Het vliegtuig maakt een ruime bocht en komt met rokende banden vlakbij het bruisende water van de zee op een smalle strook tot stilstand. Mijn hart klopt sneller dan normaal, hoewel ik echt wel wat gewend ben. Een flitsende landing. Is dit tekenend voor het eiland dat bekend staat om Cruiseschepen met bejaarden die nippen aan een glas donkerbruine verouderde Madeira? Is Madeira werkelijk op weg naar een verleidelijk verfrissend aperitief?
“Vroeger namen Engelse ontdekkingsreizigers wijn mee van Madeira, onderin het schip in houten vaten, waar het vocht lag te klotsen. Om het vergistte druivensap niet te doen bederven, versterkten ze het met rum. Tijdens de tocht langs exotische oorden kookte de wijn in het ruim en verdampte langzaam. Bij thuiskomst bleek dat het aan kwaliteit had gewonnen,” vertelt de dame in een van de vooraanstaande huizen in Funchal.
We lopen tussen de grote tonnen door die in lange rijen stoffig staan opgesteld in het handelshuis. Onderin de kelder rijpt de wijn door tot zeker 100 jaar oud, net zoals mijn oma gaat er door mijn hoofd. In de straten van Funchal werd ik zowat onder de voet gelopen door groepen dikke Amerikaanse toeristen van middelbare leeftijd. Mijn vooringenomen beeld over Madeira is nog niet gewijzigd ondanks de spectaculaire landing.
In de middag neemt de taxi me mee door de heuvels naar een bedrijf dat hoger verstopt ligt in de bergen. Een glimmend zilveren gebouw straalt me tegemoet en ik word begroet door een jonge vent met zwarte lokken. Ik vertel over mijn ervaring in het handelshuis en hij begint hard te lachen. “Ja, dat is het meest toeristische wat je kan overkomen. Wij maken Madeira volgens moderne methoden, we verhitten de wijn in grote tanks waardoor het verouderingsproces versnelt. Het resultaat is een jonge wijn met aantrekkelijke frisse zuren.”
Op de proeftafel staan de flessen opgesteld met strakke etiketten rood en zwart gekleurd. De jongeman legt uit: “Madeira is van vier druivenrassen gemaakt sercial, boal, verdelho en malvasia. Het gaat van droog naar zoet.” In het glas voor mij glinstert de wijn met een geelgouden kleur. Ik wals het glas en zet mijn neus erin, citrus, nootachtige geuren bedwelmen mijn reukvermogen. Een slok spoelt door mijn mond en is besprenkeld met sinaasappeltonen en een toetsje karamel.
“De beste Madeira kenmerkt zich door een perfecte zoetzuurbalans,” vertelt de jongeman. In deze context kan ik niet anders zeggen dat dit bedrijf een goede marketingslag maakt naar de verjonging van Madeira: hip en trendy.
Tekst en foto’s: Maud Veldkamp
