23-06-2006
Als het aan de Commissie van de Europese Unie ligt, wordt de komende jaren drastisch het mes gezet in de Europese wijnbouw. Een en ander zou moeten leiden tot een evenwichtiger marksituatie zonder grote overschotten. In de huidige sitatuatie is crisisdistillatie van miljoenen hectoliters onverkoopbare wijn eerder regel dan uitzondering. Het op 22 juni in Brussel gepresenteerd hervormingsplan van de Commissie pleit ondermeer voor het op grote schaal rooien van wijngaarden gedurende een periode van vijf jaar, het beperken van plantrechten tot 2013 en het stopzetten van de gesubsidieerde distillatie..
Europa telt momenteel ruim 1,5 miljoen wijnproducenten die samen 3,4 miljoen hectare wijngaard exploiteren. Het is de bedoeling om deze oppervlakte via vrijwillig rooien met 0,4 miljoen hectare te reduceren. Met de premies hiervoor zou 2,4 miljard euro gemoeid zijn. Voor het juiste perspectief: distillatie koste de EU jaarlijks ruim 500 miljoen euro.
De Commissie heeft ook voorstellen gelanceerd ten aanzien van wijnbouwtechnische aspecten. Een merkwaardig onderdeel daarvan is de mogelijke instelling van een verbod op chaptalisatie. Het gaat hierbij namelijk om een nogal selectieve maatregel die moeilijk te rijmen valt met de nog maar korte tijd geleden afgekondigde liberalisering van oenologische praktijken binnen Europa. Het beroemdste voorbeeld daarvan is de toepassing van houtsnippers. Gebruik van mostconcentraat (de mediterrane tegenhanger van chapatlisatie in noordelijke regionen) zou overigens wel toegstaan blijven, evenals de mogelijkheid tot aanzuren. Speelden hier soms bepaalde nationale belangen van Zuid-Europese lidstaten mee?
Minder controversieel en in ieder geval consumentvriendelijk is de suggestie om de etikettering van Europese wijne waar mogelijk te vereenvoudigen. In concreto betekent dit ondermeer dat eenvoudige tafelwijnen voortaan met vermelding van druivenras en oogstjaar gebotteld mogen worden.
