Denk je in wijnland wel zo’n beetje alles meegemaakt te hebben, blijkt ineens dat iemand van wie je het nooit verwacht zou hebben idolaat geworden is van golf. In onze optiek is dat een bizarre en meelijwekkende tussenvorm van hockey en tuinieren. Een therapeutische bezigheid wellicht voor wie niet weet wat hij of zij met zijn vrije tijd aan moet. Of, lekker belangrijk, wil ‘netwerken’.
Soms ook een bezigheid die tot narigheid leidt wanneer je met je golfkarretje een verkeerde manoeuvre uitvoert. De bekende Nieuw-Vennepse wijnhandelaar en societyfiguur Jaap Kwast kan daarover meepraten. Die raakte ooit bijna gehandicapt door zo’n akkefietje. Dit echter terzijde.
Coryfeeën Wijnacademie liever op de green dan in de wijngaard?
De nieuwe Nederlandse wijnster aan het golffirmament is niemand minder dan Frank Jacobs ML (foto rechts)! Wie had dat ooit achter hem durven zoeken? Amper van deze schok bekomen moesten wij ook nog uit haar eigen mond vernemen dat Klazien Vermeer, de pronte rectrix magnifica van de onvolprezen Wijnacademie, eveneens haar golfdiploma behaald heeft. Saillant detail: waar de heer Jacobs enige maanden over deed, klaarde Klazien in een enkel weekend. Maar goed, die maakt op ons ook substantieel sportievere indruk.
Over het in golfkringen zo veelbesproken thema als de handicap van beide neofieten zijn we nog niets te weten gekomen, maar we mogen er van uitgaan dat daar nog wel wat ruimte voor verbetering is.
Direct ook maar even geïnformeerd bij Udo Göebel (foto links), de man die komend jaar Frank Jacobs zal opvolgen als docent proeven aan diezelfde Wijnacademie, of hij ook aan golf doet. Geruststellend antwoord: nog in geen tig jaar! Voorwaar een krachtig statement van het type dat wij graag zien en horen. Maar we hebben van hem wel eens eerder ferme uitspraken geregistreerd die bij nader inzien niet houdbaar bleken. On verra…Zomaar een ideetje: misschien moeten we ook eens nadenken over een handicapsysteem voor wijnproevers.
Champagne met 007
Beide ‘Tiger Woods in spe’ signaleerden wij onder de aanwezigen bij het inmiddels traditionele 007-partijtje dat georganiseerd wordt door Wijn Verlinden na het uitkomen van een nieuwe Bondfilm. Spectre ditmaal, helaas zonder legendarische golfscène zoals in Goldfinger. De heer Jacobs had zich voor de gelegenheid laten rijden en begeleiden door Ambassadeur – of juister: Ambassadrice – de Champagne Hinke de Jong (foto rechts), een zeer aantrekkelijke verschijning die het, voor zo ver wij weten, gelukkig nog zonder golf kan stellen. Nu ja, als je zoals zij iets hebt met Udo Göebel – het wereldje is klein! –, dan hoeft dat ook niet.
Namens het prachtmedium Perswijn was het geheime wapen voor charmeoffensieven
Petri “I’m a flirt” Houweling (foto links) van de partij. Geen gebrek aan aantrekkelijk vrouwvolk derhalve, en ja, zo zien wij dat graag.
.jpg)
Het diner voorafgaand aan de film was overigens nogal matig, al zorgde de Bollinger Grande Année 2005 wel voor een vreugdevol moment. Natuurlijk mochten wij aanzitten aan de VIP tafel met Number One Floris Verlinden (foto rechts) zelf.Over Bollinger en (vermeend) product placement gesproken, in de film komt het huis er bekaaid van af. En dat geldt misschien nog wel meer voor Château Angélus 2005. Als opvolger van de dubieuze ‘82 in Casino Royale komt deze wijn nauwelijks zichtbaar in beeld. Hij wordt geschonken in een restauratiewagen van de Marokkaanse spoorwegen, nadat dat met die ’82 eerder bij de Montenegrijnse versie van NS gebeurde. Fel realistisch, maar niet echt. En met alle respect, Angélus is een wijn voor parvenu’s. Een echte Bond drinkt Lafite. Zoals hij ook geen BMW rijdt, maar Aston Martin. Kwestie van stijl.
