Vrouwen uit alle landen, de verenigde naties van de wijn. Een fraaie proeverij op een fraaie lokatie. L’Europe en Excelsior. Gastvrouw: Vinites. Met als stuwende kracht natuurlijk Cathy Moerdijk. Van noord tot zuid en ook nog van dichtbij, ze waren er allemaal. Vooraan beginnend Sybille Kuntz, een inmiddels al klassiek wijnmaker, die ooit de toen nog Mosel Saar Ruwer – sinds vorig najaar Mosel –
Vrouwen uit alle landen, de verenigde naties van de wijn. Een fraaie proeverij op een fraaie lokatie. L’Europe en Excelsior. Gastvrouw: Vinites. Met als stuwende kracht natuurlijk Cathy Moerdijk. Van noord tot zuid en ook nog van dichtbij, ze waren er allemaal.
Vooraan beginnend Sybille Kuntz, een inmiddels al klassiek wijnmaker, die ooit de toen nog Mosel Saar Ruwer – sinds vorig najaar Mosel – schokte door waar veel restsuiker nog de norm was beendroge, mineralige wijnen te maken. Nu op de proeftafel een drietal Rieslings in oplopende kwaliteit. En om de algemene verwarring van de nieuwe Duitse wijnwetten te ontlopen slechts met de meest simpele eigen benamingen. Wij genoten van de single-vineyard Dreistern, al is de vraag of 2004 met al te rijpe tonen voor haar stijl karakteristiek is. Maar wat een prachtige wijn om gastronomisch in te zetten. Zeker in de ‘moleculaire’ keuken waar veel nuances vereist zijn.
Twee, drie, prachtvrouwen uit Zuid Afrika. Oudkomer Warwick Estate. Wij dronken haar Pinotage-Europa blend, Three Cape Ladies. Daarna door naar de door haar in sisterhood gekoesterde nieuwkomer van Stellekaya van wie wij de Orion proefden, een bijna klassieke Bordeaux-blend, zonder het meer commerciële zoet van de met pinotage en/of syrah gekruide van de collega’s.
Amerika, de wat houtige chardonnays van Coppola –hoe vrouwelijk is een bedrijf waar de ‘director’s cut’de mooiste wijn is? Chili, Carmen beste wijnen voor het sub-middensegment in de horeca, vrouwelijk in de naam alleen al. Portugal, Alentejo, waar zoals wij weten het boerse ook al verfijnd wordt. Dona Maria d.o. reserva: tabak, leer, chocola, koffie, pruneaux. Spanje, Priorat, waar op een wijngoed met een mannennaam ‘Odysseus’ een Garnatxa blanca wordt gemaakt: tropisch fruit, drop, anijs, rokerigheid, en ook heel bijzonder een gastronomisch interessante droog gevinifieerde Pedro Ximenez. (Simenez, in het Catalaans, niet GChimenez, de klasse zit in de details, heren.) peper, pimentón, kruidig dus, en ook nog wat zuren. Voor een wat boerse Spaanse salade met rauwe bacalao?
Uit Frankrijk, een rosé die als gastronomisch werd gepresenteerd, Chateau de Lastours Languedoc Roussillon. Voor ons niet echt zo gastro. Geen La Bernarde, Pibarnon, of een van de Sainte Roselines, om maar in Zuid-Frankrijk te blijven.
Dat was maar een impressie. In dit bestek kunnen wij ze jammer genoeg niet allemaal aandacht geven, juist daarom is het wel zo eerlijk -of is dat een mannending?- onze topper te benoemen.
Wat was de mooiste ervaring? De buitengemeen vriendelijke mevrouw achter de tafel bij Le Vigne di Zamò, uit Friuli. En niet omdat ze zo aardig was en zich behalve in het Italiaans ook in Engels en uitstekend Duits kon uitdrukken, maar vanwege de bijzondere, authentieke wijnen. Ze had weliswaar ook voorbeelden van met commerciële internationale cépages gemaakte wijnen op tafel zoals een in rijpe stijl gemaakte sauvignon. Maar het werd pas Italië bij een prachtige Pinot Grigio, die door 20% een langere inweking met schillen te geven –ooit klassiek voor de regio- een zachtrose kleur had, in de neus een fraaie bloemenhoningexpressie. Wordt in Friuli 40 % rood verbouwd en 60 % wit. Zij maken 60 % rood. Wij proefden uit het assortiment een Refosco doc van de gewone lijn en een Schiopettino – alleen in een hoge lijn gemaakt: frambozen, bramen, tikje kers met pit en wat pruim. Dan krijg je ook wat voor je geld.
Om het half uur werd door Astrid Joosten -tv-vrouw met verstand van wijn- een van de maaksters geïnterviewd. Maar niet nadat eerst een wijn werd ingeschonken en Excelsior-chef Menanteau voor een klassiek en in de meeste gevallen ook passend hapje had gezorgd. Er was ook aandacht voor een drietal sakes, rijstwijn is ook wijn. De combinatie met kaas vonden wij in eerste instantie niet overtuigend. En wij waren een gemengd team. De dames die het bij de lunch hadden geproefd waren enthousiaster, misschien uit solidariteit met –wat een klasse kaasdame- Betty van L’Amuse, zo denk ik…
Vrouwelijke wijnmakers, vrouwelijke wijn? Neen hoor, verschillend, maar als alle goede wijnmakers gestuurd door liefde en aandacht. En dat vind je gelukkig ook bij het andere geslacht.
Ton Entius
