De wijn is gemaakt op Wijnkasteel Vandeurzen in Linden, dicht bij Leuven (niet ver van Brussel). In de neus nog wat discreet (oogstjaar 2017, verkeerdelijk 2018 op het etiket gedrukt), hout en fruit mooi door elkaar. Zuivere neus met mooie houttoetsen, zoethout, wat chocolade, koffie, gerookt, duidelijk drop, Goed fruit met een praliné-toets, krieken, aardbei, kers met zekere sappigheid, Aanzet in de mond zacht, mooi gevuld aromapalet, vol, tannine mooi rijp en fijn structurerend, zuren prima present en goede afdronk. Wijn helemaal in evenwicht. Lekker. Knap! Tempranillo zonder Spaans gevoel. De tempranillo groeit in een naar het zuiden hellende wijngaard met een bodem bestaande uit klei en leem met daaronder ijzerzandsteen.
Merkwaardig, de beste wijnen van oogst 2017 van het piepjonge wijndomein van technologie-ondernemer Urbain Vandeurzen en zoon Bert (eerste aanplant in 2015, nu 5 hectare) zijn duidelijk die van hun Spaanse druiven: Albariño (inox) en Tempranillo (ongeveer anderhalf jaar op Franse barrique). Dit zijn onmiddellijk ook de laatst geplukte druiven, begin oktober. Voor mij zijn die twee wijnen met voorsprong de beste wijnen die ik al in het Hageland heb geproefd. Hageland is een van de Belgische BOB’s, tempranillo en albariño zijn er niet in toegestaan. Mijn proefnotitie van de Albariño 2017 die ik eind vorig jaar proefde: “Heerlijke neus, floraal, sappige perzik, goed gevuld in de mond, zacht, sappig, lang, mooi getypeerde Albariño, lekker!”
Ik hoop dat Wijnkasteel Vandeurzen een voortrekkersrol kan gaan spelen in de Hagelandse wijnstreek, waar ik dus woon, met steden zoals Leuven, Diest, Aarschot, Tienen en dus ook Linden, waar het wijndomein gevestigd is. De bakens worden verzet en dat is een goede zaak.
Ik proefde ook de Tempranillo 2018 van het eiken vat, waar de wijn nog verschillende maanden verder zal verblijven. Nog krachtiger fruit dan 2017, heel lekker sappig fruit, hout moet nog versmelten (hopelijk gaat dit niet overheersen op termijn), rijpe tannine met op de achtergrond toch ook zuren, vooral in de afdronk merkbaar. Ook Pinot Noir 2018 (vatstaal) is veelbelovend, op rijp fruit drijvende, zuren wat op de achtergrond, een hoger niveau dan 2017 die minder bekoorde. De Lemberger 2018 kon ik nog niet proeven.
In de zomer zal ik de witte wijnen van 2018 proeven, die zijn recent gebotteld: Chardonnay, Grüner Veltliner en Albariño. Oenoloog van dienst, Daniel Medarts, is zeer enthousiast over 2018, in het bijzonder over de Chardonnay die volgens hem niveau wijndomein Kitsberg is (zijn eigen, kleiner wijndomein met goede reputatie) en dat wil heel wat zeggen! Er zal ook een luxe-cuvée op de markt komen van de chardonnay, van geselecteerde druiven. Ik kijk uit om deze wijnen te leren kennen. Ze zijn niet goedkoop, beginnend bij 20 euro, maar dat is niet zo’n groot probleem als er (heel) veel kwaliteit in het glas komt. De 2017-wijnen zijn momenteel alleen te kopen (en te drinken) in restaurant & wijnbistro De Victorie, ook eigendom van de familie en tegenover de wijngaard in Linden gelegen.
Wijnkasteel Vandeurzen belooft zich in de kopgroep van de Belgische wijndomeinen te vestigen: de Albariño en Tempranillo zijn al overtuigend. Of albariño en tempranillo ieder jaar zullen rijp worden, is twijfelachtig. 2017 en 2018 waren warme jaren met een mooi najaar. Trouwens, voor wie zich afvraagt waarom precies deze druiven zijn aangeplant: de familie achter dit wijndomein houdt gewoon erg van Spaanse wijn.
Wordt vervolgd … Spannend!
Stefaan Soenen
