Het gaat bepaald niet goed in de economie. Het gaat dus ook minder goed in de horeca. Zeker in het segment waar wij over schrijven. Op vrijdagavonden in top-etablissementen een aantal keren een heel kleine bezetting meegemaakt.’Het is wisselend’ wordt dan gezegd. Maar dat zijn maar persoonlijke waarnemingen zou mijn wetenschappelijk geweten Theo zeggen. Maar wel vol betekenis, zou ik dan antwoorden. En de bedrijfsgegevens zoals Misset Horeca die bijhoudt liegen er niet om.
Vervolg: Wat had Michel voor ogen toen hij zijn ster teruggaf?Het gaat bepaald niet goed in de economie. Het gaat dus ook minder goed in de horeca. Zeker in het segment waar wij over schrijven. Op vrijdagavonden in top-etablissementen een aantal keren een heel kleine bezetting meegemaakt.’Het is wisselend’ wordt dan gezegd. Maar dat zijn maar persoonlijke waarnemingen zou mijn wetenschappelijk geweten Theo zeggen. Maar wel vol betekenis, zou ik dan antwoorden. En de bedrijfsgegevens zoals Misset Horeca die bijhoudt liegen er niet om.
Maar, zoals we eerder schreven (zie: ‘Een mening in crisistijd‘ en ‘In De’n Dillegaard wordt Eten bij Michel‘) het zijn inzet en houding, gericht op kwaliteit, die heel bepalend zijn voor het overleven in deze tijd. Want – opnieuw waarnemingen (we komen nogal eens ergens) – we maken ook mee dat het op weekavonden vol zit. Diep in de provincie, in Zeeland zowel als in Limburg, waar warme gastvrijheid gekoppeld aan kwaliteit de sfeer bepalen. Zoals Ronald de Groot op onze Perswijnsite schrijft in zijn stukje over St-Émilion: ‘geen geneuzel over crisis of geen crisis, maar gewoon een keer ongestoord genieten. Dat is uiteindelijk de beste overlevingsstrategie in deze tijden.’ Maak dat je gasten mogelijk.
In ieder geval durven we zeggen dat Michel níet de goede weg heeft gekozen. Een paar kanttekeningen bij zijn vakmanschap. Een chef die met dédain over schol schrijft heeft kennelijk zijn vak niet bijgehouden. Ga eens naar collega De Leest. En makreel als een min visje neerzetten. Kom, kom, het is bijna de identiteit van De Librije om met zulke mooie producten te werken.
Jahoor, het is goedkoop nu. Dus zit het vol. Ja, is dan altijd mijn antwoord, dat is het ook bij McDo en Van der V. Maar als de bediening je bij binnenkomst het gevoel geeft dat er – hoewel al weken tevoren gereserveerd! – niet op je wordt gerekend. Dat je ook nog een buitengewoon ongemakkelijke tafel, met dito stoelen krijgt toegewezen. tot dat moment ongedekt! ‘Nee, alle vrije tafels zijn voor meer personen ingedekt’. Terwijl even later twee bekenden wel een goede tafel krijgen! Dan voel je je geen gast.
Slordigheid en onzorgvuldigheid. Kortom: bepaald niet de manier om de crisis te bestrijden. We gaan nog even verder: Geen broodbordje, geen mesje. Saai en simpel eten, matig uitgevoerd. Een uur wachten op het hoofdgerecht. Een uur. Wijnaanbod oninteressant.
Ga eens naar de bistro ‘7’ van mevrouw Pic tijdens je vakantie, Michel, en zie daar hoe je van liefdevol gemaakt onderscheidend eten met ‘eenvoudige’ ingrediënten kunt genieten. Op tafel gebracht door toeschietelijke bediening met een heerlijke keus in ‘eenvoudige’ wijnen. En ga eens naar de makreel kijken bij collega Marco Westmaas. En die perfecte op de graat gebakken schol bij een goede middenklasser als ‘De Oesterbar’. Jammer dat Nuth uit ons opschrijfboekje verdwijnt.
Lees meer op GrootSpraak.
