Ik besluit mijn ongemak op deze fundraisingbijeenkomst tussen de fine fleur van Enschede te verlichten met een glas rosé. Ik neem een slok, frons mijn wenkbrauwen en neem een tweede. Sterk overheersende tonen van grapefruit, zou de oenoloog zeggen. Ik ga terug naar de toog en vraag het meisje naar de herkomst van het bocht.
Ze toont me een halfvolle fles met een etiket waarop staat: Pamplemousse.
“Grapefruitsap”, zeg ik tegen haar.
“Maar dat schenk ik de hele avond al. Niemand heeft er wat van gezegd.” Een geschrokken tooggenoot snelt naar een geparkeerde auto en keert terug met een doos Kaapse Rosé (sic). Met een nieuw glas speur ik om mij heen naar aan roze glazen nippende fine fleur.
Ikje op de achterpagina van NRC. Typisch Enschede, of zou dit elders ook wel eens voorkomen? We houden het op de tweede optie.
