Tijdens het schrijven van dit stukje komt de zoveelste oude hit op de radio in de top 4000 van Radio 10. In mijn mailbox valt een bericht welke van mijn favoriete liedjes de top 2000 (weer) niet hebben gehaald. Tikje overdreven allemaal? Wellicht. Maar zeker is dat het einde van het jaar de tijd is van de lijstjes. Blijkbaar zijn we nog lang niet lijstjes-moe. Wij doen ook een fijne duit in het zakje met onze gids, ‘De 101 beste wijnen van 2024’. Nou ja, het is ook voor ons een soort sport om buiten alle reguliere proefthema’s om een aantal heel fraaie en bijzondere wijnen te proeven. Waarbij we natuurlijk een selectie maken die past in onze smaak voor wat goede wijnen zijn.
Want de vraag wat goed en lekker is, is deels ook subjectief. Afgelopen week vroeg ik mijn nieuwe buurman – de buren schijnen een wijnkelder te hebben, heel fijn – wat voor wijn hij lekker zou vinden als ik een fles mee zou nemen om even kennis te maken. Hij antwoordde dat ik de kenner ben, dus dat ik dat beter zou kunnen bepalen. Nee dus. Dat hangt ook van de smaak van beider buren af. Prefereer je een elegante Riesling, of heb je liever een stoere Barolo? Wijn blijft een kwestie van smaak, alle lijstjes met ‘het mooiste’ of ‘het beste’ ten spijt. In beide categorieën, Riesling en Barolo kan ik zeggen welke wijnen ik mooi vind, maar kies vooral wat je lekker vindt. Net als bij de Top 2000, er staan nummers in die weliswaar heel goed zijn, maar niet mijn smaak. En wat ik mooi vind, zullen anderen ongetwijfeld ‘gitaarlawaai’ noemen.
In onze koopgids is er de categorie ‘Zoet en versterkt’. De prachtige Riesling van Eva Fricke werd uitgeroepen tot de winnaar. Maar je zit natuurlijk appelen en peren te vergelijken. Alleen al de verschillen in alcohol en restzoet tussen de verschillende wijnen in deze finale zijn enorm. In mijn hart had ik een zwak voor de Moulin Touchais 2005, Coteaux du Layon. De wijn met de laagste prijs van de vijf, en met een voor zijn bijna 20 jaar opmerkelijke jeugdigheid. Ik moest even denken aan de ’59-er die ik een paar maanden geleden dronk, en bedacht dat dit soort wijnen een soort eeuwig leven hebben. En dat voor iets minder dan €40 per hele fles. Sowieso is het een uitstekende policy om wijnen als producent zelf in de kelder te houden tot een goed moment om ze te drinken, ondanks dat het een flinke investering vergt.
Proeven van wijnen is prachtig, en het blijft mooi om te zoeken naar de pareltjes voor de juiste prijs. Tegelijk is proeven ook altijd weer een momentopname. Daarom is het goed om wijnen zo vaak mogelijk te proeven. Voor de koopgids proeven we de wijnen in de voorselectie en in de finaleproeverijen voor de tweede keer, dat zorgt voor meer zekerheid over ons oordeel.
Wat ook kan helpen is een fles laten staan en de wijn later nog eens rustig drinken. Het komt voor dat een wijn die op de proeverij heel goed scoorde, later in het glas toch een beetje gaat vervelen. Te machtig, te veel hout, dus in eerste instantie indrukwekkend, maar uiteindelijk minder spannend en bijzonder dan we dachten. Het omgekeerde gebeurt natuurlijk ook. Sommige wijnen hebben even tijd en lucht nodig. Ze verbeteren in het glas, of zelfs ook in de fles, zodat ze een dagje later beter uit de verf komen.
In de eeuwige zoektocht naar wat mooi is voor een goede prijs, herinner ik me een fijne Château La Tour de By 2020, Médoc. Moderne jonge Bordeaux kan tegenwoordig zo mooi zacht en fruitig zijn, zeker in een rijp jaar als 2020. Spannend en heerlijk tot de laatste slok, ook de volgende dag nog. Leeg tot de bodem. En dat voor € 14,95 per fles. Ik weet het, Bordeaux is mijn smaak, maar daar moet u het dan maar even mee doen.
Zo, en dan nu de feestdagen. Ik wens u veel mooie wijnen en fijne dagen toe. Ik ben even met vakantie en weer terug op 6 januari. Dan ben ik in Bordeaux.
Ronald de Groot
