Laten we het vooral simpel houden in de Wine Society, bepleit René van Heusden. Gelukkig zijn er meer mensen die dat nastreven: een nieuwe website bijvoorbeeld, en nog eentje die tracht het gapende infogat (sic!) tussen wijnschrijver en wijnconsument te dichten. Hoe simpel? Gewoon weer terug in het familiebedrijf bijvoorbeeld, of gewoon wijn proeven aan de boer’ntafel in Bentelo. En voor de meest simpele lieden is er dan de Magister Vini-opleiding, opdat zij zich verheffen.
Niets is zo vergankelijk als het succes van wijnsites. Ze komen en gaan. Zie de teloorgang van Wijnplein, ooit een pionier en spraakmakend in de gunstige betekenis van het woord. En dan had je Lekker Wijntje, die site met die vreselijke naam. Bestaat niet meer, want opgekocht door Derrick Neleman, die na de verkoop van zijn belang in Lovian aan Baarsma een man in bonus is geworden.
Maar dan wel één die niet op een paar centen meer of minder hoeft te kijken en die aan de weg durft te timmeren. Eerst met zijn documentaire Kissed by the Grape en sinds kort ook met zijn eigen website By the Grape die in de plaats gekomen is van het reeds genoemde Lekker Wijntje.
Volgens een hip concept met allemaal kek en kuuks ogende ‘recensenten’ die aan de lopende band ‘reviews’ schrijven. Ach ja, dat zijn gewoon lieve kolommetjes en/of promoverhaaltjes, maar een kniesoor die daar om maalt. Voor beginnende wijndrinkers die niet ‘geïntimideerd’ wensen te worden door echte wijnkennis zijn er zelfs tekenfilmpjes waarin wijn aan 21e eeuwse arbeiders verklaard wordt. Op humoristisch bedoelde wijze, naar wij begrepen hebben.
Wijn voor de gewone man (m/v)
Een blauwe maandag scheidde ook de voormalige hofnar en gepatenteerde piskijker van Lekker Wijntje op deze vrolijke site met zijn hoge Taste!-gehalte zijn vreugdeloze stukjes af. Het was zelfs beginnende wijndrinkers van begin af aan duidelijk dat dit anachronisme niet lang zou duren. Die veronderstelling bleek maar al te juist te zijn.
Onderstaand, bij wijze van hoge uitzondering, een extra aflevering van Andermans Woorden, en wel met het ‘persbericht’ dat een week of wat geleden de wereld rondging om de komst te melden van de ‘nationale’ wijnsite die alle andere sites overbodig zou moeten maken. Stoelriemen vast en extra werkzame kalmeringstabletten binnen handbereik a.u.b.
” Nieuwe nationale (sic!) website wil infogat (sic!!) dichten
Op ‘instapniveau’ is de voorlichting aan wijnconsumenten onvoldoende of te pover. Dat hebben onderzoekbureaus al vaker vastgesteld. De bestaande info is te sterk verbrokkeld. Vaak te hoog gegrepen. En over allerlei doelgroepen gespreid.
Dat vinden de initiatiefnemers van een nieuwe nationale wijnwebsite voor consumenten: www.WIJNWIJS.eu. Zij willen daarmee het informatiegat in de bestaande media dichten. Wijnconsumenten ergeren zich bovendien aan informatie die van commercie is doortrokken. Ze keren zich af van wijnwebsites en wijnbladen die promotie en reclame verpakken in schijnbaar ‘objectieve’ reportages of berichten, hebben de initiatiefnemers vastgesteld.
Wie maken WIJNWIJS? Uitsluitend wijnjournalisten en wijnschrijvers die hebben bewezen wars te zijn van commercie als ‘pakpapier’ voor als ‘onafhankelijk’ verkochte berichtgeving. WIJNWIJS kent ook geen sponsors of geldschieters uit reclame- of promotie- circuits.
Wijnwijs bericht over wijnkwaliteit. Over wat er achter etiketten schuil gaat. Over informatie-onzin en misleiding. Over wat er aan wijn wel en niet deugt en waarom. Over nieuwigheden op proeverijen, wijnpresentaties en wijnevenementen. Over knoeierijen en miskopen. Over het gedoe van ‘kenners’ en handelaren die niet van daglicht houden. Kortom, over alles wat de beginnende wijn consument interesseert.
WIJNWIJS is een pro-actieve (sic!) wijnwebsite onder hoofdredacteurschap van John Bindels, bekend als kritisch wijncolumnist (sic!!!). Webmaster is de culinair journalist (?) Cornelis Heystek. WIJNWIJS […] streeft naar ongekleurde informatie in simpele taal. “
Einde citaat. Tja, op dit soort zieke complottheorieën, egotherapeutisch steken van veren in het moreel superieur geachte eigen achterwerk door een paar zure heren op leeftijd en onleesbare tekstgedrochten zaten al die beginnende wijnconsumenten natuurlijk echt al jarenlang te wachten. Tip: gooi er ook nog een fijn nationaal personality magazine met de naam John achteraan en het succes wordt verpletterend! Eerlijk gezegd beginnen wij heimelijk een beetje terug te verlangen naar de door leden van zijn Business Club zwaar gesponsorde avonturen in exotische oorden van ons aller koene Flying Winewriter. Je hebt immers treurig fout en glimlach opwekkend fout. Soit. Nu het echte leven.
