In mijn regenjas gestoken, trap ik hard door op de pedalen, de druppels vallen gestaag in mijn gezicht. Het is half acht. Over een half uur sluit ik aan bij het proefpanel van Perswijn, wekelijks beoordelen zij ingezonden wijnen op hun kwaliteit. Om de transparantie van het panel te waarborgen kan er iedere dinsdag een gast mee proeven. Ik ben benieuwd.
De wijnen zijn geblindeerd, naar mijn mening krijgt iedere wijn een gelijke kans
Ronald de Groot, hoofdredacteur, doet de deur open en gebaart mij naar beneden te gaan. Over een smalle trap die omgeven staat met flessen wijn loop ik de koele kelder in. Tot het plafond staan de authentieke houten Bordeauxkisten opgestapeld, ontelbare flessen wijn uit evenzo oude jaren liggen stoffig te rusten. Kleine lampen branden boven de tafel, net voldoende licht.
De wijnen staan geblindeerd op tafel en ik krijg een korte uitleg. Ieder proeft voor zichzelf, maakt een notitie, geeft een aantal sterren en later bespreken we de wijnen. In rap tempo komen de flessen voorbij, het is stil, concentratie alom aanwezig. Eerst een reeks van 6 wit en daarna rood. Bij fles 24 rood vraagt mijn mond naarstig om water vanwege de drogende tannine.
In eerste instantie gaat het om de algemene indruk van de wijnen. De een iets schraler de ander wat voller. Dan het aantal punten. Het is net als op de veiling, wie geeft meer en wie geeft minder sterren en waarom. Uiteindelijk komt er een gewogen gemiddelde naar voren. Tot nu toe kan ik mij vinden in de commentaren en ook mijn proefnotities zijn de revue gepasseerd.
Aan het einde loop ik met Ronald mee naar boven en hij vertelt: ‘We laten iedere week een gast mee proeven, juist om de transparantie voor de importeurs helder te houden. Zij geven in vol vertrouwen hun wijnen af, daar moeten we discreet mee omgaan. Zo is het een eerlijk proces.’ Dit kan ik beamen. De wijnen zijn geblindeerd, naar mijn mening krijgt iedere wijn een gelijke kans. Het was een leerzame en waardevolle ervaring.
Maud Veldkamp
