Gisteren was ik bezig met de voorbereiding van een seminar, vandaag, over wijnen uit de Portugese streek Tejo. De streek is genoemd naar de Taag, de enorm brede rivier die het hart vormt van dit grote wijngebied. En ook de rode draad. Maar als je kijkt naar de wijnen, dan is die rode draad lastig te ontdekken. Het gebied is zo uitgestrekt en zo wisselend qua ondergronden en microklimaat, dat de wijnen zeer uiteenlopend van karakter zijn. Je vindt hier dan ook rood, wit, rosé, mousserende en zoete wijnen. En ook nog eens in veel verschillende stijlen en druivensamenstellingen. Net wat je lekker vindt.
Daar komt bij dat het gebruik van zo ongeveer alle internationale en Portugese druivenrassen hier is toegestaan. Dat zorgt voor een verfrissende experimenteerdrift. Je vindt er bijvoorbeeld veel blends van internationale en Portugese druivenrassen. Met verrassende wijnen als resultaat. Het gebruik van druiven die elkaar goed aanvullen op het vlak van zuren, diepgang en aroma is interessant, en het maken van de juiste blend is een vak apart. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hier ook wordt gewerkt met blends, omdat bodega’s bang zijn wijnen op basis van hun puur Portugese druiven niet te kunnen verkopen. Dus alleen arinto is lastig, en arinto/chardonnay is dan vertrouwder.
Het schetst een beetje de problemen die een wijngebied als Tejo heeft bij de promotie van zijn/haar wijnen. En toch worden hier mooie en verrassende wijnen gemaakt, zoals de deelnemers aan het seminar zelf kunnen constateren. Maar het probleem van zo’n wijngebied is dat de wijndrinker het niet kan associëren met een bepaald type wijn. Als je denk aan Chablis – zo’n beetje het andere uiterste – dan weet je dat je een droge wijn op basis van chardonnay in het glas krijgt. Dat is het dilemma van veel wijnstreken. Wijndrinkers hebben behoefte aan ‘duidelijkheid’, zelfs als die niet bestaat. Veel wijndrinkers vragen een ‘Chardonnaytje’, in de veronderstelling dat je een bepaald type wijn krijgt. In de realiteit maakt het enorm veel uit waar de wijn vandaan komt, of hij al of niet op hout is gerijpt en (deels) een malolactische gisting heeft ondergaan. Tja. Degenen die nóg meer zekerheid willen, vragen dan om een ‘unoaked’ Chardonnay. Alsof chardonnay en hout vijanden van elkaar zijn. Nee dus.
Dit soort zekerheden kan een wijngebied als Tejo domweg niet bieden. Zodat de wijndrinker bij Tejo moet gaan nadenken, en zijn eigen weg moet vinden. Het is geen ‘merk’, met een duidelijk profiel. Geen wijn die je in de supermarkt zomaar uit het schap pakt. En dat is in deze tijd een handicap. Je moet de wijnen echt bewust willen ontdekken. Ik hoop dat de bezoekers aan de proeverij en het seminar een duidelijker beeld krijgen van wat er te koop is. In elk geval zijn ze er gelukkig nieuwsgierig genoeg naar. En met nieuwsgierigheid naar iets nieuws en iets ánders, daar begint het allemaal mee.
Ronald de Groot
Vandaag is de workshop van Ronald de Groot over Tejo. Er zijn nog enkele plaatsen vrij!
