Crisis? Wel nee, het aantal partijtjes in wijnland kon de afgelopen weken niet eens meer geteld worden. Helaas veelal op dezelfde (maan)dag, zoals wel vaker…Tekst en foto's: René van Heusden ML
Dit is een onaangenaam bijverschijnsel van de algemeen heersende behoefte om het eigen partijtje zo nodig op dezelfde dag als die van collega´s en branchegenoten menen te moeten houden.
We hebben ons in deze rubriek al eens eerder daarover beklaagd, maar men schijnt zeldzaam hardleers, onprofessioneel en oncollegiaal te zijn. Waarvan akte.
Winkelopening
Een zeer goed doordacht gepland partijtje waar we helaas niet bij konden zijn, maar dat hier niet onvermeld mag blijven, was de lancering van de webwijnwinkel astridentherese.nl. Astrid Joosten en Thérèse Boer dus, bekend van. Plaats van handeling: de Cothense tuin van een in 020 trendy bloemenverkoper.
De lezeres kan zich het publiek er dan verder wel bij voorstellen. Amsterdam Zuid en Hilversum… Een moeilijk te versmaden lokkertje was de door Jonnie Boer verzorgde barbecue. Naar wij uit doorgaans betrouwbare bron vernamen, was dit een barbecue zoals je die als gewone sterveling nooit meemaakt, maar waardoor je je sterreling voelt. Wij geloven dat graag.
Nu even over wat er precies gecommuniceerd diende te worden. Astrid en Thérèse zijn de boegbeelden van een verkoopsite waarop ze hun zogenaamd ´zelf uitgekozen´ wijnen proberen te slijten aan mensen die andere bladen dan wijntijdschriften lezen. O ja, het gaat om ´betaalbare topwijnen´. Hm, intrigerend concept. Dat zouden we op de wijnkaart van De Librije eigenlijk ook wel graag zien.
Tussen haakjes, zou het soms afgekeken zijn van Wijnvoordeel? Ook intrigerend: waar halen deze drukbezette vrouwen de tijd vandaan om een professionele webwinkel te runnen? Gelet op wat we te horen kregen van benderde importeurs weten we inmiddels wel beter. Geeft ook niets, want amateuristische webwijnwinkels zijn er al meer dan genoeg.
*****
Gort gaat centen tellen
Wat niet gevierd werd, was de overname door de Baarsma Wine Group Holding van de handelsactiviteiten van Ilja Snor, door media als ANP en NOS gebracht als ´fusie´. Tja, zo zal het wel in de verklaring van de soi-disant Beroemde Wijnmaker zelf gestaan hebben. Maar of die net zo geloofwaardig is als dat hij uitgeslepen is?
Feitelijke juistheden debiteren is tot nu toe immers niet diens sterkste eigenschap gebleken. En die mannen van Baarsma hebben helemaal niets met fuseren, tenzij het gaat om fusies van bedrijven die ze eerder overgenomen hebben. Synergie heet dat dan.
*****
Wachau bij DRC
Over nu naar het exclusievere werk. Henk Maas (Le vin en direct) – telkens weer leerzaam om te zien hoe mensen in het wereldje reageren wanneer diens naam valt! – organiseerde recentelijk ook een partijtje, en wel om het verschijnen van de herziene editie van het door hem gesponsorde en door drs. Gert Crum geschreven boek over Domaine de la Romanée-Conti enige luister bij te zetten.
Voor de gelegenheid had Maas Aubert de Villaine over laten komen naar het Amstel. Wie braaf genoeg bevonden werd, mocht op audiëntie bij Zijne Heiligheid voor een ´interviewmoment´. Geschonken werd, merkwaardig genoeg, Oostenrijks wit van Hirtzberger. Curieus, maar niet zo erg. Want hoe vaak smaakt dat spul van DRC nu echt lekker? De eerlijkheid gebiedt overigens te zeggen dat we er zelf niet bij waren, want we hadden die dag al een andere verplichting. Maar we hebben zo onze bronnen.
*****
Terug naar Allemansgeest
Die andere verplichting was in Voorschoten. Emil Den Dulk van wijngoed De Toren liet daar in restaurant Allemansgeest alle jaargangen van zijn Fusion V proeven. Geen straf, want veel beter vind je in heel Stellenbosch niet.
Importeurs Dolf de Lange en Paul Frankhuizen (Wijnkooperij de Lange) hadden het bovendien zo aangelegd dat er eerst een paar glazen champagne van een gunstig bekendstaand huis genuttigd konden worden. Toepasselijke, informele buitenlunch aan het water van de Vliet in de vorm van een heuse braai – ML ♥ – waarbij royaal geschonken werd en waarbij wij in het even charmante als briljante gezelschap van Sara Channell, vertegenwoordigster van WOSA in Nederland, een gesprek op hoogstaand niveau konden voeren.
En herinneringen ophalen aan een gebeurtenis bij datzelfde Allemansgeest in 1985 die onze onderwijscarrière in de knop zou breken. We waren daar toen op een maandag voor een proeverij gevolgd door een liquide lunch van de Leidse firma Noordman. Nadien meenden we nog wel even het achtste uur les te kunnen geven. Dat bleek, diplomatiek geformuleerd, een niet geheel van realiteitszin getuigende inschatting van de situatie.
