is kortzichtig. Het levert alleen maar verliezers op.’ Zo wordt de Europese wijnindustrie gemangeld in een conflict over vliegtuigsubsidies. Bizar eigenlijk.
Ronald de Groot
