Over de covid-crisis wordt vaak gezegd dat er, onder andere door de vaccinaties, ‘licht aan het einde van de tunnel’ is. Helaas wordt die tunnel echter steeds langer. Zelfs zo lang, dat we niet eens meer weten wanneer die eindigt.
Dat is gelukkig niet het geval bij het handelsconflict tussen de V.S. en Europa over de ‘Trump-taks’, ingevoerd in oktober 2019 om Europese landen die deel uitmaken van het Airbus-consortium te straffen voor ‘illegale subsidies’ aan de vliegtuigbouwer. President Joe Biden heeft besloten deze accijns voor een periode van vier maanden op schorten, en te pogen het conflict over de betwiste subsidies op te lossen door onderhandelingen tussen de E.U., het V.K. en de V.S. Uiteindelijk ligt er ook een klacht bij de W.T.O. over illegale subsidies door de V.S. aan Boeing, alleen heeft de V.S. het werk van de W.T.O. effectief gesaboteerd door benoemingen tegen te houden.
In Frankrijk werd het nieuws direct verwelkomd. De V.S. zijn een belangrijke exportmarkt, en de negatieve effecten van de strafaccijns van 25% kwamen boven op die van de covid-crisis. Nu nog afwachten of na vier maanden de kou ook echt uit de lucht is.
Overigens is het een misverstand om te denken dat alleen Europese wijnboeren werden getroffen door deze maatregel. De Amerikaanse wijnhandel en restaurantsector klaagden ook steen en been over omzetverlies als gevolg van de accijns, die er voor zorgde dat veel populaire Europese wijnen veel duurder werden. En ook daar kwamen de effecten nog bovenop van de problemen door covid-lockdowns met name bij de horeca aan de oostkust, grote afnemers van Europese wijnen.
Dit weekend stond er een artikel in de New York Times, waarin sommeliers vertellen dat hun vak door de huidige crisis sterk wordt bedreigd. Restaurants moeten bezuinigen en slanken hun wijnkaart af. Meerdere restaurants hebben zelfs voorraden bijzondere wijnen verkocht om aan geld te komen, in een poging het vege lijf te redden. Dat is overigens ook in Nederland gebeurd, in een enkel geval overigens tot ongenoegen van sommige wijnimporteurs, die collega’s opriepen het betreffende restaurant te boycotten. De reden? Er werden wijnen in de verkoop gedaan die exclusief op allocatie aan restaurants worden geleverd, en die niet geacht worden in handen te komen van particulieren. Tsss. Je moet maar durven, om een restaurant dat vecht voor zijn leven zo te behandelen. Compassie is in de wijnwereld soms ver te zoeken.
Dus de schorsing van de accijns mag voor de producenten een lichtpuntje zijn, de vraag blijft hoe de crisis op de lange termijn zal uitpakken voor de restaurantsector, zowel hier in Europa als aan de andere kant van de oceaan. Er komen al partijen wijn op de markt voor de halve prijs uit streken als Brunello di Montalcino, wat er op duidt dat sommige ‘hoge wijnen’ het moeilijk hebben – juist de wijnen die in restaurants worden verkocht. Geen hoopvol teken. Dus de afschaffing van de straftaks en het einde van de covid-crisis – als dat komt – vormen ongetwijfeld goed nieuws. Maar dat de horeca zijn hart vasthoudt, en sommeliers en ander personeel in het bijzonder, dat lijdt geen spoor van twijfel.
Ronald de Groot
