Vreemd, zo’n paasweekend. Ons paasontbijt met kinderen en kleinkinderen werd gehouden via Jitsi.meet. Apart, zo’n virtuele ontmoeting. En zeker beter dan niets. Maar vergeleken met de ‘normale’ situatie toch wel even wat anders. Gelukkig was het mooi weer de eerste paasdag, zodat we lekker buiten konden zitten. Een fijne luxe in zo’n situatie. Maar van eieren zoeken was dit jaar geen sprake.
Zo was er ruim de tijd om de kranten eens rustig door te lezen. Maar dat leverde verwarrende ervaringen op. Zoals een interview met een psychiater in de NRC. Deze kende het virus een soort menselijke eigenschappen toe, om dat dan even later weer te ontkennen. We hebben de afgelopen jaren al veel verhalen gelezen over doorgeslagen individualisering en overconsumptie. Om dan te stellen dat het virus ons daarop wijst, komt een tikje gemakkelijk over. Daar hebben we dit virus en deze psychiater niet voor nodig. En dan: ‘….je kunt niet zeggen dat het virus oneerlijk is. Het virus lijkt gemiddeld genomen vrouwen en kinderen te sparen, het volgt in die zin dezelfde logica als waarmee reddingsboten werden toegekend op de Titanic.’ Tja. Dus het virus dat de Spaanse griep veroorzaakte was kennelijk oneerlijk, omdat het jong-volwassenen trof? En is het deze psychiater wellicht ontgaan dat in de V.S. vooral de Afro-Amerikaanse inwoners worden getroffen, waarbij een aangeboren gevoeligheid voor zout een rol speelt, waardoor er veel hoge bloeddruk in deze bevolkingsgroep voorkomt? Ah, het virus is niet oneerlijk, de professor zegt het zelf. Ik hoop dat deze professor nog eens goed nadenkt over zijn eigen uitspraken.
Nou ja, voor ons was er tijdens deze paasdagen geen sprake van overconsumptie, in elk geval. Eerder van grote matiging. Geen uitgebreide paaslunch met een fijne Champagne dit jaar. Nou ja, goede wijnen zijn er gelukkig altijd wel, daarvoor hebben we hier gelukkig niet hoeven te hamsteren. Maar de aanvoer van wijn levert ondertussen wel de nodige problemen op. Niet zozeer voor ons, maar wel voor de wijnhandel. Importeurs worden geconfronteerd met leveringsproblemen, omdat alle belangrijke wijnlanden maatregelen hebben moeten nemen en eigenlijk allemaal in lockdown verkeren. Grote producenten kunnen maar mondjesmaat bottelen, omdat veel minder personeel tegelijk kan worden ingezet. Kleinere familiebedrijven zijn in het voordeel, omdat het werk daar wel enigszins door kan gaan. Ook worden Nederlandse wijnimporteurs geconfronteerd met horecabedrijven die hun rekening niet (kunnen) betalen of –erger nog- horecabedrijven die failliet gaan. Dit soort situaties kan leiden tot een domino-effect. Nogal beangstigend. Wijnimporteurs met veel klanten in de horeca, kunnen het beste maar diepe zakken hebben. Of een goede relatie met hun bank. En op dit moment is het hoogst onzeker hoe de horeca straks zal gaan functioneren. Op het moment dat ik dit schrijf, maakt president Macron bekend dat in Frankrijk de horeca na 11 mei, de datum van de verlenging van de huidige lockdown, nog gesloten zal blijven. Dat lot hangt onze horeca ook boven het hoofd, zo valt te vrezen. Zo is er met de Pasen van een wederopstanding voorlopig nog geen sprake. Voor onze rubriek Aan Tafel hebben we ons in de volgende Perswijn gestort op de bezorg- en afhaalmaaltijden. Dat is voorlopig de enige manier om van een leuk restaurantgerecht te kunnen genieten, zo vrees ik.
Ronald de Groot
