Afgelopen weekend heb ik hard zitten werken aan de proefnotities van de Bordeaux-jaargang 2018. Een flinke klus, met ruwweg zo’n 500 geproefde wijnen. Het artikel verschijnt in het komende nummer, inclusief de notities. Maar omdat de primeurcampagne inmiddels in volle gang is, zetten we de notities ook op de website. Gewoon om even mee te kijken welke wijnen interessant kunnen zijn.
Of je ze in primeur moet kopen, de toppers van 2018, moet iedereen voor zichzelf uitmaken. De overwegingen zijn voor iedereen anders. Ik zit zelf al tegen een flinke berg wijnen aan te kijken, en de tijd die ik nog heb om die berg weg te werken, wordt ook korter. Ook heb ik geen excuus in de vorm van een geboortejaar van een kleinkind, zoals bij de fraaie jaargangen 2016 en 2010. ‘Koop jij nog wijn?’ ‘Ja, dat doe ik voor de kleinkinderen.’ Handig antwoord.
Daar staat tegenover dat 2018 aan de top werkelijk meesterlijke wijnen heeft voortgebracht. Hoewel heel rijk en krachtig, met veel alcohol, komen ze niet zwaar over en hebben ze perfecte tannine. Iedereen wil perfect rijpe wijnen, want de markt wil geen ouderwetse wijnen meer, waar je jarenlang op moet wachten. Bordeaux past zich naadloos aan. En dat gemopper op veel alcohol kennen we wel. Stiekem vinden veel mensen dat geen probleem. Dus het argument dat je de wijnen lang moet wegleggen om er van te kunnen genieten, gaat meteen niet op. Dat zou een argument kunnen zijn ze toch te kopen, al is het maar met het idee dat het later niet meer mogelijk is. Of dat zo is, valt gewoon niet te voorspellen. Ook niet door mij.
Duidelijk is wel dat de écht mooie wijnen duur tot onbetaalbaar zijn. Blijkbaar zijn deze wereldwijd zo gevraagd, dat er een sterk element van speculatie in de prijzen zit. Dus als u mee wilt speculeren, dan is dat zeker een optie. Een wijn als Château Palmer, waar maar 10 hectoliter per hectare werd geoogst, zie ik op dit moment aangeboden worden voor € 336 per fles. Tja.
Daar staat tegenover dat bij ‘normaal’ geprijsde wijnen niet kan worden gezegd of je daar een goede koop aan hebt of niet. Bij zeker 50% van de oogstjaren komen de wijnen voor een lagere prijs op de markt dan waarvoor ze in primeur werden aangeboden. Dat schiet niet op. Ik loste dat ‘probleem’ de afgelopen jaren zelf op door het kopen van magnums. Die zijn goed te bewaren, en in primeur kun je net zoveel magnums bestellen als je wilt, omdat de wijn nog niet is gebotteld. Wijnen als Potensac of Sociando-Mallet kunnen geschikt zijn voor deze benadering, ook dit jaar.
Zelf weet ik het nog niet helemaal zeker. Maar ja, twijfel is menselijk. De verleiding in zo’n mooi jaar is groot, dat moet ik wel toegeven. Een mens is niet altijd rationeel.
Het artikel over de jaargang Bordeaux 2018 verschijnt in Perswijn #4.
Ronald de Groot
