Vaak, als ik gasten heb, wordt me de vraag gesteld wat ik dé ultieme, mooiste wijn vind. Een begrijpelijke vraag, die me ook dit weekend weer werd gesteld. We zaten tijdens ons avondeten aan de keukentafel bij te komen van een lichtelijk verregende en winderige Koningsdag. Ik moet de vragensteller altijd teleurstellen. De ultieme wijn bestaat voor mij gewoonweg niet. Ik ben opgegroeid in een tijd dat Bordeaux op het gebied van topwijnen de toon aangaf, met daarnaast een aantal top-Bourgognes en grote Rhônes. Overigens spoedig gevolgd door bijzondere Toscaanse tafelwijnen. Dat is allang niet meer zo. Je zou het een democratisering van kennis kunnen noemen. Tegenwoordig komen overal heel goede, zelfs prachtige wijnen vandaan. De dag voor Koningsdag had ik met Lars Daniëls nog zitten proeven: droge Duitse Rieslings en rode Rioja. In beide proeverijen stonden prachtige wijnen op tafel, die in hun soort tot de top behoren. Kennis over het terroir, de juiste druif op de juiste plek en de vinificatie is nu voor iedereen beschikbaar. Dus kunnen ook op alle plekken met een goed terroir ‘ultieme’ wijnen worden gemaakt. Dat kan in Piemonte of Toscane zijn, of zelfs de op de hellingen van de Etna. Maar ook in Barossa of in Margaret River. Iedereen die de ontwikkeling van de wijnen van Napa Valley heeft gevolgd, richting meer elegantie en drinkbaarheid, weet dat daar prachtige Cabernets worden gemaakt, die tot de wereldtop behoren. En laten we Zuid-Afrika, met prachtige wijnen uit Stellenbosch en Swartland niet vergeten. En Bordeaux behoort met zijn wijnen nog altijd tot de wereldtop. De mooiste Champagnes zijn tegenwoordig grote wijnen. In de Bourgogne en de Rhône worden meer goede wijnen gemaakt dan ooit. We leven in een tijd van grote wijnluxe, dat moet de conclusie zijn. En overal komen topwijnen vandaan.
Ik genoot op Koningsdag nog even na van een glas van de Artadi Valdegines 2016, een geweldige wijn van een aparte wijngaard. Die dag mijn ‘ultieme wijn’. Heerlijk. Een ‘Rioja’ van een producent die zijn wijn overigens heel ostentatief geen ‘Rioja’ meer wil noemen, maar alleen ‘Red Wine’. Een soort egomania, maar dat terzijde. Morgen drink ik weer een heel andere ‘ultieme wijn’. Heerlijk. Leve de diversiteit. Dat maakt wijn nou juist zo leuk.
Ronald de Groot
