Op de een of andere manier wil het met Italiaanse wijnen in Nederland niet erg vlotten. We zijn met zijn allen onstuitbaar francofiel. Daar is niet veel op tegen, ware het niet dat het toch leuk zou zijn eens over de grens te kijken. Italië is uiteindelijk toch ook het mekka van lekker eten en drinken. Pasta heeft de wereld veroverd, espresso is overal een begrip, maar wijn, het lukt maar moeizaam -bij ons althans. Een Nederlander koopt voor hetzelfde bedrag gemakkelijker een bekende Franse wijn dan een onbekende Italiaanse. Of, heel concreet, liever een Beaujolais dan een Dolcette. Tijd voor verandering.
Dolcetto is een druif, en een die we eigenlijk alleen tegenkomen in Piemonte, de streek ten zuiden van Turijn. Deze is vooral bekend om zijn stevige jongens, Barolo en Barbaresco. Dolcetto echter staat voor -de naam zegt het al- wat zachtere en zoetere wijnen, die snel gedronken kunnen worden. Vroeger werden wijn van de dolcetto nogal eens met Beaujolais vergeten, vanwege hun lichte karakter en snelle drinkbaarheid. Maar moderne producenten van Dolcetto maken hem tegenwoordig graag wat steviger en voller. Niettemin blijft het een wijn met zachte tannines en een hoge drinkbaarheidsfactor.
Het dorpje Dogliani, even ten zuiden van Barolo, is voor de echte gelovigen de moederkerk van de dolcetto-druif. Anders dan in Barolo -waar nebbiolo de beste plaatsen bezet- staat de dolcetto hier geplant op de allerbeste wijngaarden, die wel voor deze druif gemaakt lijken. Anna Maria Abbona is hier een van de meest gepassioneerde wijnmakers en de ‘Sorí Dij But’ is een van haar wijnen van een aparte wijngaard, een wijn van een indrukwekkend steile helling. De druiven voor deze wijn zijn van topkwaliteit en het hout wordt terughoudend toegepast, om het fruit in de wijn te behouden. Het resultaat is dé perfecte Dolcetto, heerlijk in zijn fruit, lichtvoetig, maar met veel fruit en sap, kersen, bessen, smakelijk en soepel.
Douwe Walinga, € 7,70