Zelfenscenering tussen droom en werkelijkheid
Sinds de vermogende zakenman Fons Aaldering een wijngoed in Zuid-Afrika begonnen is, trekt hij alle registers open om zijn wijn toch maar onder de aandacht te brengen. Soms koopt hij gewoon de gunst van zogenaamde journalisten en dito wijnschrijvers door ze gratis te laten overnachten in zijn gastenverblijf. Gegarandeerd goed voor positieve stukjes in publicaties die het niet zo nauw nemen met ethische normen. Volgens de ambitieuze eigenaar zou zijn wijn tot de top 10 van Zuid-Afrika moeten behoren, maar voor dat zo ver is, valt er nog een lange weg af te leggen. De frequente wisseling van wijnmakers is alvast een veeg teken.In het kader van imagovorming heeft Aaldering Vineyards een glanzend, glossy magazine uitgebracht. In het Engels nog wel, want je voelt je niet zomaar als ‘global player’. The South African Dream dus. Het is op zijn zachtst gezegd een aparte uitgave geworden, vol zelfenscenering en flink wat dure ‘lifestyle’ natuurlijk. En met, jawel, een item onder de titel ‘Hole in One’, gewijd aan golfer Ernie Els! (Wie weet schopt Frank Jacobs het ooit ook nog eens zo ver! We weten dat hij graag in Zuid-Afrika komt…)Tikje vreemd voor een uitgave in 2015: een lekker actuele impressie van het Cape Wine Dinner 2012 met een hele rits semi-importante hotemetoten aan tafel. Is dat als reclame bedoeld? Nou ja, alle begin is lastig, zeggen we dan. Allez Fons, maar snel wat aan je handicap gaan doen!
Pijnlijke promotie
Wat bezielt Joost de Bruijn van De Bruijn Wijnkopers anno 1772 te Nijmegen toch? Of, als we het in het popi Engels van hun tenenkrommende eigen promotiefilmpje zeggen, De Broin Wainkoowpers. Via een mail werden we vanuit Nijmegen opgeroepen om te kijken naar een uitzending van Business Class op RTL zus of zoveel. Daarin zou Joost aanschuiven bij presentator Harry Mens (foto rechts), de held van ondernemend wakker Nederland die niet uitblinkt door kritische journalistiek, maar die vast golf speelt bij een dure club – de Noordwijkse wellicht?Een handlangster van Harry zou een bezoekje aan wijnetablissement Pierre te ’s-Gravenhage brengen. Niet toevallig, want Pierre is gelieerd aan De Bruijn. Het bleek dus een en al duur betaalde maar in feite ordinaire reclame. Wel een poging tot business met een speciale pakketaanbieding, maar met een schrijnend gebrek aan class. Je kunt net zo goed naar een al even onbedoeld absurdistische aflevering van Teleshopping kijken. Of naar een golfwedstrijd.
