Onlangs schreef ik over de sluwheid van Italianen bij het kapen van namen van druiven als ‘eigen’ merk, zoals de vermentino, die in Frankrijk nu rolle moet worden genoemd. Ik moest denken aan de bekende uitspraak van Louis van Gaal: ‘Ben ik nu zo slim, of zijn jij zo dom?’ In dit geval moet ik helaas constateren dat de Fransen zo dom zijn. Dat komt in elk geval bij me op na het lezen van een artikel in de Midi Libre, afgelopen week, over het rumoer rond de aanduiding ‘Sud de France’ op wijnetiketten uit de Languedoc-Roussillon.
Tijdens een vergadering op 20 juli kregen de producenten van de prefect – de hoogste vertegenwoordiger van de staat in de regio – te horen dat de Minister van Landbouw had besloten dat de aanduiding ‘Sud de France’ op de flessen in strijd was met de politiek van officiële herkomstbenamingen, in het kader van IGP en AOP, en dus illegaal was. De producenten krijgen de tijd tot de oogst van 2025 om deze wijziging door te voeren, zodat ze etiketten die al gedrukt zijn, eerst nog op kunnen maken.
Goed beschouwd is dit moeilijk te geloven. Deze aanduiding wordt al zestien jaar met veel succes gebruikt. Er zijn 3500 bedrijven bij aangesloten, en hij staat vermeld op 13.500 producten, aldus de Midi Libre. Waarom zou het nu plotseling niet meer mogen? Nederland wordt vaak bekritiseerd om zijn gedoogbeleid. Maar soms werkt dit gewoon. Je vraagt je af wie nu precies schade lijdt door het gebruik van ‘Sud de France’. De president van de regio, Carole Delga, vraagt de minister dan ook waarop deze beslissing gebaseerd is, en om deze te herzien. Logisch, want de aanduiding is alom bekend en speelt een grote rol in de promotie van producten van de streek, met name in buitenlandse campagnes. Het geeft de wijnen voor het grote publiek een herkenbaarheid die de lappendeken van appellations niet kan geven. Wereldwijd wordt er campagne mee gevoerd, en onder andere met groot succes in Azië.
Het lijkt me logisch dat de wijnboeren zich hier tegen verzetten. Maar de vraag is of dat binnen het Franse politieke bestel veel zin heeft. Van een ‘Midi Libre’, zoals de krant zich noemt – naar het oude ideaal van de streek, is bepaald geen sprake. Alles wordt vanuit de hoofdstad geregeld en daar beslist. We mogen rustig constateren dat de Fransen Roomser zijn dan de paus. Laten we het zo zeggen. Italianen zijn een stuk pragmatischer in hun omgang met regels, en dat met veel succes. In Frankrijk zouden ze daar nog wat van kunnen leren.
Ronald de Groot
