Overpeinzingen: Ieder voor zich in de crisis

Gisteren stond er een interessant artikel in de Volkskrant over de redding van Air France-KLM. Hoewel het gaat om een fusiebedrijf, gingen Frankrijk en Nederland nadrukkelijk respectievelijk alleen Air France c.q. KLM redden. Nederland wilde meer eisen stellen, maar omdat de nood bij Air France zo hoog was dat er meteen iets moest worden gedaan, was de Franse minister van Financiën al bezig met zijn aankondiging, die natuurlijk wel op prime time in het journaal moest komen, toen Nederland nog niet was uitonderhandeld. Nogal onthullend en knullig. Samenwerken blijkt in tijden van crisis erg moeilijk, zo blijkt niet voor de eerste keer. Minister Hoekstra wilde de KLM extra eisen stellen, maar kreeg daar door de actie van zijn Franse collega de tijd niet voor. Tja. Een vreemd beeld. Onderhandelen over een loonoffer van het personeel en meer duurzaamheid kosten tijd en moeite, en die werd Hoekstra duidelijk niet gegund. Overigens heb ik in dat verband nog een goede tip voor de minister. Hij moet Italië ook gewoon helpen, en dan de Italianen de voorwaarde stellen dat ze op dezelfde leeftijd met pensioen gaan als de Nederlanders.

Nou zijn de problemen per land ook verschillend. Veel verschillender dan de problemen bij Air France en KLM. Hier in Nederland ligt een miljard kilo frietaardappelen weg te rotten, omdat de horeca wereldwijd platligt en niets geëxporteerd wordt. In de wijnlanden Frankrijk, Spanje en Italië liggen zo’n miljard flessen onverkochte wijn, zo meldde het Journaal afgelopen week. Die rotten niet weg, maar ze liggen wel in de weg. Ondertussen zijn de druivenstokken al weer uitgelopen en vanaf augustus komt de nieuwe oogst binnen. Een onmogelijke situatie, want met volle opslagplaatsen en –tanks kan de nieuwe oogst gewoon niet worden opgeslagen. Daarom is er toestemming gevraagd om te destilleren, om extra opslagcapaciteit te creëren en om een groene oogst te doen, om de opbrengsten te beperken. En handig dat je er dan ontsmetttende handgels van kunt maken. Dat is bij frietaardappelen een stuk moeilijker.

Maar zowel bij de frietaardappelen als bij de wijn is het vooral de horeca waar de vraaguitval het meest dramatisch is. Jan Panman (Rives-Blanques, Limoux): ‘Zakelijk ondervinden we enorme veranderingen. Onze importeurs in verschillende landen waar wij werken en die met de restauratie werken, staan stil, terwijl degenen die aan particulieren leveren bijna nog meer verkopen. Of het nu New York, Tokyo of Nederland is, het is overal hetzelfde verhaal. Het is een wereldfenomeen.’

Dus de problemen stapelen zich op. Laten we niet vergeten dat de coronacrisis vooraf werd gegaan door een belastingverhoging door de V.S. en onrust in Hong Kong, waardoor de wijnexporten eind vorig jaar al naar beneden gingen. Het lijkt al weer een eeuw geleden. Ik hoop dat de nu voorgestelde maatregelen verlichting brengen. Ik ben in alle eerlijkheid niet zo optimistisch. De impact van deze crisis is enorm, en ik ben bang dat hij langer gaat duren dan we denken. Als drie procent van de Nederlanders het virus heeft gehad, nog geen 500.000, hebben meer dan 17 miljoen het nog niet gehad. Voor het bereiken van de groepsimmuniteit (zonder vaccin) moeten er nog zo’n negen miljoen het virus krijgen, dus bijna twintig keer zoveel als het nu hebben gehad. Met dus twintig keer zoveel opnames, twintig keer zoveel ic-bezettingen, twintig keer zoveel doden, dus richting 100.000. Ik wil niet pessimistisch zijn, maar moet wel realistisch blijven. De wijnsector en wij allen zijn nog niet van dit virus af. Ik blijf nog even binnen.

Ronald de Groot