Het was 29 maart 2023. We waren uitgenodigd in Parijs voor een overzichtsproeverij van de wijnen van Château Pavie, inmiddels gepromoveerd tot premier grand cru classé A van Saint-Emilion. Hét moment voor eigenaar Gérard Perse om te gloriëren. Maar Gérard Perse schitterde door afwezigheid. Dat kon maar één reden hebben: hij was toen al ernstig ziek. Afgelopen weekend overleed hij, na een slopende strijd tegen een niet te overwinnen alvleesklierkanker.
Perse was een man van grote ambities, een selfmade grootheid bovendien, die eigenhandig een keten van supermarkten van de grond af opbouwde. In 1993 stapte hij over naar de wijn, met de aankoop van Château Monbousquet in Saint-Emilion. In 1998 nam hij het kwakkelende Pavie over van de familie Valette, die door verdeeldheid in de familie niet in staat was het château met zijn bijzondere wijngaard op een zuidhelling direct ten oosten van het stadje goed te beheren.
Met zijn ambities en zijn machtige wijnen -schijnbaar om de smaak van Parker te plezieren – riep de rücksichtsloze Perse in Saint-Émilion veel weerstand op. En niet alleen daar. Ook sommige wijncritici konden de stijl niet waarderen. Jancis Robinson gaf ooit de 2003 van Pavie 12 punten op een schaal van 20, en schreef dat dit een belachelijke wijn was, die meer leek op een droge port, onaantrekkelijk door zijn overrijpheid, in combinatie met groene tonen. Het kwam haar te staan op een terechtwijzing door Robert Parker. Zeer ongebruikelijk, bij wijnschrijvers onder elkaar. Parker gaf vier jaargangen 100 punten: 2000, 2005, 2009 en 2010. Alleen bij de 2009 was dat achteraf onterecht, de wijn ontwikkelde zich te snel. 2010 is een monumentale wijn. Zijn enorme ambitie ging ook wel eens te ver. Een geplande overname van Château Petit-Village (Pomerol) voor 45 miljoen euro in 2002 ging niet door, omdat hij de financiering niet rond kreeg.
De rol van Perse zelf moest niet worden onderschat. Technisch directeur Jean-Baptiste Prion vertelde dat Perse zeer betrokken was. ‘Wat me altijd geholpen heeft, is de passie van Gérard Perse. De eerste jaargangen stond hij ’s ochtends om acht uur bij de sorteertafel, om te helpen met het uitsorteren van de slechte druiven. Veel van mijn collega’s vertellen dat ze hun werk zo’n beetje alleen moeten doen. Ik heb de luxe van een altijd betrokken eigenaar. Zo rond 2016, 2017 zijn we de stijl wat gaan bijsturen, zoals ik zei, heel geleidelijk. De wijn moet altijd diepgang en structuur houden, dat willen we absoluut. Zonder overdreven hout en overmatige extractie.’
In 2012 promoveerde Pavie naar het hoogste niveau van Saint-Émilion, Premier Grand Cru Classé A, samen met Château Angélus. Bij de nieuwe classificatie van 2022 trokken de ‘oude’ châteaux Cheval Blanc en Ausone zich terug, evenals Angélus. Figeac promoveerde, zodat er nu een tweetal hoogst genoteerden over zijn. Maar de triomf van Perse was compleet. Er is maar één conclusie mogelijk. Hoewel controversieel, mag de invloed van Perse op Saint-Emilion en zijn wijnen niet worden onderschat.
Ronald de Groot
