Tja, het was al weer een hele tijd geleden dat deze mondiaal veelgelezen rubriek verscheen. Waarom zo lang gewacht met een nieuwe aflevering? Wel, soms kan dat kleinzielige gedoe in Nederwijnland ons absoluut niet meer boeien. Tekst en fotografie: René van Heusden
Maar in het echte leven is het niet veel beter gesteld. Daarom toch maar weer eens de temperatuur gepeild in die wondere wereld van de wijn. Dat piepkleine vijvertje met die overdaad aan (zelf)benoemde grote vissen.
Op het moment van schrijven is de Wine Professional van start gegaan. En zijn dus ook de eerste onderscheidingen weer uitgereikt. De man die normaal gesproken prijzen per strekkende meter uitdeelt, Jan van Lissum, werd daarbij ook zelf geëerd met een koninklijke onderscheiding. Het behaagde namelijk Hare Majesteit om de Voorzitter van de Wine and Food Association te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau! Ongetwijfeld voor zijn verdiensten voor de Emsterdem Gestronnemie, ons in kleine lettertjes altijd gecommuniceerd als tweede benaming van de Wine Professional. Het is natuurlijk niet van hetzelfde kaliber als een Diamond Award, maar niettemin. Proficiat!
Nog meer gelukwensen, en wel aan de twee kersverse MV´s van Nederland! Ook Udo Göebel en Ibert van der Waal mogen zich voortaan met gepaste trots Magister Vini noemen. Daar zijn er heel wat minder van dan ridders, maar dat terzijde. Deze mannen hebben écht verstand van wijn. Neem dat maar van ons aan. Nog wel een welgemeende tip voor Udo, die meer verstand van wijn dan van autorijden lijkt te hebben en carrosseriebedrijven in Zuid-Afrika en Nederland overwerk bezorgt: lees eens goed wat er op de rugetiketten van je eigen Zuid-Afrikaanse wijnen staat: Alcohol reduces driving ability, don´t drink and drive. Waarvan akte.
Ondertussen in gids(en)land. Bij een store check van de wijnafdeling die onze lokale grootgrutter-met-hoofdkantoor-te-Zaandam er op nahoudt, ontwaarden wij twee drukwerkjes die speciale AH-uitgaven bleken te zijn van De Grote Hamersma en de Wijnalmanak. Een voor de betrokken partijen ongetwijfeld interessante zakelijke deal, maar ook tot wantrouwen stemmend. Want hoe objectief en blind komen die lucratieve beoordelen tot stand? Gelet op wat men pretendeert o zo lekker te vinden, kun je daar je vraagtekens bij plaatsen.
The Winewriter Formerly Known As Hubrecht die zich tegenwoordig ´Vinpressionist´ noemt (tja), kon het in ieder geval moeilijk verkroppen dat zijn favoriete supermarkt gedurende jaren, PLUS, het moest afleggen tegen de grote concurrent uit Zaandam. En begon als geboren activist met zijn Schaduwsterren. Eerder had de man die ooit in het ter ziele gegane prachtblad Alliance liet optekenen nooit de schrijfmachine te zullen verruilen voor een pc al eens op internet actie gevoerd tegen woekeraccijnzen en tegen woekerprijzen op wijnkaarten van restaurants. Zonder resultaat, helaas. Naar wij vernamen, heeft de Vinpressionist zich ook op Twitter gestort. Om al die nieuwe schaduwsterren wereldkundig te maken? Dat soort wijnen valt immers wel met 140 tekens te omschrijven. Ruimschoots zelfs.
Wij refereerden in het voorafgaande aan het blad Alliance, ooit het huisblad van de Allliance Gastronomique. Nette club, daar niet van, maar dit jaar lieten de gewaardeerde leden zich weer eens van hun smalste kant kennen toen de relschoppers van Sterwijnenthuis.nl voor reuring zorgde. Hoe? Door wijnen die je op kaarten van sterrenrestaurants kunt vinden aan particulieren te koop aan te bieden voor iets realistischer prijzen. Zulks met medewering van importeurs.
