Iedereen vraagt zich wel eens af wat hij/zij na zijn pensioen wil gaan doen. Hubrecht Duijker vond het antwoord. Hij werd “vinpressionist”.
Hubrecht Duijker is, laten we het vooral niet vergeten, een van de grootheden van de Nederlandse wijnschrijverij. Met boeken die zijn vertaald in vele talen en die over de hele wereld zijn verkocht, ook een van de meest succesvolle. Natuurlijk, ons geheugen is kort en Nederland is onbarmhartig als je kijkt naar hoe we omgaan met iedereen die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt. Dus is het goed dit nog even te benadrukken.
Tijdens een reis naar Australië, in 2007, maakte ik kennis met een andere kant van Hubrecht. We waren down under met onder andere Harold Hamersma en fotograaf Ronald Hoeben. ’s Avonds, na het diner, pakte Hubrecht een kaartspel, om even voor ons te goochelen. Op andere avonden las hij een door hem zelf geschreven kort verhaal voor. Tja. Reizen is bijzonder. Je leert niet alleen het land en de wijnboeren kennen, maar ook je medereizigers. Alle nieuwsgierigheid wordt bevredigd. Heerlijk. Een van de redenen dat ik het reizen zo mis.
Maar een reis samen met Hubrecht zal ik zo gauw niet meer maken. Hij is inmiddels niet helemaal, maar eigenlijk toch grotendeels, gepensioneerd van zijn wijnwerk. Hij heeft – tot wederzijds genoegen – een deel van het werk aan zijn wijnbrief aan ons uitbesteed. Maar niet om op zijn lauweren te rusten, want dat kan hij blijkbaar niet. Dat was ook de reden dat ik hem afgelopen week even opzocht. Hij wilde mij een exemplaar van zijn nieuwste boek overhandigen. Als je de woonkamer binnenkomt, dan valt je meteen op dat geen stukje muur onbedekt is. Overal hangen schilderijen, van de hand van Hubrecht zelf. Hij heeft zich sinds een paar jaar voluit op de schilderkunst geworpen. Hij noemt zichzelf “vinpressionist”, volgens de flaptekst van het boek de enige ter wereld. Zijn schilderijen hebben inderdaad iets impressionistisch – dat zal niet verbazen. Felle kleuren, met landschappen van overal. ‘Ik gebruik als voorbeeld graag dia’s die ik zelf heb gemaakt, maar ook van anderen, als ik ergens niet ben geweest. Ik heb me aangemeld voor de professionele schilderclub van Abcoude, maar die wilde me niet als lid accepteren. Een van de argumenten was dat ik “pas twee jaar” schilderde. Alsof dat iets zegt. In Abcoude heb ik toen de Abcouder amateur schilders opgericht. Daarna heb ik me gericht op het organiseren van hobbyschilders door heel Nederland. Daarvoor heb ik een website opgezet, waarop hobbyschilders hun werken kunnen exposeren, www.kunstenkleurwerk.nl. Zo heb ik me ooit ook ingezet voor gezelschapsspellen en voor goochelen. Nu doe ik het voor hobbyschilders. Allemaal clubs die wel wat promotie konden gebruiken, want daar ontbreekt het vaak aan.’ Hubrecht ten voeten uit.
Het boekje van Hubrecht bevat een tachtigtal ‘Vinpressions’. Op elke bladzijde staat een korte wijnimpressie, een beschrijving van een bepaald type wijn of wijnstreek, boven een bijpassend schilderij. Een leuke formule, waarbij je op een ongedwongen manier een wereldreis maakt, langs alle belangrijke wijnstreken en -landen. Je leest het met plezier door, en geniet van de kleurige schilderijen. Specifieke wijnen worden niet genoemd, want anders willen wijnhandelaren het boekje niet verkopen, aldus Hubrecht. Stel je voor dat je een boekje verkoopt waar de wijn van een concullega in wordt beschreven…
Hubrecht Duijker laat zien dat na je pensionering weer een nieuwe carrière mogelijk is. Ik zit natuurlijk wel eens na te denken over het moment dat ik met pensioen ga. Maar voor schilderen heb ik helaas geen talent. Kijken of ik wat anders leuks kan bedenken. Gelukkig heb ik nog geen vliegende haast. Rustig afbouwen is het parool. Schilderen laat ik lekker aan Hubrecht over.
Hubecht Duijker, Vinpressions, uitgeverij Davey Jones Publishing, ISBN 978-94-6217-653-9
Ronald de Groot
