‘Het zal je maar overkomen.’ Dat was het ironische bijschrift dat we ooit plaatsten onder een foto van Hubrecht Duijker, die een mooi lintje kreeg opgeprikt. Wellicht waren het wel Fransen die hem een onderscheiding gaven in de prestigieuze Franse ‘Ordre du Mérite Agricole’. Toen mij dat later zelf ook ‘overkwam’ –dank u, Franse ambassade- fluisterde Hubrecht Duijker me in dat hij het bijbehorende onderscbeidingsteken al lang niet meer kon vinden. Tja, dat geeft wel aan wat voor waarde wijnschrijvers hechten aan dit soort eretekens.
Maar de instantie die de onderscheiding uitdeelt, vindt het natuurlijk maar wát belangrijk. Zo kreeg ik onlangs het eervolle verzoek om ambassadeur te worden van de streek Rías Baixas in Nederland. Toegegeven, daar worden wel een paar lekkere wijnen gemaakt. Maar me als wijnjournalist verbinden aan één wijnstreek als ambassadeur? Nou nee, deze eer heb ik maar aan mezelf voorbij laten gaan. Ik ben ambassadeur van goede wijn, en niet van één wijngebied. Sorry, Rías Baixas.
Maar ja, soms overkomt het je gewoon nog een keer. Van het weekend zat ik aan de paaslunch in Friesland, toen ik via Facebook en Twitter vernam dat ik op dat moment in Madrid was verheven tot ‘Caballero de la Orden de Rioja’. De felicitaties stroomden direct binnen. Prachtig hoor, alleen was ik de afgelopen jaren niet meer in Madrid geweest. Mijn webredactie had deze onderscheiding verzonnen bij wijze van 1-april-grap. We hebben er hartelijk om gelachen. Leuk gevonden, heel origineel. Fijn gephotoshopt. En gelukkig hoef ik geen ‘Caballero’ te zijn. Ik heb al genoeg onderscheidingen.
Ronald de Groot
Hij was dan ook overduidelijk, Ronald. Zie mijn opmerking in het betreffende bericht. Groetjes,