We hebben wel eens de neiging bepaalde wijnen op een voetstuk te zetten. In ons hart weten we wel dat grote namen te duur zijn, en dat er flink wat marketing achter zit, maar in de praktijk staan bepaalde wijnen gemakkelijk op een voetstuk –al is het maar door hun prijs.
Roederer Cristal is één van die wijnen, bijna mytisch door zijn hoge prijs en beperkte beschikbaarheid. Als de hiphopscène meldt dat er ruzie is met Cristal en dat deze wijn in de ban wordt gedaan,
We hebben wel eens de neiging bepaalde wijnen op een voetstuk te zetten. In ons hart weten we wel dat grote namen te duur zijn, en dat er flink wat marketing achter zit, maar in de praktijk staan bepaalde wijnen gemakkelijk op een voetstuk –al is het maar door hun prijs.
Roederer Cristal is één van die wijnen, bijna mytisch door zijn hoge prijs en beperkte beschikbaarheid. Als de hiphopscène meldt dat er ruzie is met Cristal en dat deze wijn in de ban wordt gedaan, is dat groot nieuws. Uniek dus om een serie jaargangen Cristal te proeven en de proef op de som te nemen: hoe goed is Cristal eigenlijk? Het antwoord: heel goed, maar het blijft toch ook gewoon maar Champagne, heel goede Champagne, dat zeker.
Laten we de geproefde jaren even langs lopen, dat maakt meer duidelijk. Eerst de 2000. Een prachtige wijn, maar waarom nu al op de markt gebracht? Vroeger bleef de Cristal wat langer in de kelders, maar blijkbaar is daar geen geduld meer voor. Een prachtige Champagne, zeer intens en krachtig, maar nog heel gesloten en nog veel te jong. 1999 is een stuk toegankelijker, wat lichter, maar heel verleidelijk, vineus, jeugdig, krachtig, pure verleiding.
Heel interessant was het drietal klassieke jaren: 1990, 1989 en 1988. 1990 was heerlijk, getoast, wel al duidelijk gerijpt, met noten en wat karamel. Prachtig, maar zoals veel ’90-ers al enigszins op leeftijd. 1989 heeft misschien niet dé reputatie, maar toonde zich heel fraai: prachtig breed, getoast, machtig en vol, een wijn voor bij de maaltijd, maar wat een geweld en lengte, met nog de nodige reserve, mooie zuren en citrus. 1988 is eveneens fraai, eigenlijk gesloten nog, hoewel hier de wijn duidelijk toonde dat Cristal ook maar een gewone ‘sterveling’ is: van de twee flessen was er één duidelijk verder ontwikkeld dan de ander, met zelfs wat oxidatieve elementen, aan het eind van zijn leven. De goede fles heeft mooie zuren, bijna streng zelfs, finesse, een mooie lengte en veel klasse, maar niet de diepte van de ’89-er. De vraag is of hij ooit de complexiteit van de andere jaren zal krijgen. Een bijzondere afsluiting van een zeer belangwekkende proeverij.
Ronald de Groot
Importeur: Walraven|Sax
