Wat is er nu het leukst aan wijn? De wijnmensen! Zij maken immers het verschil. Wine Society kan er over meepraten.
Aan de wijn met Calvijn
De Belg Alain Jacobs (foto) is de laureaat van de Johannes Calvijnprijs 2015 en de eerste buitenlander die deze eer ten deel valt. De prijs wordt jaarlijks door twee binnen Nederwijnland vooraanstaande ex-gereformeerden uitgereikt aan een persoon die zich op bijzondere wijze verdienstelijk heeft gemaakt voor de verbreiding van hedonisme in Nederland.Volgens de grefojury levert Jacobs als gepassioneerd vertegenwoordiger van het Informatiebureau voor Duitse Wijn een prijzenswaardige bijdrage aan de levensvreugde in het land dat maar niet wil begrijpen dat de historische Calvijn een levensgenieter was.
Hij wordt daarin trouwens op bewonderenswaardige bijgestaan door zijn wederhelft Gisela (foto). Stand by your man, zeggen we dan. Jacobs treedt in de voetsporen van illustere voorgangers als Peter van Houtert, Cees Helder, Peter Bruins, Edwin Raben, Jaco van Hensbergen en Thérèse Boer.De prijsuitreiking vond plaats tijdens de selecte Calvijnlunch – een magnumpaulée met tig gangen en enkel grote wijnen – die ditmaal in De Librije plaatsvond. Op die zaak staat geen maat. Wanneer zelfs iemand als Frank Jacobs ML zich daar publiekelijk een hapje op de hand laat serveren, dan zegt dat genoeg. En zelf hebben we nog nooit zo lekker tulpenbol gegeten! Nu al Lunch van het Jaar. ML: ♥♥♥♥♥
Go East, young man!
In het kader van avontuurlijke kennisverdieping toog ‘Wine Society’ naar het door Ghislaine Melman georganiseerd proefpartijtje met Georgische, Armeense en Oekraïense wijnen uit de portfolio van Theo Jansen (foto). Die het wat rustiger aan gaat doen. Leerzaam thema dus, te meer omdat ons eigen mailaccount die ochtend was gehackt en wij volgens het door de criminelen in onze naam verzonden bedelbericht beroofd zouden zijn in…Kiev!Nu zijn wij redelijk wat gewend als het op lastige namen aankomt, maar dat Kaukasische werk is wel iets voor heel ver gevorderden. We onthouden vooral de rode Saperavi als mogelijke kanshebber bij een wat groter publiek dan alleen nerds. Aardige hapjes trouwens, naar Georgisch recept. ML: ♥
We ontmoetten op dit partijtje ook de onvermijdelijke Paul Blom (foto), alias Paultje Prokupats, nog zo’n man met tamelijk aparte voorkeuren en een onvermoeibaar pleitbezorger voor wijnen uit het voormalige Joegoslavië. Zoals die vermaarde (nou ja) Prokupac. Hij liet ons weten dit najaar zijn 50-jarig jubileum in de wijnhandel te zullen vieren. Dat is niet mis. Daarmee heeft hij het langer uitgehouden dan zijn zo geliefde Joegoslavië.
Aan de Kant
Minder leuk nieuws is er te melden uit Tilburg. Daar is Jean-Marc van de Kant (foto) gedwongen om op te stappen als commercieel directeur bij Jean Arnaud. We kenden hem als een sympathieke kerel, maar hij was de afgelopen jaren kapitein op een steeds verder zinkend schip. Want wat is er nog overgebleven van het ooit zo aan de weg timmerende Jean Arnaud? Tja, dat zal wel te maken hebben gehad met de ‘dynamische markt die nu aan grate (sic!) veranderingen onderhevig is’.In de door het bedrijf verstrekte mededeling lezen we in een nogal cryptische passage over een ‘intensief overleg’ – wat iets anders is dan het in dit soort berichten doorgaans gebruikte ‘goed onderling overleg’. Goed onderling overleg wil zeggen dat je eruit gegooid wordt, maar dan wel met een interessante financiële compensatie. Dit echter terzijde.Letterlijk staat het er zo: “Na 21 jaar werkzaam te zijn geweest bij Jean Arnaud heeft hij, na intensief overleg, besloten het bedrijf te verlaten.” Punt. Het moge duidelijk zijn dat het vertrek van Van de Kant niet is ingegeven door die welbekende clichématige eigen behoefte aan ‘nieuwe uitdagingen’. De geschoolde lezer(es) oordele zelf. (Tussen haakjes: wanneer gaat Gastrovino, weggegaan bij Jean Arnaud, zelf eindelijk eens fatsoenlijke wijnen importeren?)
