In praktisch iedere aanbeveling voor bubbels staat het woord Champagne. Crémant ‘wordt op dezelfde manier gemaakt àls’ en Cava ‘kan zich vaak meten mèt’. Tenslotte schijnt Prosecco zelfs ‘een heel goed alternatief te zijn vóór’. Als je teveel mailings leest ga je het nog geloven ook. Niets werkt daarom zo louterend als weer een paar dagen in la Champagne.
Niets werkt daarom zo louterend als weer een paar dagen in la Champagne. Met je neus op de feiten en in het glas. Fietsend van RM naar RM met het boek van Gert Crum in je steeds voller wordende fietstas. Karaktervolle bubbels proeven bij kleine producenten: zonder dosage, biologisch, uit één gemeente of zelfs met de obscure Arbane of Petit Meslier erin. Relatief zijn ze zelfs betaalbaar: de reden dat veel vakantie-gebruinde horeca-tijgers op de terugweg nog even hun vouwwagen volproppen. En gelijk hebben ze.
De wijn van een aantal grote huizen wil daarna nog wel eens tegenvallen, zelfs na de rondleiding door de prachtige kelders. Vooral de BSA’s blinken op z’n minst gezegd niet uit in originaliteit: te saai en mainstream. Wat dan wel weer een verademing is: verse flessen! Aroma’s van krakende Granny’s, maar ook van echt vers rood fruit in rosé. Echt waar, het bestaat! Maar zolang de meeste producenten de datum van dégorgement niet durven te vermelden, blijven we in een land als Nederland veroordeeld tot verjaarde exemplaren. Een paar jaar collectief chambreren in een opslag of winkel doet ze geen goed, en dat proef je. Al schijnt 240 jaar op de Finse zeebodem tegenwoordig geen probleem meer te zijn…
99 procent van de Champagne is gemaakt om te drinken, niet om te bewaren. Vandaar ter aanmoediging nog even de beroemde quote van Lily Bollinger: “I drink it when I’m happy and when I’m sad. Sometimes I drink it when I’m alone. When I have company I consider it obligatory. I trifle with it if I’m not hungry and I drink it when I am. Otherwise I never touch it, unless I’m thirsty”. Ze moest eens weten. Dat we hier tegenwoordig veel bubbels hebben ‘die zich heel goed kunnen meten mèt’. Ze zou zichzelf remueren in haar graf.
 Naast TV-kok is vinoloog Robèrt Verweij ook wijndocent. Wijn en eten zijn voor hem dan ook onlosmakelijk verbonden, of zoals hij het zelf zegt: ‘je moet gewoon van je obsessie je beroep maken’. Meer informatie: sommelier.nl. |
