04-11-2005
Herinneren we ons nog de ontroerende woorden die Hendrik Boom een maand of wat geleden op deze plaats schreef over Udo Goëbel? Dat het wijndrinkende deel van de mensheid zich gelukkig mag prijzen met zo’n vastberaden gids en leidsman in het verwarrende doolhof van smaken en namen? Volg Udo, en alles komt goed. Je moet dan wel je waar bij Gall & Gall kopen, maar het mag als bekend verondersteld worden dat die club al net zo bezorgd is om ons geluk als de man die hun ‘gezicht’ vormt. Boom had het, evenals de schrijvers van het Gall magazine waarop hij zich destijds baserde, helemaal bij het rechte eind. Recentelijk ontving ik zelf namelijk een persbericht aangaande Udo dat zich laat lezen als een heiligenleven! Aanleiding ertoe was dat hij voor de tweede keer Vinoloog van het Jaar geworden is. Let even op die hoofdletters! Aangezien dat natuurlijk niet niks is, kwamen de commerciële jongens en meisjes bij zijn werkgever op het idee dat even extra te communiceren. Een gevoelig stukje human interest helpt immers prima om een corporate identy in de verf te zetten. Zie maar hoe Californische wineries dat doen met family values. Zodoende vergeet de naïeve consument al snel dat wijnhandel draait om geld verdienen. Dit echter geheel en al terzijde.
Het persbericht meldt ons ondermeer dat Udo’s dagelijkse bezigheid verder gaat dan die van ‘wijnexpert’, merchandiser en begeleider van proeverijen, maar dat hij ook wel beschouwd wordt als het ‘smaakgeweten’ van Gall & Gall! Door wie staat er alleen niet bij, maar daar 
moeten we niet moeilijk over doen. Hoewel, wanneer maar één iemand binnen zo’n organisatie zich morele vragen stelt over de smaak van het gebodene is dat toch wat weinig. Want daarna wat volgt doet zelfs bij de meest geharde cynicus een traantje opwellen: “Udo’s enorme passie voor wijn is niet iets van de laatste jaren. Op de lagere school maakte hij al werkstukken over wijn en hielp hij zijn moeder om fruit uit de tuin te verwerken tot de meest bizarre wijnvariaties.”
Het is met de jonge onderzoeker later gelukkig toch redelijk goed gekomen, net als trouwens met de Hoofdredacteur van Perswijn die in zijn jonge jaren ook onkruid tot bizarre wijnvariaties meende te moeten te verwerken…
Hoewel Udo nu dus voor de tweede keer Vinoloog van het Jaar mag noemen, blijft hij als een Faust in wijnland rusteloos zoeken naar nog meer kennis. Ik citeer: “Om zich meer te verdiepen in het gehele proces van het wijnmaken vertrekt Udo in januari voor een jaar naar Zuid-Afrika. Hij zal bij verschillende wijnproducenten aan de slag gaan, waaronder als assistent wijnmaker bij Boland in Paarl. Hij wil graag met alle facetten van het vak in aanraking komen, van de wijngaard tot het bottelen.” Inderdaad erg leerzaam allemaal. De wijnexpert zegt er zelf over: “Ik zal ook in kaplaarzen en overall de wijnmakerij in gaan, als dat nodig is”. Hoezo, als dat nodig is? Udo lijkt inderdaad nog een paar dingen te leren te hebben. Maar los daarvan: van harte proficiat met die fijne titel! En na Zuid-Afrika op voor MW? Wat zou er dan niet in een persbericht kunnen komen staan….
René van Heusden