Tour de Kwast
Voor wie het ontgaan mocht zijn: de Tour de France gaat dit jaar weer van start in Nederland. In Utrecht, om precies te zijn. Reden genoeg voor Sofitel The Grand in Amsterdam om in restaurant Bridges een speciaal Tour de France menu te serveren met daarbij louter Franse wijnen. Een fijn initiatief. Uiteraard diende een en ander aan de media gecommuniceerd te worden. In de vorm van, ja wel, een liquide lunch. Zo gezegd, zo gedaan en wel in samenwerking met Sopexa. Gastvrouw was derhalve de immer charmante Michèle Lainé (foto), gehuld in een flamboyant rood jasje, hoewel een gele trui haar zeker ook goed zou staan.
Afgezien van een enkel amuse met een nadrukkelijk Aziatisch accent verzorgde chef Bobby Rust van Bridges een werkelijk uitstekende Frans getinte maaltijd. Hij maakte daarmee een eerder dit jaar geleverde zwakke prestatie tijdens een wijn-spijsdiner met wijnen van Gramona helemaal goed. Rust kan echt koken. ML: ♥♥Man van de middag was echter Martijn Kwast (foto), glimmend als een jonge Bacchus. Kwast Wijnkopers, dat zich nu ook ineens met cocktails meent te moeten onderscheiden (!), levert immers vijf van de zeven wijnen die bij het Tourmenu worden geschonken. Op de laatste twee wijnen, allebei van andere importeurs, bleef hij niet wachten. Niet uit gebrek aan collegialiteit, maar om logistieke redenen. Lees: de noodzaak om op tijd op Schiphol te zijn voor een vlucht naar het Franse zuiden. Of dat nu om wijninkoop ging, of om golfen aan de Côte d’Azur, daar willen we even van af zijn.
Excellente studente
Over nu naar Oostenrijk. Daar kwamen we tijdens de Austrian Wine Summit Birthe van Meegeren tegen. We hebben een zwak voor haar, gezicht van Gall & Gall als ze is. De lectuur van de huisperiodiek Proef&, opvolger van het nog altijd ongeëvenaarde Taste!, deprimeert ons nogal eens, maar het verhaal van Birthe biedt altijd enige vertroosting. Ze heeft nog verstand van wijn ook, want voor haar scriptie die ze bij de Österreichische Weinakademie had ingeleverd in het kader van haar WSET-studies heeft ze een Award of Excellence ontvangen. Proficiat! Plus een uitnodiging voor de Wine Summit. Dik verdiend. En wanneer zo iemand ons dan ook nog aan spannende nieuwe eetadressen in Antwerpen helpt, dan brengt dat ons helemaal in goede stemming.
Back in Rotown
Remon van de Kerkhof (midden op de foto) die al als sommelier bij Parkheuvel werkzaam was in de tijd van Cees Helder, is na tien jaar Australië weer terug op het oude nest in Rotterdam. Hij versterkt er de brigade van Erik van Loo, waar verder ook assistent restaurantmanager Daan Sloothaak (links op de foto) en maître Joey de Kruijf (rechts op de foto) deel van uitmaken. Wat je noemt een supertrio. Remon brengt veel kennis met zich mee die hij tijdens zijn wijnbouwstudie en die voor Master Sommelier in Australië heeft opgedaan.Hij volgt Ruben Kwakman op, die in 2014 tijdens zijn periode in Parkheuvel Beste Sommelier van Nederland werd en recentelijk overstapte naar le VIN’x in ’s-Hertogenbosch. Een mooi alibi dus om weer eens een liquide lunch in het Park te gaan gebruiken.
