Zo, ik ben lekker aangekomen op het Franse platteland. Nou ja, lekker… voor morgen worden hier temperaturen van boven de veertig graden voorspeld. Gedwongen nietsdoen dus, er zit weinig anders op. Vandaag is het nog niet zo heet, dus het hoofd is nog koel genoeg voor de maandagse overpeinzing. De lezersvragen komen later nog aan de orde, maar hier in Frankrijk gaat mijn overpeinzing toch vooral even over dit bijzondere land. Een land van paradoxen. Onderweg zagen we niets meer terug van het protest van de gilets jaunes, behalve dan wat leuzen op de viaducten. Tja, de vakantie is voor Fransen heilig, en blijkbaar ook voor de gele hesjes. En bij deze hitte naast een kampvuur bij een rotonde staan is ook geen pretje.
President Macron heeft toegegeven op het punt van de dieselaccijns. Maar de maximumsnelheid op de secundaire wegen, verlaagd van 90 km/u naar 80 km/u is gewoon gebleven. Ook dit werd gezien als een vorm van Parijse bedilzucht. Op ‘la campagne’ moeten lange afstanden worden afgelegd, dus is ‘la campagne’ ook de dupe.
In dat opzicht is Frankrijk een land van extreme regelzucht. Meer nog dan Nederland. Een goed voorbeeld is de loi Evin, die promotie voor wijn in welke vorm dan ook verbiedt. De Franse anti-alcohol-lobby is zeer machtig.
Onlangs eiste de ANPAA, de Association Nationale de Prévention en Alcoologie et Addictologie van een blogster dat zij een stuk zou verwijderen dat tegen deze wet in zou gaan. Zij schreef over Wimbledon en het feit dat Champagne Lanson sponsor is van dit tennisevenement. Dus het ging helemaal niet over een gebeurtenis in Frankrijk zelf, en bovendien was er geen sprake van dat zij de lezers van haar blog aanspoorde om meer champagne te drinken. De associatie was onverbiddelijk, het verhaal moest worden verwijderd. En zo geschiedde. Juristen op dit terrein betwijfelden of dit wel onder deze beruchte wet viel, maar het risico van juridische problemen was te groot. De blogster beschikte ook niet over de middelen het juridisch aan te vechten. Het punt is dat de wet ‘elke associatie tussen sport en alcohol’ verbiedt. Maar het stukje was puur informatief, alleen over sponsoring.
Uiteindelijk is dit wel bizar. Het probleem is dat het leidt tot zelfcensuur. Heel onwenselijk. En waar gaat het nu eigenlijk om? Denkt deze associatie serieus dat er meer alcoholverslaafden komen door een stukje over de sponsoring van Wimbledon door een champagnemerk? Ik ben uiteraard een groot voorstander van ‘drink met mate’, maar ik vermoed dat deze associatie zich beter met ernstiger problemen kan bezighouden. Want op deze manier komt volgens mij de persvrijheid in het gedrang.
Ronald de Groot
