Kuuks, brak, cool, ruk, wreed, lauw, wrak, hot, vet… Ziehier enige eenlettergrepige woorden – bij voorkeur gevolgd door een krachtig uitroepteken – die gebezigd schijnen te worden in kringen van jeugdige personen. Een paar ervan zullen inmiddels al wel weer hopeloos ‘uit’ zijn, maar het gaat hier om het principe.
Kuuks, brak, cool, ruk, wreed, lauw, wrak, hot, vet… Ziehier enige eenlettergrepige woorden – bij voorkeur gevolgd door een krachtig uitroepteken – die gebezigd schijnen te worden in kringen van jeugdige personen. Een paar ervan zullen inmiddels al wel weer hopeloos ‘uit’ zijn, maar het gaat hier om het principe. En wel dat van de eenvoud. Eenvoud die heftig gewenst schijnt te zijn in de communicatie van opwekkend commerciële dan wel informatieve boodschappen aan diezelfde jeugdige personen, c.q. zogeheten jongvolwassenen. Waarvan iedereen om het hardst beweert dat die zonodig aan de wijn moeten. Of desnoods aan de rosé en de prosecco. Maar net als arbeiders zouden die het niet kunnen opbrengen om woorden van meer dan twee lettergrepen te lezen, laat staan te begrijpen. Vanwege hun vermeende gebrek aan concentratievermogen. Om nog maar te zwijgen van ‘moeilijke’ woorden en teksten met een lengte van meer dan vijftig woorden. Dan wordt het namelijk ‘saai’. Wijn dient dus op vlotte, ongecompliceerde wijze voorgesteld te worden. Zonder al te veel hinderlijke diepgang.
Aldus de marketers van deze wereld.
Vergeet dus al die feiten en nuances. Wat enkel telt is de verpakking! Wat zou dat kunnen betekenen voor een toonaangevend medium als Perswijn? (In het land der blinden, wel te verstaan.) Perswijn, aan de vooravond van zijn 20-jarig jubileum, heeft het tot nu toe gehouden bij wat uitgebreidere omschrijvingen van wijnen. Met enge woorden als zuren en tannines. Serieus bedoeld, maar daar trek je natuurlijk geen trendy publiek meer mee dat het altijd druk, druk, druk heeft vanwege de opwindende levensstijl die dat er op nahoudt. En alleen maar leuke, fruitige wijnen zonder die nare toestanden wenst te drinken. Wellicht moet er een ingrijpende koerswijziging worden doorgevoerd om aansluiting te houden, dan wel te krijgen, met de moderne wijndrink(st)er.
Een paar mogelijk constructieve ideeën. Verhalen over gebieden zouden voortaan gereduceerd kunnen worden tot beschrijvingen van trendy beach- en loungeclubs, de illustraties tot prikkelende zwembadscènes met studs en babes, de gastronomie tot makkelijke fusion en die eeuwige gezonde salades. Onze gewaardeerde Hoofdredacteur zou voortaan niet meer tot diep in de nacht bladzijden proefnotities hoeven volschrijven, maar zou zich kunnen beperken tot optredens in flitsende videoclips waarin hij al rappend wijnen becommentarieert. Eventueel verkleed als aangepaste versie van die overjarige hippie (retro!) en door uitgevers tot jongerenvriend gebombardeerde Matt Skinner, de wijnkloon van Jamie Olivier (eigenlijk ook al weer retro).
Anders dan bij Matt wel inclusief de bijbehorende opgewonden, schaars geklede juffrouwen en zeer dure champagnes die bij hedendaagse clips schijnen te horen. Vanwege de ‘functionele’ erotiek, en zo. En natuurlijk altijd fun met die onvermijdelijke friends. Altijd bling dus. Wat te vieren? Simpel, flesje Yquem opentrekken! Lekker ongecompliceerd, toch? Dat werk dus. Even wat anders dan al die vreselijk saaie ‘master classes’ voor onverbeterlijke nerds. We zien het al helemaal voor ons! De proefnotities die toch nog in het blad terechtkomen worden gereduceerd tot de al genoemde eenlettergrepige termen.
Alleen worden jongeren vroeg of laat een keer dertig, veertig, vijftig. En worden ze minder gevoelig voor de dagelijkse ‘lifestyle tips’ op MSN. A la: ‘File flirten is hot. Zó doe je ‘t.’ Tja, vast heel spannend, maar hoe lang? Op een gegeven moment rijd je als oudere jongere (m/v) een leasewagen van de zaak. En zit je in die file constant te bellen om belangwekkende internationale deals af te sluiten. Min of meer. En vind je thuis ineens post van wijnbeleggingsfondsen en vatencollectieven. Dan wordt het ineens allemaal heel anders. Mag wijn ergens over gaan. Ben je toe aan berichtgeving met enige nuance en diepgang. Daarom houden we het bij Perswijn toch maar ‘moeilijk’. En op écht lekker. Maar wel altijd met een open oog voor trends!
Daarom een trendgevoelige lifestyle tip voor jeugdige ouderen die iets met rosé én bubbels hebben. In tegenstelling tot wat in brede kringen wordt aangenomen, drinkt schrijver dezes graag rosé. Dan wel in de vorm van gerijpte millésimé champagnes. Nu erg lekker is – zoals recentelijk vastgesteld tijdens een bijzonder fijne lunch in strikt besloten sfeer te Epernay – de Moët & Chandon Rosé 1982, uiteraard van magnum. ‘Live the magnificent life’, zouden ze bij Rosé d’Anjou zeggen, maar dan echt. Een iets jonger jaar en van een ander gunstig bekend staand huis mag desnoods ook. De 90-er van Ruinart is bijvoorbeeld ook niet te versmaden. En allez, nog wat jonger mag net zo goed. Je bent dan nog steeds kuuks bezig op niveau, om maar niet te zeggen übertrendy. Maar je zal dan wel willen weten waarom. Toch?
René van Heusden