Crisisvergadering van de Alliance, wilde complottheorieën – ongehoord dat prijzen op wijnkaarten in de openbaarheid gebracht werden…! – , ultimatums aan niet al te gis opererende importeurs! Wat is er uiteindelijk helemaal geworden van die lawaaimakers? Als een strovuurtje uitgedoofd. En de ´verontwaardigde´ restaurateurs? Wel, die dronken een glas, deden een plas en lieten de marge op hun wijnkaart zoals die was.
De meiskes van WineLife hebben weer een top 50 van zogenaamd meest invloedrijke personen in Nederwijnland opgesteld. Dat was dus lachen. Zie de koppeling van Kyra van Lissum aan Sjoerd de Groot, respectievelijk dochter en zoon van. Voorwaar een sprookjeskoppel. Jammer dat we geen vijf eeuwen geleden meer leven. Ook een fraaie: de drie internetgratiën als machtsfactor. Kortom, de ondraaglijke lichtheid van het bestaan in Nederwijnland weer eens ten volle geëtaleerd. Of zullen we het toch maar op vileine ´humor´ houden?
Om nog even bij WineLife te blijven, daarin staat altijd een aangrijpend verslag van de bevindingen van het ´proefpanel´ van onze gewaardeerde collega Gert Crum. Vreemd dat we nog nooit hebben mogen ervaren wie nu precies de leden van dat fameuze panel zijn. Het zal toch niet zo zijn dat dat hele ´panel´ een verzinsel is om het niet zo ´elitair´ en ´ouderwets´ te laten overkomen…
Een vraag aan alle intelligente lezeressen (m/v): kan iemand ons misschien op overtuigende wijze uitleggen waarom het industriële bijproduct Canei afgelopen jaar de Wijn Marketing Award van het Productschap Wijn heeft gewonnen? Award? Soit. Marketing? Idem. Maar Wijn…? Geen wonder dat men in de Haagse politiek overweegt de productschappen op te heffen. Als het Productschap het nog even uithoudt en in 2012 nog een keer zo´n Award mag uitreiken, dan hebben wij een sterke kandidaat in de aanbieding.
Het is reclameman Harold Hamersma, die we zo-even ook al tegenkwamen als succesvol ondernemer en nummer1 volgens WineLife. Hij is door Sopexa ingehuurd om Franse wijn aan de man/vrouw te brengen. Sopexa meldt daar zelf over dat "in Nederland een Franse wijngids en een aantal filmpjes worden ontwikkeld in samenwerking met wijnschrijver Harold Hamersma. Harold Hamersma wordt ook betrokken bij de opleidingen voor professionals en voor zijn collega´s van de lifestyle pers." Mooie deal, zo lijkt ons. Maar de onafhankelijkheid en objectiviteit dan? Totaal irrelevant. Het gaat bij (Franse) wijn toch immers primair om het verhaaltje?
Over fijne prijzen gesproken, waar zal het heen gaan met de verkiezing van de Wijnen van het Jaar! In 2011 waren het er ruim dertig. In 2012 op naar de veertig? Of direct maar doorbreken naar vijftig? Tja, wij herinneren ons nog de tijd dat er maar twee wijnen van het Jaar waren, een witte en een rode.
En nog meer prijzen. Als de nar van de Wine and Food Association nu eens een beetje gevoel voor echte humor zou willen tonen, dan geeft hij in 2012 wel zijn wisselprijs voor Wijncolumnisten door. In zijn lofrede kan hij dan de omhoog gevallen Hilversumse BN(N)´er van de commerciële site By The Grape en het bakvissenmagazine Viva – zo heel veel verschil is er niet tussen die twee – prijzen als ´eminent wijnkenner en taalvirtuoos´. Practical joke. Als de nar dat aandurft, krijgt hij van ons een fles decente wijn cadeau. Allez, we maken er een magnum van.
Ter afsluiting nog twee meldingen van het lunchfront. Wat waren meest gedenkwaardige momenten van 2011? De ultieme maaltijdervaring was het kleffe witbroodje industriële kroket in een trieste strandtent te Hoek van Holland. De mooiste wijnervaring: champagne aan zee bij een zandstorm met kracht 9. Maar wel tweemaal met het juiste gezelschap erbij. Wijn en gastronomie draaien om beleving, toch?
René van Heusden ML
