De afgelopen week was er te Amsterdam een voorvertoning van de nieuwe wijnfilm Bottle Shock, die op vanaf 2 oktober in de bioscopen te zien zal zijn. Gelet op het voor mensen van ver buiten de grachtengordel onrealistisch vroege tijdstip, heb ik voor de eer bedankt. Niettemin vind ik het toe te juichen dat de cinema wijn ontdekt heeft als thema. Het heeft vast iets met het Sideways-effect te maken.
De afgelopen week was er te Amsterdam een voorvertoning van de nieuwe wijnfilm Bottle Shock, die op vanaf 2 oktober in de bioscopen te zien zal zijn. Gelet op het voor mensen van ver buiten de grachtengordel onrealistisch vroege tijdstip, heb ik voor de eer bedankt. Niettemin vind ik het toe te juichen dat de cinema wijn ontdekt heeft als thema. Het heeft vast iets met het Sideways-effect te maken.
Bottle Shock gaat over de beruchte Bicentennial Tasting in 1976, ook wel bekend als The Judgement of Paris. Bij die door de Brit Steven Spurrier georganiseerde blindproeverij verkozen Franse proevers van naam Californische wijnen zonder enige historie boven hun eigen grands crus uit Bordeaux en Bourgogne.
Ook al bewijst zo’n proeverij niets – Fransen kunnen immers niet proeven – toch brak in het Gallische land de pleuris uit en kon de onbedorven en toen nog naïeve wijnunderdog Amerika juichen. Californische producenten waren dankzij hun fijne values als onverwachte overwinnaars uit de bus gekomen. Of daarmee alle Californische wijnen beter of minstens zo goed waren als Franse? Nee, maar van dergelijke nuanceringen houdt men niet in kringen van marketing en promotie. Om nog maar te zwijgen hoeveel waarde je mag toekennen aan één proeverij. Niettemin heeft die Parijse proeverij wel een legendarische status gekregen. Voor Hollywood en Amerika in het algemeen biedt het wonder van Parijs vandaag de dag een gedroomd scenario, want in 1976 bleken Amerikanen nog eens iets te kunnen winnen. Met dank aan Spurrier als trouwe Atlantische bondgenoot. Over values gesproken.
De Californische wijnbouw heeft zich sinds 1976 buitengewoon voortvarend ontwikkeld. Dat heeft veel te maken gehad met de leergierigheid en flexibiliteit van de betrokkenen. Als de Fransen ergens iets van hadden kunnen leren na de ramp in Parijs, dan was het wel van die Amerikaanse mentaliteit. Geen woorden, maar daden. Het is alleen jammer dat we in Europa anno 2008 zo bitter weinig kunnen proeven van de veelzijdigheid en kwaliteit uit het op drie na grootste wijnland ter wereld. Uit Californië, Washington en Oregon en tal van andere staten. Producenten raken hun waar namelijk makkelijk kwijt in eigen land en hebben Europa niet echt nodig. Met als gevolg dat zelfbenoemde Europese ‘wijnkenners’ nog steeds de vreemdste opvattingen over Amerikaanse wijnen hebben, gebaseerd op een beperkte ervaring met een slechts handjevol industrieel gefabriceerde merkwijnen. Een beetje zoals Jan en alleman, niet gehinderd door kennis van zaken, al snel klaar staat met een afkeurende houding ten aanzien van alles wat Amerikaans is. Dat er in Amerika ook zoiets bestaat als een ontwikkelde (wijn)cultuur, lijkt maar langzaam door te dringen. Alsof we in Nederland allemaal klompen dragen en in tulpenbollenmolens wonen.
Amerikanen wordt wel eens verweten ‘hegemonistische’ aspiraties te koesteren. In het geval van Gallo leek het daar inderdaad even op, maar de beoogde verovering van Europa is op een fiasco uitgedraaid wegens een totaal gebrek aan voeling met de individuele markten en gemis aan tact. Toch zou ik graag wat meer mondiale aspiraties zien bij de echte family winemakers, producenten van het slag dat Californië destijds op de wereldkaart zette. Al was het maar om al die beschaafde Europeanen met vooroordelen en oogkleppen tot beter inzicht te brengen. Zou het niet mooi zijn om nog eens een staaltje van superioriteit te tonen door een bottle shock in de letterlijke zin des woords. It’s time for change!
P.S. Wanneer dronk u voor het laatst nog eens een Amerikaanse wijn…?
René van Heusden
Een trailer van de film staat op www.bottleshock.com.
