Sinds hij in 2012 zijn Wine Advocate grotendeels van de hand heeft gedaan aan Singaporese investeerders met een dikke geldbuidel, bemoeit Robert Parker zich steeds minder met proeven. Al voordien proefde hij trouwens lang niet alle wijnen waarvan beschrijvingen in zijn blad verschenen. Denk aan assistenten als de kundige Pierre-Antoine Rovani en de charlatan Jay Miller.
Anno 2016 laat Parker het meeste werk over aan wat omschreven wordt als zijn droomteam van ‘Wine Advocates’. Dit jaar bekommerde Bob zich zelfs niet eens meer om de primeurproeverijen in zijn favoriete Bordeaux! Zoals Vader Abraham ooit zeven zonen had, zo heeft Robert Parker nu zeven klonen. Of moeten we misschien liever spreken van epigonen? Dat zijn vast bekwame lieden, maar niet identiek aan Parker. Verre daarvan. De kracht van de magische – en hopeloos overschatte – Parkerpunten is daarmee onvermijdelijk verwaterd. Nu nog schermen met diens naam bij punten die door derden aan bepaalde wijnen zijn toegekend, betekent dus een loopje met de werkelijk nemen en lezers voor de gek houden.
Gall & Gall houdt de lezers van Proef!, uitgave mei/juni 2016, willens en wetens voor de gek door te suggereren dat de Nieuw-Zeelandse Yealands Estate Single Vineyard Sauvignon Blanc 2014, een ‘prijswinnaar volgens Parker’ zou zijn. En daarbij blijft het niet: “Als je als wijn 90 punten krijgt van de Amerikaanse ‘wijnadvocaat’, dan speel je mee in de Champions League.’ Zou het echt? Hebben ze bij Gall & Gall ooit wel eens geturfd hoeveel wijnen 90 punten of meer scoren? Een hoeveelheid om van te duizelen. (En tussen haakjes: sinds de overname van The Wine Advocate blijkt het aantal zogenaamd ‘perfecte’ wijnen met een score van 100 punten ineens te zijn verdubbeld…).
In een kort portret van Robert Parker suggereert Proef! dat hij anno 2016 nog steeds de meest invloedrijke wijncriticus ter wereld zou zijn. Vreemd, want vriend en vijand zijn het erover eens dat die tijd voorbij is, zeker in ontwikkelde markten zoals Nederland. Temeer omdat hij nog maar zo weinig proeft. Men is wel zo eerlijk geweest om melding te maken van die andere proevers. Dat maakt het echter des te vreemder dat men vergeten heeft te melden dat niet Parker verantwoordelijk is voor Nieuw-Zeeland, maar Lisa Perrotti-Brown. Een zij dus, zodat je geen kop kunt gebruiken als ‘Wat vond hij [Robert Parker] van deze wijn?’.
Gall & Gall stelt zichzelf met deze volksverlakkerij kandidaat als prijswinnaar. Niet in de Champions League voor genuanceerde informatieverstrekking, maar in de competitie met als inzet de beker met de grote ezelsoren voor het verkopen van flauwekul. In de finale daarvoor komt het uit tegen Wijnvoordeel. Wie anders?!
