Weet u al wat u gaat stemmen? Nee, dit is geen stemadvies. Mijn ervaring is dat wijn en politiek zelden goed samengaan. Lekker uit eten gaan overstijgt politiek debat, daarom voelt zowel progressief links als conservatief rechts zich op zijn gemak in Café de Klepel, waar ik werk. Wel vraag ik me af hoe ik zou reageren als Geert Wilders voor mijn deur zou staan. Zou ik hem principieel weigeren? Hoe zou de eigenaar van de Münchense Bürgerbräukeller zich achteraf gevoeld hebben, wetend dat zijn zaak een rol speelde in wat zich tussen 1932 en 1945 afspeelde?
Geen politieke beschouwing, had ik beloofd – maar geen weldenkend en Perswijnlezend mens zal zich bij de geblondeerde personificatie van angst en haat thuis voelen. De scepsis en woede staan compleet haaks op datgene waar wij over schrijven, namelijk dat wat het leven mooi maakt. Tegelijkertijd wordt ook in de wijn- en restaurantwereld behoorlijk wat gemopperd. Mild gezegd kennen we van nature een ‘gezond’ cynisme. Importeurschappen worden afgepakt, er is gechagrijn over gebrek aan kennis en kunde bij jonge sommeliers en over marges op wijnkaarten. Het negativisme, dat schijnbaar alom aanwezige volkssentiment is ook de wijnwereld niet vreemd. Wanneer las u voor het laatst een louter enthousiaste recensie? Het is inherent aan cijfers geven en lijstjes opstellen dat vaker wel dan niet een negatief accent (over)belicht wordt. De partij van ‘he who must not be named’ werd onlangs in de Tweede Kamer geconfronteerd met harde cijfers over de daadwerkelijke stand van zaken: het gaat heel erg goed in Nederland. Het aanwakkeren van onvrede, woede en haat is sowieso niet wenselijk, maar bovendien ongefundeerd. Dat geldt ook voor de horeca en wijnhandel. De supermarktwijnen zijn nog nooit zo goed en zo betaalbaar geweest. Er is een recordaantal restaurants waar je goed kunt eten én drinken. Er zijn volop smakelijke menu’s voor onder de 35 euro. Het Nederlands Gilde van Sommeliers groeit maar door. Culinaire treurnis in Nederland, waar hebben we het over?
Of het nu de tijdgeest is, in de Nederlandse cultuur verweven zit, of dat we elkaar napraten: het brengt ons in een negatieve spiraal. Dat kan anders. Laten we het vanaf nu alleen nog maar hebben over mooie wijnen, goede restaurants, fijne sommeliers en geweldige wijnkaarten. Of zoals sommige importeurs doen: principieel weigeren proefflessen in te sturen naar Nederlands grootste krant. Afstand nemen van wat niet deugt. Wijnen zijn niet beter geworden omdat er geklaagd werd, maar omdat sommigen lieten zien dat het beter kon. Dus toch een stemadvies: stem straks niet uit woede, angst of haat, maar vanuit een positieve gedachte. Wijn en politiek gaan misschien niet samen, maar hebben wel iets gemeenschappelijk: het kan altijd beter. Laten we daar onze energie aan besteden.
Jos Seuren
Deze column is ook te lezen in Perswijn #2 – maart/april 2017
Reactie van Pieter Nijdam, culinair journalist bij De Telegraaf op column Job Seuren: HYPOCRIET?
Reactie van Marc Collard, Vinoblesse, op reactie Pieter NijdamReactie op column Job Seuren: Verbijstering
Wilt u ook reageren? U kunt uw reactie sturen naar webredactie@wijnpers.nlAangezien politiek en wijn zelden goed samengaan hebben wij besloten binnenkomende reacties niet meer te publiceren maar rechtstreeks naar de heer Seuren door te sturen.
