In Duitsland is commotie ontstaan rond de Gault Millau WeinGuide Deutschland, een van de belangrijkste wijngidsen van het land. Veertien topproducenten weigeren proefflessen in te sturen en er worden vraagtekens gezet bij de dubbelrol van de hoofdredacteur en uitgever Armin Diel. Aanleiding is een bijdrage die de uitgeverij aan de wijnproducenten heeft gevraagd.
In Duitsland is flinke commotie ontstaan rondom één van de belangrijkste wijngidsen van het land, de Gault Millau WeinGuide Deutschland. Het begon allemaal met de weigering van 14 topproducenten (te weten Meyer-Näkel (Ahr), Egon Müller (Saar), Heymann-Löwenstein (Mosel), Dönnhoff (Nahe), Künstler, Leitz (beide Rheingau), Knipser, Philippi (beide Pfalz), Gunderloch (Rheinhessen), Fürst (Franken), Heger, Bercher, Johner en Seeger (allen Baden)), om nog langer proefflessen in te sturen aan Gault Millau, nadat de uitgeverij Christian Verlag uit München de producenten had gevraagd om een ‘vrijwillige’ bijdrage van € 195,00 (naast het ter beschikking stellen van de gebruikelijke proefflessen). Die vraag is een aanzienlijk aantal topproducenten blijkbaar in het verkeerde keelgat geschoten en zij hebben zelfs aangegeven alle banden met Gault Millau WeinGuide te verbreken. En nu een van de hoofdredacteuren is teruggetreden, lijkt er meer aan de hand.
De WeinGuide wordt al jaren samengesteld door wijnjournalisten Joel Payne en Armin Diel. Diel is naast hoofdredacteur en uitgever van de gids ook eigenaar van een zeer goed en beroemd wijndomein in het Nahegebied, Schlossgut Diel. En verder is hij voorzitter van de VDP Nahe-Ahr, een regionale afdeling van het Verband Deutscher Prädikatsweingüter, een vereniging waar een groot deel van de beste Duitse wijnboeren bij is aangesloten. Hij is dus een man met vele verschillende petten op, en dat heeft hem al langer enigszins omstreden gemaakt.
Puur aan de vraag om een bijdrage van € 195,00 kan het probleem met de producenten eigenlijk niet liggen. De bijdrage is namelijk absoluut geen voorwaarde voor opname in de gids, aldus Gault Millau. En daarbij is zo’n vraag is verre van ongewoon -zelfs hier in Nederland betalen de importeurs bijvoorbeeld een bedrag per wijn die ze inzenden voor het Proefschrift Wijnconcours. Temeer daar er ook wat tegenover staat; de uitgeverij biedt de producenten voor die € 195,00 een pakket aan met boeken, een digitale presentatie van hun stukje in de gids, een certificaat en een zegel met ‘…aanbevolen door’. Die uitgeverij heeft ook direct toegegeven dat ze het geld hard nodig hebben voor het uitgeven van de gids op hetzelfde niveau als voorheen.
De oplage van Gault Millau WeinGuide Deutschland ligt met 25.000 exemplaren (opgave Christian Verlag; insiders hebben het over veel minder) voor een groot land als Duitsland niet bepaald hoog en daarvan wordt dan nog slechts 80% werkelijk verkocht. (ter vergelijking -een die niet helemaal eerlijk is, maar toch- De Wijnalmanak hier in Nederland kent een jaarlijkse oplage van maar liefst 80.000 stuks!) De Duitse gids is economisch gewoon niet rendabel, vandaar het verzoek om een bijdrage aan de producenten.
Het lijkt er meer op dat een aantal producenten deze vraag heeft aangegrepen als een stok om mee te slaan of om ‘oude rekeningen te vereffenen’. Zoals gezegd, Diel’s dubbelrol was schijnbaar al veel langer een bron van ergernis, ook binnen zijn eigen VDP. Dat moet haast wel zo zijn, want de 14 topproducenten die nu afhaken, zijn bijna allemaal leden van diezelfde VDP. Hoewel zijn eigen wijnen nooit in de gids voorkwamen, werden er vaak vraagtekens gezet bij de waarderingen in Gault Millau.
Diel heeft het zich allemaal ernstig persoonlijk aangetrokken de laatste dagen, zelfs zo erg, dat hij donderdag 9 juli is teruggetreden als hoofdredacteur en uitgever van Gault Millau WeinGuide Deutschland. Dat deed hij tijdens een bestuursvergadering van de VDP, met de woorden dat het “tijd was verdere schade aan mijn familie, mijn wijngoed, de VDP en niet in de laatste plaats aan de Gault Millau WeinGuide af te wenden”. Daarmee trekt een zeer markant en charmant figuur zich terug.
Mensen die hem goed kennen, zijn altijd overtuigd geweest van Armin Diel’s integriteit bij het beoordelen van wijnen voor de gids, laat staan van zijn enorme kunde in het beoordelen van wijnen. Toch is het logisch dat dit nu gebeurt, want in deze wereld vol (voor)oordelen is het gewoon onmogelijk geworden om de schijn van onafhankelijkheid op te houden. Diel heeft terecht gekozen voor schadebeperking, hoe treurig dat voor hem persoonlijk ook is.
Over de echte beweegredenen van de topproducenten om alle banden met Gault Millau te verbreken, zal nog wel even verder gespeculeerd worden. Op zich is het logisch dat zij niet willen betalen voor een beoordeling, maar tegelijkertijd hebben zij jaren lang kosteloos geprofiteerd van de veelal zeer goede waarderingen in de gids. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Lars Daniëls MV
Op de foto: Armin Diel, voormalig hoofdredacteur van de wijngids.
