Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem.
Zijn er nog mensen die door dik en dun in en aan Robert Parker geloven? Vast wel, zolang die zelf maar zijn hoge punten aan ‘hoge’ Bordeaux blijft uitdelen. Alle andere wijn is immers volstrekt onbeduidende bijzaak. Afgezien van dat obligate kistje DRC kun je als ‘collector’ dat spul uit een tweederangs uithoek als de Bourgogne toch niet echt serieus nemen? Dat is maar goed ook, want Grote Bob had en heeft daar wat minder verstand van. Vond ‘ie tenminste zelf en daarna anderen plus zelfverklaarde ‘Bourgognespecialisten’ (ahum…) met hem. Hetzelfde deed zich voor bij nog een hele reeks andere obscure landen en gebieden. Want buiten Bordeaux. Hij heeft zich daarom omringd met een aantal klonen die in Zijn geest de taak op zich namen al dat tweederangswerk te proeven. ‘Associates’, wier bevindingen vervolgens onder Zijn naam de wereld ingestuurd konden worden. Randje oplichterij dus.
Zo’n constructie doet onwillekeurig een beetje denken aan de aanpak van Sint Nicolaas die zich begin december, wanneer het hem qua werkdruk allemaal een beetje teveel wordt, laat bijstaan door hulpsinterklazen. De Sint moet wel, maar zelfs kinderen met een gemiddelde intelligentie snappen al snel dat er in feite sprake is van een toneelstukje. Een illusie, zo men wil. Dat klinkt even wat aangenamer dan ‘nep’ of ‘boerenbedrog’. Verzachtende omstandigheid zijn immers de kadootjes.
In wijnland is het niet veel anders. Zoals de echte Goedheiligman zich onvermijdelijk wel eens moet storen aan het gedrag van zijn dubbelgangers – ze kunnen tenslotte niet tippen aan de Enig Ware – zo botert het in de grotemensenwereld van de wijn ook niet erg tussen Robert Parker junior en zijn klonen. Van zijn helpers zijn er recentelijk twee opgestapt, hoofddubbelganger Pierre-Antoine Rovani en de kortstondige ‘Italiëspecialist’ (ahum…) Daniel Thomases. Bij de eerste is het verhaal niet helemaal duidelijk, maar de tweede is de Zwarte Piet. In de minder gunstige betekenis. Met andere woorden: bedankt voor de samenwerking en nu vertrekken graag. Op de site van Parker is hij al niet meer te vinden. Officieel zal alles wel in het spreekwoordelijke goede onderlinge overleg gebeurd zijn. Of dat ook een getrouwe weergave van de werkelijkheid is, is evenwel hoogst dubieus. Maar wat dan nog? Het geeft enkel nog eens aan dat er ten principale het een en ander niet deugt aan die bejubelde Parkerpunten. En daarmee in feite dus ook aan de Parkeradoratie. Van Sinterklaas is het een kleine stap naar de paus van Rome en diens vineuze tegenhanger in de persoon van de paus van Maryland. Ondanks alle dogmatische fabeltjes niet onfeilbaar, mooie puntmutsen of glimmende Franse medailles ten spijt. Uiteindelijk hebben we het over gewone mensen met bijbehorende beperkingen. En ook wel eens verkeerde vriendjes. Dat geeft allemaal niets, zolang je je maar niet slaafs onderwerpt aan het vermeende ‘leergezag’ van zulke types. Zeker niet als wijndrinker. Oordeel toch liever gewoon zelf. Al blijft het natuurlijk wel raadzaam om ter inspiratie een fijn blad als Perswijn te blijven lezen.
René van Heusden
