Vorige week schreef ik mijn aan René van Heusden opgedragen 100ste ‘overpeinzing’. Toen ik hier twee jaar geleden mee begon, had ik eerlijk gezegd niet gedacht dat het me zou lukken om het zo lang vol te houden. Ik heb me vanaf het begin dat ik Perswijn ging maken eigenlijk altijd een ‘schrijvende proever’ gevoeld. Maar geleidelijk aan ben ik in het schrijven steeds meer liefhebberij gaan krijgen. En dat maakt het schrijven over veel onderwerpen ook weer gemakkelijker.
Op de een of andere manier blijven de onderwerpen zich echter aandienen. Het fijne is ook dat het geen echte column is. Een column legt meer beperkingen op, en vraagt ook om in feite altijd scherp te zijn, en daar heb ik niet altijd behoefte aan. Alleen als ik het nodig vind, zoals de vaste lezers ongetwijfeld zullen hebben gemerkt. Dus uit de weg ga ik het ook niet. Helaas gaat het dan vaak niet meer over de inhoud, maar ga je al snel op de persoon spelen, en dan wordt het al snel een stuk minder interessant. Gelukkig is de wijn ook niet politiek, zodat er geen noodzaak is te polariseren. Sterker nog, wijn is een gedeelde passie, en dat merk je in vrijwel alle contacten die je in de wijnwereld hebt, of het nu met importeurs, collega’s of met sommeliers.
René van Heusden, die ik als schrijver bewonderde, en die het idee had om elke maandag een stuk op de website te zetten, was een scherpere schrijver dan ik. Wel deed hij dat meestal met de nodige humor, tongue-in-cheek, zoals de Engelsen dat noemen. Gelukkig maar. Soms ook kreeg het iets verbetens en kon hij het niet laten op de man te spelen. Maar wie anderen de maat neemt, wordt zelf ook de maat genomen. Wie kaatst, kan de bal verwachten. Hij merkte zelf ook dat hij op een gegeven moment geen inspiratie meer had voor zijn columns in Perswijn. Hij was daar ook niet voor niets mee opgehouden. Je kunt nu eenmaal niet scherp zijn in de overtreffende trap, en de lezers verwachten dat wel. Ik denk dat de lezers die zijn columns missen -en die zijn er nog steeds- dat ook voor ogen moeten houden. Hij was er ook al ruim voor zijn overlijden mee opgehouden. Dat wordt nog wel eens vergeten. Maar ik hoop er op deze plek nog een tijdje mee door te gaan. Het bevalt me eigenlijk prima, moet ik zeggen. Ik hoop u ook.
Ter ere van de 101ste overpeinzing geven we een jaarabonnement of twee entréetickets voor het consumentengedeelte van onze Perswijn proeverij Le Tour de Champagne (maandag 2 september a.s.) cadeau voor het beste onderwerp voor een volgende column.
Geef uw suggestie in een reactie hieronder!
Ronald de Groot
Beste Ronald, ik zou graag uw mening willen weten over het feit dat zoveel wijnen tegenwoordig hetzelfde lijken te smaken. Zowel van binnen als buiten Europa.
Bent u niet bang dat we door de globalisering en het overnemen van elkaars wijnmethoden juist de kenmerkende verschillen kwijtraken of biedt het ook kansen?
Beste Gerard, gefeliciteerd! Je hebt een jaarabonnement op PERSWIJN of 2 tickets voor Le Tour de Champagne gewonnen. Je krijgt van ons een e-mail hierover. We vonden dat je een erg interessante kwestie aankaartte. Ronald heeft er meteen z’n gedachten over laten gaan en gebruikt in deze overpeinzing: https://perswijn.nl/2019/07/15/overpeinzingen-op-maandag-globalisering/
Als biologische wijndrinker zou ik graag uw mening willen over een ingrediëntenlijst achterop het wijnlabel.
Beste Ronald,
Ik zou graag een nieuwe overpeinzing lezen over de ontwikkeling van nieuwe druivensoorten in Nederland. Gebeurt dit nog steeds of zijn de bestaande soorten toereikend genoeg.
Wat vindt u van al dat aanbieding geweld van supermarkten met wijn als ze zelf pleiten voor zelfregulering en het ontmoedigen van alcoholmisbruik door de stichting stiva/ reclame code?
Voor de Belgische lezers: het verschil in wijbenadering tussen Nederland en België en waar komen deze verschillen vandaan?
Hoe kijk je aan tegen de ‘drang’ van mensen om wijn te willen maken? Waar ook ter wereld, of het klimaat er geschikt voor is of niet, of er markt voor is of niet.. Ik ben al op veel plaatsen geweest waar druiven worden verbouwd en lokale wijn wordt gemaakt, soms vanuit historie, soms vanuit nieuwsgierigheid, maar vaak ook kwalitatief niet interessant genoeg om wereldwijd te verkopen. Waarom is wijn een product dat we overal ter wereld willen maken?
Ik zou graag meer horen over de plasticiteit van onze wijn-ervaringen: wijn smaakt anders voor elk persoon, bij elke gelegenheid en in elke stemming. Heeft het perswijn proevers panel wel eens een off-day? Neurowetenschappelijk onderzoek kan aantonen dat zelfs in een gestandaardiseerde omgeving de breinen van de meest ervaren wijnproevers alsnog gevoelig voor de perceptie van geur, smaak en sensibiliteit.
Beste Freek, gefeliciteerd! Je hebt een jaarabonnement op PERSWIJN of 2 tickets voor Le Tour de Champagne gewonnen. Er zijn vele goede onderwerpen aangereikt door de lezers maar we vonden jouw vraag dermate interessant dat we je hiervoor willen bedanken. Je krijgt van ons een e-mail over de winactie.
De vruchtbare sikkel, met o.a. de Eufraat en de Tigris (Mesopotamië).
Hoe kan het toch dat men zich er prima van bewust is dat de eerste beschavingen daar ontstaan zijn, maar dat men zich er niet van bewust lijkt te zijn dat er al toen ook al wijn werd gemaakt in dit gebied, èn dat er heden ten dage nog steeds prachtige wijnen vandaan komen.
‘Back to the roots’, een kijkje in het verleden en ontstaan van wijn.
Het perfecte wijnarrangement voor een junkfood diner.
Waarom is de huiswijn altijd de goedkoopste wijn op de kaart? N.B. De meest gekozen wijn doen we af met een ‘koopje’ dat niet op basis van kwaliteit gekozen wordt.
Beste mijnheer de Groot,
Ik heb altijd met heel veel plezier uw heerlijke blad gelezen en ook een abonnement gehad, tot ik kleine kinderen kreeg en de tijd niet meer kon vinden om Wijnpers te lezen. Nu zijn de ‘tropenjaren’ voorbij en krijg ik steeds meer beschikking over ‘eigen tijd’ en zou een jaar-abonnement op Perswijn heel leuk zijn!
Mijn idee voor een ‘overpeinzing’ is de volgende:
De kwantiteitsdrang van de supermarkten dwingt de wijnboer tot snel, veel en goedkoop wijsmaken. Nu in de food-sector steeds meer gezocht wordt naar kwaliteit omdat dit, naast lekkerder, ook veel beter voor het milieu is, lijkt het mij tijd om ook op wijngebied naar meer bewustwording te streven. En met uw expertise lijkt mij uw rubriek het perfecte podium om de bewustwording in gang te zetten.
Ik ben wel benieuwd naar de rijken der aarden welke leuke wijngaarden zij kopen en of zij dan ook met al dat geld juist een mooie wijn kunnen maken.. Zoals bijvoorbeeld Cliff Richard!