De directie van de bewuste onderwijsinstelling gaf ons een dag later te verstaan dat wij a) een bijzonder slecht voorbeeld voor jeugdige personen vormden en dat wij b) er goed aan zouden doen ons te bezinnen op een andere loopbaan. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Zodoende kunnen we nu iedere maandag feest vieren en wijnen op hun verteerbaarheid beoordelen onder het mom van werk.
*****
Siciliaanse toestanden
Een bijzonder sympathiek maandagpartijtje in de vorm van zijn allereerste assortimentsproeverij in Rotterdam werd gehouden door Hans Bijvoets en zijn team van Anfors. Hier was de eregast Alessio Planeta, een man met wie je gewoon een praatje kunt maken en die dan tussendoor gewoon lekkere wijnen uit zijn eigen kelders op Sicilië schenkt.
Ook in andere opzichten was dit trouwens een fijne bijeenkomst. Op een stemmige locatie, want in de Balzaal van het Wereldmuseum (inderdaad, waar ook dat onvolprezen restaurant zit). Met heel veel mooie wijnen, smaakvolle mondvermaakjes en een net publiek. We spraken onder meer met maître Niek Beute van Vermeer. Op onze smeekbede om daar toch alsjeblieft weer de lunch te gaan serveren, moest die ons evenwel een teleurstellend antwoord geven. Temps perdu!
Gastheer Bijvoets meende zich om voor ons nog onnavolgbare reden te moeten onderscheiden met een ruige macholook in de vorm van overdadige gezichtsbegroeiing. Ons advies: weghalen, Hans! Je zult er toch nooit als een Siciliaan uitzien. Maar komaan, de aanwezigheid van de fonkelogige Elise Moeskops maakte alles weer goed. Wij zijn blij dat wij zelf geen restaurateur of sommelier zijn die haar op bezoek krijgt. We zouden ons dan namelijk lam kopen.
Zo, nu weer terug op aarde. En hoe! Want wie liepen we buiten nog tegen het goed gevulde lijf? Frank Smulders MV zelve. Die was even overgekomen uit Wenen waar hij tegenwoordig wine director is bij het chique Palais Coburg. Heeft ´ie het toch nog een eind geschopt.
*****
Champagne!
In plaats van Parkheuvel en een door Floris Verlinden (Wijn Verlinden) betaalde lunch met Olivier Humbrecht, die we met pijn in het hart moesten laten schieten, bezochten we De Fuik in Aalst voor een lunchproeverij met de champagnes en de aanwezigheid van Raphaël Bérêche. Ideetje van diens importeur Freerk de Boer (Icarius).
Welnu, daar hebben we bepaald geen spijt van gehad. Immers, de locatie bleek van een onovertroffen landschappelijke schoonheid, het gezelschap uiterst select, de champagnes indrukwekkend en de lunch van een niveau zoals een ML dat graag ziet. Het gaat weer goed met De Fuik: ML ♥♥.
En als we er nu ook nog bij vertellen dat we mee mochten rijden met de ravissante champagnekenner Magda van der Rijst, tja dan beleven we een dag zoals er maar weinig zijn. Alleen jammer dat we geen leuke fles voor thuis meekregen…
*****
Broeders onder elkaar
Op Hemelvaartdag dineerden we in het gezelschap van de markante Maartensdijkse wijnhandelaar Dick van der Bent (Op de Terp) te Vaassen. In De Leest dus, bij ons beider idool Kim Veldman en haar niet onaardig kokende levensgezel Jacob Jan Boerma.
Wat heet niet onaardig? ML ♥♥♥! Te meer omdat de markante wijnhandelaar in een buitengewoon gulle bui bleek te verkeren en onze schenkster in frivole stemming verkeerde. Wat door onze aanwezigheid overigens zeer regelmatig bij schenk(st)ers voorkomt, maar dat terzijde.
*****
In de bossen
Met Regina Meij (Imperial Wijnkoperij) lunchten we bij Het Roode Koper, diep verscholen in de bossen bij Leuvenum. We deden dat op een van de mooiste terrassen van heel Nederland waar je alleen maar vogels hoort. Mobiele telefoons hebben er namelijk geen bereik. Wat een verademing. Totdat straaljagers ineens begonnen over te vliegen. Incidentje, zullen we dan maar zeggen.
Ook de maaltijd was, hoewel zelf afgerekend, naar volle tevredenheid. ML ♥(♥). Verder hoorden we weer eens wat leerzame zaken over het o zo ´collegiale´ reilen en zeilen binnen de vaderlandse wijnhandel. En over de betalingsmoraal in de horeca. Waardoor we bijna zouden gaan denken dat het in die bedrijfstak altijd crisis is.
*****
Wijn wordt duur betaald
Een afsluiting in mineur. Naar wij begrepen is in het zogeheten Lenteakkoord een bepaling opgenomen dat serieuze mousserende wijnen in het vervolg aan eenzelfde accijnsregime onderworpen zullen zijn als stille wijnen. Ze worden dus niet meer extra belast omdat ze luxe, elitair en zondig zouden zijn.
Op zichzelf een prima beslissing, zij het dat er voor de hardwerkende burger per saldo weinig reden tot juichen is. De afschaffing van de extra heffing op champagne is niet meer dan een schamel doekje voor het bloeden. Want hoe zat het ook al weer in datzelfde Lenteakkoord met de accijns op stille wijn? Juist, die wordt met 15% verhoogd. Tel uit je winst.
René van Heusden ML
