Ben Glover, de Nieuw-Zeelandse wijnmaker van Wither Hills was in Nederland voor een proeverij. Dat wordt sauvignon blanc proeven, maar ook chardonnay en pinot noir. Niet hap-slik-weg, maar culinair en met bewaarpotentieel, meldt Anda Schippers.
Als ik Ben Glover, Chief Winemaker van het Nieuw-Zeelandse Wither Hills, voor het begin van de winemaker’s lunch alvast wat vragen stel, sta ik te klapperen met mijn oren. Niet vanwege de onthullingen die hij doet (geen), maar vanwege zijn uitbundige Nieuw-Zeelandse accent. Een woord als ‘fermenting’ wordt daarin ongeveer ‘fuhmienting’ en ‘poppy’ klinkt als ‘puppy’. Snel aan tafel dus maar, voor een verticale proeverij van Sauvignon Blancs, Chardonnays en Pinot Noirs (andere wijnen maakt Wither Hills niet), gevolgd door een wijn-spijsproeverij. Organisator is Mick Kooistra, eigenaar van Horizon Wines en importeur van Wither Hills, in samenwerking met restaurant Groenland – biologisch, duurzaam én hip – in Driebergen.
Bewaarpotentieel
We zijn nog steeds een beetje gewend Nieuwe Wereldwijnen te zien als hap, slik, weg. De wijnen uit Marlborough die we nu voorgezet krijgen, laten echter zien dat er wel degelijk enig bewaarpotentieel bestaat. Zo toont de Sauvignon Blanc 2005 zich bijna nog kruidiger in de neus dan de 2006, en heeft de Chardonnay uit hetzelfde jaar naast een geur van noten en rijp fruit een onverwacht frisse smaak met citrus en appel. De druiven voor deze wijnen komen uit wijngaarden die door de hele vallei verspreid zijn.
De drie Pinot Noirs die we proeven laten behoorlijke verschillen zien. 2006 is een echte gelikte jongen met veel hout en aardbeien; 2005 heeft meer donker fruit en komt qua structuur heel stoer uit de bus en 2003 (mijn favoriet) heeft lekker zoet fruit, elegante zuren, mooi geïntegreerde tannines en een lange, fruitige afdronk. De druiven voor deze laatste drie wijnen zijn afkomstig van de Taylor River Vineyard en de Benmorven Vineyard, die in de Wither Hills liggen, in het zuiden van de Wairau Valley. De alluviale bodem, ontstaan door afzettingen van het gesteente dat meer dan twee miljoen jaar geleden onder ijzige omstandigheden de vallei heeft gevormd, heeft in het zuiden een wat groter aandeel klei en slib dan in het noordelijke deel, waar meer kiezel te vinden is.
Jammer is dat het alcoholgehalte van zowel de Chardonnays als de Pinots aan de hoge kant is. Glover is zich daarvan uiteraard bewust. Het is het aloude probleem van kiezen tussen niet helemaal rijpe druiven en minder alcohol, en volledig rijpe druiven en veel alcohol. Door te vergisten in open kuipen weet hij het alcoholgehalte nog wel in te perken: het zou anders makkelijk de 16% kunnen halen.
Eigen mening
De meeste wijnen van Wither Hills zijn wat je noemt gastronomische wijnen. Chef-kok André Rigault heeft zich uitgeleefd op lekkere combinaties. Steeds verschijnen er twee hapjes bij twee wijnen, zodat je ook kruiselings kunt proeven. Het gezelschap van voornamelijk wijnhandelaren gaat enthousiast aan de slag. Bij elk gerecht verschillen we uiteraard van mening over welke combinaties de beste zijn, maar vast staat volgens mij wel dat de Sauvignon Blanc 2005 prachtig samengaat met de mousseline van aardappel, kruidenolie, erwtjes en witte asperge – de mineraliteit van de wijn komt opeens mooi naar voren – en dat de Chardonnay 2006 door zijn frisheid beter bij de in olie gepocheerde schol met kruim van spekjes past dan bij de op de huid gebakken schol met hollandaisesaus. Beide vissen zijn overigens knap bereid en alle borden gaan leeg.
Wat de Pinot Noir betreft: de halve tafel inclusief Ben Glover himself is het niet met me eens, maar ik vind dat de 2006 schitterend aansluit op het gerechtje van zachtgegaarde entrecote met serrano en een pruimedant gevuld met blauwe kaas. Het hapje is vrij hoog op smaak en krijgt van de kaas nog een extra duwtje mee. De wijn, die nog een tikje scherp is als je ‘m zo drinkt, wordt er zachter van en zijn specerijen komen extra mooi naar voren. Ernaast staat de oudere en wijzere Pinot Noir 2000, met een neus van bosgrond en een vleugje beest, en in de smaak getoast hout, een bittertje, chocola en koffie. Zijn zachtere smaken doen het goed bij de eveneens rijpe en ‘dierlijke’ smaken van eendenborst met gebakken verse pruim. Maar, zo blijkt uit de discussie, dat is en blijft vooral een kwestie van perceptie.
Anda Schippers
Foto: vlnr Ben Glover, Mick Kooistra en Niels Oosthoek, mede-eigenaar Groenland
Zie voor meer informatie
