Voor ik donderdag op pad ging naar de Champagne, voor het Champagne-supplement bij ons laatste nummer van dit jaar, had ik een ontmoeting met Grégory Viennois, de wijnmaker van Laroche, Chablis. Altijd fijn om even bij te praten, want dan blijf je op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Zo was ik nieuwsgierig over het uiteindelijke resultaat van de oogst van 2017, die natuurlijk zwaar was getroffen door de voorjaarsvorst. Want je weet het maar nooit. Het zal niet de eerste keer zijn dat in het voorjaar alle schade breed wordt uitgemeten en dat deze bij de oogst nog flink meevalt –daar hoor je dan niks meer over.
Maar de Chablis kwam er dit jaar echt niet best vanaf, aldus Grégory. “We haalden zelf minder dan de helft binnen van een normale oogst, dus dat is een ernstig verlies. Het probleem is ook dat je de schade bij zulke ernstige vorst ook niet meteen helemaal ziet. De bevroren knoppen zijn verloren, maar de stress die de koude veroorzaakt bij de overgebleven knoppen veroorzaakt ook problemen bij de bloei. Dan vallen de bloemtrosjes voor een deel zomaar op de grond, zonder in bloei te komen. Wel was de schade ongelijk verdeeld. Sommige delen van Chablis hadden totaal geen schade en zelfs een grote oogst. Die lachen in hun vuistje, want ze gaan wel profiteren van de prijsstijging die onvermijdelijk is.”
Tja, kleine oogsten en prijsstijgingen. Een gevaarlijke combinatie. In de wijnhandel kunnen velen zich nog eerdere prijsverhogingen herinneren door vorstschade. Dat liep niet altijd goed af, omdat de wijndrinkers massaal overschakelden op een andere streek, zoals in 1991, het jaar van de laatste grote Franse vorstschade. De wijnmarkt is hard. In de Aube zijn Champagnemakers drie jaar achtereen zo hard getroffen dat de kleinere geen reservewijnen meer hebben, en zelf dus geen Champagne meer kunnen maken. Ook elders moeten boeren er een punt achter zetten. “Wijnbouw is een agrarische activiteit, met alle ups en downs die er bij horen”, verzucht Grégory. Zo is het, en niet anders…
Ronald de Groot