Symbolische gerechtigheid
Waar wij dan weer wel een warm gevoel bij krijgen, zijn zaken als de terugkeer van (de naam) André Kerstens bij de familie met die naam. Ooit was dit een vooraanstaande wijnhandel, maar na de overname in 1990 door multinational Pernod Ricard is het bedrijf helemaal uitgekleed. Zoals dat helaas zo vaak gegaan is met gerenommeerde wijnhandels die opgeslokt zijn door grote drankenconglomeraten. Schaalvergroting zou heilzaam zijn? Vergeet dat soort onzin alsjeblieft snel. Voor wijn geldt echt small is beautiful. Nu is de naam André Kerstens dus in handen gekomen van mr. Olaf Kerstens, die samen met zijn vader mr. André (Dré binnen het wereldje) in 1999 Partners in Wijn had opgezet. Beide zijn directe afstammelingen van stichter André. We vroegen ons eerder al in alle gemoede af wat er nog over was van André Kerstens behalve een lege huls, maar het gaat hier om het principe. En een beetje wijnwijs principe, die naam waardig, kan wijnland best wel gebruiken.
Partir, c’est un peu mourir
Enige dagen voor zij ons vroeg waar je in de Côte de Beaune een decente warme maaltijd op sterrenniveau kunt genieten, ontvingen wij van drs. Anneke Tot – daar heb je haar weer! – en haar rechterhand José Cretier de mededeling dat Wines of South Africa niet meer verder wenst samen te werken met haar bureau Tot PR. Verrassend was die mededeling niet echt, want het budget was al enige tijd on hold, maar toch. Niet zo mooi, want als volstrekt pervers vertegenwoordiger van dat door morele scherpslijpers zo verfoeide wereldje denken wij met veel genoegen terug aan diverse verrukkelijke studieuze gratis uitstapjes naar de Kaap. Waar het altijd mooi weer is, de braai legendarisch en de swartmens vriendelijk. Een enkele zelfbenoemde ‘kritische wijnjournalist’ – die al zijn uitstapjes vanzelfsprekend geheel en al uit eigen zak betaalt en nooit met chantage dreigt als hij niet uitgenodigd wordt – zal in zijn even groezelige als jaloerse vuistje lachen. Maar daar wordt de gewone man niet wijnwijzer van. Want je moet toch echt wel ergens geweest zijn om er over te kunnen oordelen. Dit echter terzijde. We wachten de verdere ontwikkelingen met belangstelling af, want we zouden zo onder de hand best wel weer eens een keer richting Kaapstad willen vliegen. En wat drs. Tot betreft, die trekt gewoon haar wijnwijze plan.
Uit in eigen land
Bij de strandpartijtjes in Bloemendaal voor jeugdig personen georganiseerd door een nette organisatie als Perswijn gaat het weliswaar nooit zo wild toe als bij dansfeesten zoals die in Hoek van Holland, maar zelfs als niet-trendgevoelige oudere provinciaal nemen wij altijd met belangstelling kennis van wat het hippe volkje nu weer als favoriete drankjes bij deze beach events aanwijst. Voeling met de jeugd en de beginnende wijndrinker (m/v) houden is dat!
Bij Rosé aan Zee bleek de favoriet voor de derde keer een Nederlandse rosé te zijn, en wel die van Wijnmakerij Hof van Twente. Het toeval wilde dat wij dit voorjaar tijdens een geanimeerd lunchpartijtje in *** De Librije te Zwolle ter gelegenheid van de lancering van de Nederlandse wijnlijn Kus van Thérèse kennis gemaakt hadden met het sympathieke echtpaar Ilse en Roelof Visscher, uitbaters van voornoemde Hof van Twente. Of we eens een keer wilden langskomen. Zo gezegd, zo gedaan. En wel in het even charmante als bijdehante gezelschap van dr. Anda Schippers, de geniale eindredacteur van Perswijn, maar ook een rijzende ster op By the Grape. Met andere woorden, Jancis kan het voortaan wel schudden.
Dit keer werd het een lunch aan de keuk’ntafel in Bentelo. Tosti, sneetje brood met iets hartigs en ondertussen proeven. Heerlijk. Voor ons, tot op het bot verwend als we zijn, een hoogtepunt in het jaar. Omdat de Visschers net zo deugen als hun wijnen. Echt en ongekunsteld. Daar worden we blij van. Meer zeggen we er nu niet over. Binnenkort meer hierover in Perswijn, het nationale wijnwijze wijntijdschrift.
Master kandidaat-magister
Waarin een klein land kl…, nee, opvallend kan zijn. Nederland telt momenteel drie personen die de titel Magister Vini mogen dragen. Dat is niet niks. Vandaar dat er een Vereniging Magister Vini is opgericht, met als leden hoofdzakelijk niet-MV’s, maar dan wel van het type dat op overtuigende wijze heeft aangetoond echt verstand wijn van te hebben. Zoals de internationaal gezaghebbende hoofdredacteur van Perswijn bijvoorbeeld, de man die op eigen kosten zelfs de wildste wildernissen doordringt op zoek naar fijne wijnen voor de beginnende wijndrinker! En schrijver dezes, uiteraard, die dan weer de decadent-elitaire strekking is toegedaan. In ieder geval geen nepjournalisten, relnichten of andersoortige nitwits dus. Toch namen we met enige verbazing kennis van de ledenlijst. Want wie zagen we daarop genoemd als ‘kandidaat-lid’? Frank Smulders, Nederlandse enige echte MW! Moet die soms nog bewijzen voldoende verstand van wijn te hebben? Hé Frank, weet je wat jij misschien eens zou moeten doen? Een wijncursus volgen! Daar word je namelijk wijnwijs van, zeggen ze.
René van Heusden ML
Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Derrick Neleman, John Bindels, Olaf en André Kerstens, Anneke Tot, José Cretier, Ilse en Roelof Visscher, Anda Schippers, Ronald en Fieke Lamoraal Wichers, Frank Smulders
