Afgelopen week is André Lurton overleden, een van de bekendste wijnpersoonlijkheden van Bordeaux. Lurton bouwde een wijnimperium op dat zo’n 600 hectare wijngaarden omvatte, verdeeld over een tiental châteaux, vooral in Pessac-Léognan. Ik leerde hem bijna dertig jaar geleden kennen als eigenaar van Château Bonnet, dat hij van zijn vader erfde in 1953, en waar hij begon met het bouwen aan zijn latere successen. Op een gegeven moment had ik de auto met vrouw en kinderen buiten geparkeerd en terwijl ik met zijn zoon François binnen wijnen stond te proeven, kwam André buiten vragen wat die auto daar deed, zich niet bewust van het feit dat ik binnen aan het proeven was.
Hij deed zijn eerste ‘aankoop’ in wat toen nog de Graves was in 1967, toen hij Château La Louvière verwierf. Later, in 1970, creëerde hij Château Couhins-Lurton, een witte Grand Cru Classé in de classificatie van de Graves. Hij was de grote man achter de appellation Pessac-Léognan, van het noordelijke en beste deel van de Graves, waarin zich alle geklasseerde wijngaarden van de streek bevinden. Deze werd van kracht met de jaargang 1987. Hij was gefrustreerd dat hij de wijnen van La Louvière niet mocht presenteren naast die van Couhins-Lurton op proeverijen van de Grands Crus Classés van de streek. Hij vond het oneerlijk dat andere châteaux, zoals De Fieuzal en Smith-Haut-Laffitte hun ongeklasseerde witte wijnen wel mochten laten proeven naast hun geklasseerde rode wijnen. Eigenlijk had hij niet helemaal ongelijk. Het typeerde de eigenzinnige André Lurton.
Ook heeft hij altijd geweigerd het stokje over te dragen aan zijn zoons François en Jacques, die jaren voor hem gewerkt hebben, en uiteindelijk vertrokken zijn om hun heil elders te zoeken. We zouden kunnen zeggen ‘over de doden niets dan goeds’, maar ik weet hoe gefrustreerd met name François hierover was. Zijn neven en nichten kregen van zijn oom Lucien Lurton al op jonge leeftijd alle châteaux in handen, zoals Brane-Cantenac, Desmirail, Durfort-Vivens en Climens. Het contrast tussen de twee broers André en Lucien kon niet groter zijn. Maar wat André Lurton als persoon zelf heeft bereikt, daarvoor moeten we diep respect hebben.
Ronald de Groot
