Het is een constatering die tegenwoordig vaker wordt gedaan: polarisatie is overal. Het lijkt er op dat er in het verleden wat meer met elkaar gepraat werd over tegenstelling. En dat deze nu bij voorkeur worden uitgevochten in de pers media en via sociale media. Ik denk dat de wereld daar helaas niet beter van wordt. Het probleem met sociale media is natuurlijk bekend. Deze hebben baat bij zo veel mogelijk ophef, dus ruzie is voor sommige van deze media domweg een verdienmodel. En als het om big tech gaat, is het verdienmodel heilig.
Een opvallende ruzie ging hier in Frankrijk – waar ik op dit moment verblijf – over de reactie van de anti-alcohol-lobby op de crisis in de Franse wijnbouw. Dat was er eentje van dik-hout-zaagt-men-planken. Addiction France, de club die tegen alcohol strijdt, stelt dat de commerciële en economische problemen van de wijnindustrie niets meer dan een schandalige schreeuw om aandacht zijn van een alcohollobby die zoekt naar parlementaire steun. De wijncrisis zou volgens deze club niet moeten worden opgeblazen, en juist moeten worden uitgebuit om tot minder consumptie van alcohol te komen. Het onlangs verschenen rapport van de club verwijt de wijnindustrie een ernstige vorm van cynisme, door deze er van te beschuldigen een crisis te hebben geënsceneerd die niet bestaat of die op zijn minst in perspectief zou worden geplaatst, alleen maar op de belangen van de wijnindustrie te verdedigen en gunstige maatregelen af te dwingen.
Nu heb ik de afgelopen tijd wel eens geschreven over de vreemde subsidies die naar wijnboeren gaan. En het pleiten voor een stop op de invoer van goedkope Spaanse wijn, gaat me ook te ver. Maar roepen dat de crisis wordt misbruikt en opgeblazen, dat is natuurlijk schandalig.
De cijfers spreken boekdelen. Tussen 2010 en 2020 alleen al zijn naar schatting zo’n 11.000 wijnbedrijven verdwenen. Het gevolg van afnemende consumptie – alleen al in Frankrijk min 70% in 60 jaar – continue druk op de prijzen en problemen door extreem weer, als gevolg van de klimaatverandering, de opeenvolging van economische en ecologische schokken waarmee wijnbouwers, wijnbouwers en handelaars zijn geconfronteerd.
Maar Addition France heeft kennelijk meer verstand van de wijnhandel dan de boeren zelf, zoals die in Bordeaux, waar het water velen aan de lippen staat. Zo wordt gesteld dat de problemen, vooral in Bordeaux, veroorzaakt zijn door fouten in de commerciële strategie. De wijnboeren daar zijn er niet in geslaagd te anticiperen op veranderingen in de drinkgewoonten van de (Franse) consument, zo is het oordeel. Binnen de streek werd de voorkeur gegeven aan een standaardisatie van de smaak om een internationale klantenkring tevreden te stellen. Zo gaat het nog wel even door.
Er wordt simpelweg aan voorbij gegaan dat de consumptie van rode wijn de laatste jaren onverwacht snel is afgenomen. En een wijnboer plant een wijngaard voor minimaal dertig jaar, zodat hij niet even met een vingerknip kan overstappen naar wit. Bovendien ontvangen boeren, niet alleen in Bordeaux, voor hun wijnen al jaren te weinig geld om in staat te zijn om te investeren. Alleen de topwijnen zijn duurder geworden, maar producenten van eenvoudige wijnen, die leggen het loodje. Maar het is kennelijk eigen schuld, dikke bult.
Je ligt zowat op sterven, en dan krijg je nog een trap na. Zo gaan we tegenwoordig met elkaar om. Het doel heiligt kennelijk alle middelen. Zou dit soort ongenuanceerde taal werkelijk helpen om alcoholmisbruik te bestrijden? U mag het antwoord geven. De Franse alcoholist slaat in het plaatselijke café gewoon in de ochtend al zijn eerste pastis naar binnen, alsof niemand er vat op heeft. In elk geval geen glas rode Bordeaux. Tja, het leven gaat gewoon door. Behalve voor wijnboeren die het niet meer kunnen bolwerken.
Ronald de Groot
Tja Ronald, juiste beschrijvingen van de toestand en het probleem! Nu de mogelijke oplossingen.
Overigens: hier in de Provence stijgen de prijzen van rood en wit. En de roséprijzen dalen iets.
Veel te lang rommel blijven maken. Terwijl andere streken wel aan de kwaliteit werkten. Ik vergeet nooit het antwoord van een wijnboer in Bordeaux die aan potentieel 6% aan het oogsten was. “De rest vul ik wel aan met suiker”. En de bordjes aan de supermarkten “Le sucre est arrivée”. Tja!