Katoenbomen in Den Haag
In de Nederlandse horeca regent het mededelingen waarin ‘nieuwe formules’ worden aangekondigd. Dan weten we hoe laat het is: het moet noodgedwongen minder. Eufemismen – een ster doet er niet toe, leve de laagdrempeligheid, meer keuze etc. – moeten de harde werkelijkheid verhullen. Soms gaat de ‘nieuwe formule’ ook nog gepaard met een nieuwe naam. Waarbij tradities van decennia in een keer op de vuilnisbelt belanden. Zo werd in Den Haag het chique Le Bistroquet omgevormd tot, schrik niet, Cottontree City. Hoe kom je op zo’n bizarre naam? Daar zullen dus geen regeringsakkoorden meer worden afgesloten.Maar het kan nog erger, getuige onderstaande mededeling die wij bewust in zijn geheel citeren:
“Nieuwe formule en naam voor Seinpost: Cottontree MER!Scheveningen – Restaurant Seinpost verandert van naam en formule. De nieuwe naam wordt Cottontree MER by Gert-Jan. Seinpost past de naam aan naar Cottontree omdat het moederbedrijf Cottontree de tijd nu rijp vindt om naar buiten te treden. Cottontree is actief in art, food, leisure en hospitality [help, wat een interessantdoenerij!] en sinds 2011 eigenaar van restaurant Seinpost.De naamswijziging valt samen met de transitie naar een modern restaurant nieuwe stijl. MER gaat een kaart voeren zonder onderscheid tussen voor-, tussen- en hoofdgerechten. Het formaat tussengerecht wordt bij MER de nieuwe standaard. De gerechten, afgestemd op het seizoen, zijn ontwikkeld door Michelin ster chef [sic] Gert-Jan Cieremans, al vanaf 1996 chef van Seinpost en vanaf nu van Cottontree MER.Het à la carte menu is uitdagend en zeer vriendelijk geprijsd, met voor alle gerechten een prijs van €15,-. Daarnaast creëert Gert-Jan een aantrekkelijk wekelijks wisselend menu (4 gangen € 49,00 of 6 gangen € 69,00). De unieke sfeer van Seinpost blijft bewaard, aldus Cieremans: “…de inrichting zal nauwelijks veranderen. Wel kunt u een doorlopende tentoonstelling verwachten van eigentijdse Afrikaanse kunstenaars uit de collectie van Momart, eveneens in eigendom van Cottontree.” Op de kaart zullen [sic] nog steeds een aantal ‘Seinpost’ klassiekers te vinden zijn, aangevuld met twee signature [sic] gerechten van Cottontree City, het zusterrestaurant van Cottontree MER. De leiding van Cottontree MER zal in de vakkundige handen blijven van chef Gert-Jan Cieremans en maître Jan Lindeboom, ook van Cottontree City, versterkt het team.”Arm Den Haag en nog armere Gert-Jan Cieremans (foto), waar hebben jullie dit aan verdiend? Geen MER, maar merde!
Doorgedraaid
En dan was er ook nog de lachwekkende afgang van het pop up restaurant van babbelprogramma De Wereld Draait Door: DWDD inspired by Rob Kranenborg. Over ‘formules’ en ‘concepten’ gesproken! In dit geval een concept met zulk erbarmelijk slecht bereid voer, dat de tent na twee dagen al zijn deuren moest sluiten! Een gevalletje X-out, om het maar eens in golfjargon te formuleren.Tja, zelfs in Amsterdam zijn er grenzen aan de mate van ongein die je je kunt permitteren. Restaurantje spelen is immers een vak en niet iets dat je er even bij doet. Dat ze zich dat in televisieland met al hun omhooggevallen, uit pakjes en zakjes van sponsors kokende ‘topkoks’ niet realiseerden, is nog tot daar aan toe, maar op basis van eigen ervaringen uit het verleden had iemand als Kranenborg dat toch moeten weten.
Happy end
Good old André ‘Dré’ Kerstens, representant van een generatie wijnhandelaren die – temps perdu! – uit heren van stand bestond, vierde onlangs zijn tachtigste verjaardag. Van bebaarde zoon Olaf heeft hij daarvoor een smaakvol kistje wijn gekregen. Ook namens Wine Society proficiat en nog vele jaren!Eveneens reden voor een montere stemming was de lancering van de site
I Love Food and Wine, een initiatief van Jolande Vos en Anne-Wies van Oosten (foto rechts). Wine Society was uiteraard ook aanwezig bij de voorbeeldig rijkelijk met champagne opgeluisterde officiële presentatie van hun portal – zo heet dat tegenwoordig nu eenmaal – bij Wine and Dine in Rotterdam. Al was het maar omdat drie van de medewerk(st)ers uit de eminente gelederen van Perswijn komen. Dat kan geen toeval zijn.
Tekst en foto’s: René van Heusden ML
Foto Harry Mens: Edjes Vlog
